“Ο Χριστός μπορεί και να μην πέθανε πάνω στο σταυρό, γιατί δεν υπήρχε η θανατική ποινή της σταύρωσης πριν από δύο χιλιάδες χρόνια” υποστηρίζει ο λόγιος και Θεολόγος Γκουνάρ Σάμιουελσον.

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο θεολόγος, το γεγονός της σταύρωσης του Ιησού βασίζεται σε Χριστιανικές παραδόσεις και καλλιτεχνικές δημιουργίες, και όχι σε αρχαία κείμενα.

Μάλιστα, στην έρευνα που δημοσίευσε την Πέμπτη (24/6/2010), ο Σάμιουελσον τονίζει ότι η Βίβλος έχει ερμηνευθεί λάθος, καθώς δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αρχαία κείμενα για σταύρωση των κρατουμένων επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ενώ η φράση ότι ο Ιησούς κουβαλούσε το σταυρό στο Γολγοθά, μπορεί και να σημαίνει απλώς ένα δοκό.

“Οι πηγές που μπορεί κάποιος να ψάξει για να υποστηρίξει ότι ο Χριστός σταυρώθηκε, δεν μιλούν ποτέ για σταύρωση κρατουμένων”, λέει ο Σαμιουελσον.

“Οι Γραφές δεν αναφέρουν με σαφήνεια πώς ο Χριστός βρέθηκε στο όποιο εκτελεστικό απόσπασμα, ενώ η διαδικασία της σταύρωσης δεν υπάρχει καταγεγραμμένη πουθενά”, λέει ο Σάμιουελσον.

Ο ίδιος δηλώνει πιστός στις αξίες του Χριστιανισμού, όμως υποστηρίζει πως τα αρχαία κείμενα και οι Γραφές θα πρέπει να ερμηνεύονται όπως είναι και όχι όπως θέλουμε να είναι.


http://www.metafysiko.gr/?p=5347

Συγνώμη τώρα ,αλλα στην ΚΔ λέει ξεκάθαρα οτι τον σταύρωσαν,απο την στιγμή που το αμφισβητει,δεν δέχετε και την ΚΔ,ούτε π.χ. που λεει ο Θωμας οτι δεν θα πιστεψει αν δεν βαλει τα χερια του στου τύπους των ήλων στα χερια του Χριστού.

Και απο οσο ξέρω την σταυρωση την κατήργησε ο Μ.Κωνσταντίνος το 337 μ.Χ. σε ολόκληρη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,αρα υπήρχε σαν γεγονός..

Kαι επειδη διάβασα το πλήρες αγγλικό κείμενο,το προβλημά του είναι στο τι σήμαινε η λέξη σταυρός,που λεει οτι μπορεί οντως να σημαινε σταυρο ή μπορει να σήμαινε και δοκό ή ένα στύλο ή κατι άλλο.

ΣΤΑΥΡΟΣ

Μια διευκρίνιση υπέρ του Χριστιανικού συμβόλου του Σταυρού που συνηθέστατα από τους Εθνικούς εξομοιώνεται με π.Χ. «σταυρούς».



Ο σταυρός ήταν από αρχαιότατα χρόνια όργανο θανατικής εκτελέσεως. Κατ΄ αρχάς φαίνεται ότι γίνονταν χρήση αυτού εις τους Ασσύριους αλλά μετά από λίγο εισήχθηκε και στους Βαβυλώνιους, Μήδες και Πέρσες. Έτσι ο Διόδωρος μαρτυρεί περί του σταυρικού θανάτου ως συνήθεια στους Ασσύριους (2,1), στους Ινδούς, ο δε Ηρόδοτος στους Μήδους (1, 128) και Πέρσες (3, 125). Επί της εποχής των Πατριαρχών ο σταυρικός θάνατος ήταν συνηθισμένος και στους Αιγυπτίους. (Γεν. 40, 19 και 41, 13). Εντούτοις οι Ιουδαίοι δεν παρέλαβαν αυτήν την συνήθεια από αυτούς αλλά από τους ωμούς βασιλείς των Σύριων. Και αναφέρεται πολύ πριν της εποχής του αυτής το «κρεμάν» επί ξύλου ή σταυρού από τους Ιουδαίους (Αριθ. 25,4 Ιησού Ναυή 8, 29 και 10, 26. Εσδρ. 6,11 και αλλού). Αλλά όπως φαίνεται αυτό δεν ήταν σταυρικός θάνατος αλλά απλά αναβίβαση των νεκρών ήδη σωμάτων επί του σταυρού προς παραδειγματισμό ή κρέμασμα επί δένδρου. (Ας είναι αυτό υπ’ όψιν για τον Διόνυσο που υποστηρίζεται ότι κρεμάστηκε επί ξύλου). Τέλος εισήχθηκε και ο σταυρικός θάνατος εις τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Οι πρώτοι παρέλαβαν από τους ανατολικούς λαούς αλλά οι δεύτεροι από τους Καρχηδόνιους.

Ο Χριστός πεθαίνοντας στον σταυρό τον αγίασε . Μόνο από τότε ο σταυρός άρχισε να τιμάται και να θεωρείται σημείο σωτηρίας και χάριτος. Πριν ήταν ένα σύμβολο καταισχύνης. Άξιος παρατηρήσεως είναι ότι ο σταυρός και στους προχριστιανικούς Εθνικούς λαούς είχε βαθύτερη έννοια και δηλαδή θρησκευτική. Στους Αιγυπτίους δήλωνε την μέλλουσα ζωή συμβολικά, στους Φοίνικες και τους Ασσύριους την δύναμη του ήλιου που ζωογονεί τα πάντα, άλλοτε δε και επί τους στήθους των Ασσύριων βασιλέων υποδηλώνοντας την εξουσία αυτών. Επίσης και στους Βουδιστές και στους Ινδούς βρίσκουμε το σύμβολο αυτό με βαθύτερη και συμβολική έννοια. Όμως αυτή η Εθνική θρησκευτική έννοια ουδόλως επέδρασε εις τον Χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού του οποίου η σημασία προήλθε από το ιστορικό γεγονός της σταυρώσεως επί αυτού.

Η τιμή του σταυρού υπήρξε αρχαιότατη στην εκκλησία αλλά δεν υπάρχουν μαρτυρίες περί αυτού διότι αυτό προέρχεται από την συμπεριφορά των Εθνικών προς τους Χριστιανούς τους οποίους κορόιδευαν για την τιμή του σταυρού. Οι χριστιανοί απέφευγαν τις κοροϊδίες αυτές με το να μην τελούν το σημείο του σταυρού ή να μην ομιλούν περί αυτού διότι ήταν επικίνδυνο διότι ιδίως οι νεοφώτιστοι χριστιανοί μπορούσαν ευκόλως να σκανδαλιστούν. Γι αυτό στις κατακόμβες πολύ σπάνια θα δούμε να παρίσταται ο σταυρός αλλά αντιθέτως παρίστανται τα γράμματα Χ(ριστός) και Ι(ησούς) ή με το Ρ (Ιησούς Χριστός). Για τις αποδιδόμενες χριστιανικές τιμές εις τον σταυρό έχουμε αρχαίες μαρτυρίες του Τερτυλλιανού (Δε Ψορ. Μιλ. 3), του Κυρίλλου (kat. 4, 14) Ιεροσολύμων και του Αυγουστίνου (Serm 28).

Ο Μ. Κωνσταντίνος αναγνωρίζοντας την Χριστιανική θρησκεία απαγόρευσε την θανατική καταδίκη δια σταυρικού θανάτου (Σωζ. 1,8) και διέταξε στην Ρωμαϊκή σημαία να βρίσκεται το μονόγραμμα του χριστού αντί του ρωμαϊκού αετού. Και όχι μόνο αυτό αλλά κόσμησε το αυτοκρατορικό στέμμα και τον μανδύα με το σταυρό και έθεσε τον σταυρό επί των Βυζαντινών νομισμάτων. Στα νομίσματα του Θεοδοσίου του Μεγάλου φαίνεται ο αυτοκράτορας κρατώντας την γη ως σφαίρα φέροντας το σήμα του σταυρού. Από την εποχή του Ιουστινιανού επεκράτησε η συνήθεια οι αυτοκράτορες αντί του αρχαίου αυτοκρατορικού σκήπτρου να φέρουν το χρυσό σταυρό διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους. Ο σταυρός σιγά - σιγά εισάγεται παντού, από όλα τα υλικά, σε ναούς, δημόσια κτήρια, ιδιωτικές οικίες, στις οδούς, στους αγρούς, τα πάντα. Μέχρι και του Στ αιώνα απαντάμε σταυρούς άνευ του εσταυρωμένου. Συνήθως αντί του Χριστού υπήρχε κάτω του σταυρού ο αμνός που συμβόλιζε τον Χριστό ως αίροντα την αμαρτία του κόσμου. Αργότερα ο αμνός τοποθετούνταν επάνω στο σταυρό. Η πενθέκτη σύνοδος διέταξε αντί του αμνού να τίθεται επί του σταυρού ο Χριστός εσταυρωμένος (καν. 82) όπως και επικράτησε.

http://www.apologitis.com/gr/ancient/st ... E%9F%CE%A3

Ο συγκεκριμενος ανθρωπος πρεπει να εχει καποια σχεση με τους γαιχωβαδες οι οποιοι υποστηριζουν οτι το μαρτιριο του Χριστου μας δεν ηταν επανω σε σταυρο αλλα σε μια δοκο με τα χερια του οχι δεξια και αριστερα αλλα επανω απο το κεφαλι.Ο αγωνας που κανουνε γι αυτο καθημερινα ειναι μεγαλος και δεν λυπουντε ουτε χρονο ουτε χρημα.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΑΙ ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖ' . 27 .

Λέγει αυτοις' ο πιλατος τί ουν ποιήσω 'Ιησου τόν λεγόμενον Χριστόν ; Λέγουσιν αυτω πάντες Σταυρωθήτω

Ο τύπος είναι ανάξιος λόγου...

Η αλήθεια ειναι οτι δεν υπάρχει πρόσωπο που να μην έχει αμφισβητηθεί περισσότερο σε όλη την ιστορία και αυτο δείχνει κάτι νομίζω...εξαλλου ο θεολόγος εκφράζεται με βάση τις ετυμολογιες των λέξεων και αναφέρει οτι δεν βρήκε γραπτη αναφορα σε ποινή σταυρικού θανάτου απο την εποχή του Ομήρου ως τον 1ο αιώνα μ.Χ