Σίβυλλα Ερυθραία: Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ Σταυρός

1
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Η ΤΟΙΝΥΝ ΕΡΥΘΡΑΙΑ ΣΙΒΥΛΛΑ, ΦΑΣΚΟΥΣΑ ΕΑΥΤΗΝ ΕΚΤΗ ΓΕΝΕΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΙΕΡΕΙΑ ΗΝ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ, ΔΙΑΔΗΜΑ ΕΠΙ ΙΣΗΣ ΤΩ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΩ ΥΠΟ ΑΥΤΗΣ ΘΕΩ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΠΟΔΑ ΠΕΡΙ ΟΝ Ο ΟΦΙΣ ΕΙΛΕΙΤΟ ΠΕΡΙΕΠΟΥΣΑ, ΑΠΟΦΟΙΒΑΖΟΥΣΑ ΤΕ ΤΟΙΣ ΧΡΩΜΕΝΟΙΣ ΑΥΤΗ… ΑΥΤΗ ΤΟΙΝΥΝ ΕΙΣΩ ΤΩΝ ΑΔΥΤΩΝ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΑΚΑΙΡΟΥ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΠΡΟΑΧΘΕΙΣΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΕΠΙΠΝΟΙΑΣ ΟΝΤΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗ ΜΕΣΤΗ, ΔΙΑ ΕΠΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΠΡΟΕΘΕΣΠΙΣΕΝ, ΣΑΦΩΣ ΤΑΙΣ ΠΡΟΤΑΞΕΣΙ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΗΤΙΣ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ ΛΕΓΕΤΑΙ, ΔΗΛΟΥΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΤΕΛΕΥΣΕΩΣ:

Ι ΔΡΩΣΕΙ ΓΑΡ ΧΘΩΝ ΚΡΙΣΕΩΣ ΣΗΜΕΙΟΝ ΟΤ’ ΕΣΤΑΙ.
Η ΞΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΙΩΣΙΝ Ο ΜΕΛΛΩΝ,
Σ ΑΡΚΑΠΑΡΩΝ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΑ.
Ο ΨΟΝΤΑΙ ΔΕ ΘΕΟΝ ΜΕΡΟΠΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ,
Υ ΨΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΙ ΤΕΡΜΑ ΧΡΟΝΟΙΟ
Σ ΑΡΚΟΦΟΡΩΝ ΨΥΧΑΣ Δ’ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΙ ΚΡΙΝΕΙ.

Χ ΕΡΣΟΣ ΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΑ ΓΕΝΗΤΑΙ.
Ρ ΙΨΩΣΙΝ Τ’ ΕΙΔΩΛΑ ΒΡΟΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ.
ΕΚΚΑΥΣΗ ΔΕ ΤΟ ΠΥΡ ΟΥΡΑΝΟΝ ΗΔΕ ΘΑΛΑΣΣΑΝ.
Ι ΧΝΕΥΟΥΝ ΡΗΞΗ ΤΕ ΠΥΛΑΣ ΕΙΡΚΤΗΣ ΑΙΔΑΟ.
Σ ΑΡΞ ΤΟΤΕ ΠΑΣΑ ΝΕΚΡΩΝ ΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ ΦΑΟΣ ΗΞΕΙ.
Τ ΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΟΜΟΥΣ ΤΕ ΤΟ ΠΥΡ ΑΙΩΣΙΝ ΕΛΕΓΞΕΙ.
Ο ΠΠΟΣΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΑΣ ΕΛΑΘΕΝ, ΤΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΛΑΛΗΣΕΙ.
Σ ΤΗΘΕΑ ΓΑΡ ΖΟΦΟΕΝΤΑ ΘΕΟΣ ΦΩΣΤΗΡΣΙΝ ΑΝΟΙΞΕΙ.

Θ ΡΗΝΟΣ Τ’ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΥΓΜΟΣ ΟΔΟΝΤΩΝ.
Ε ΚΛΕΙΨΕΙ ΣΕΛΑΣ ΗΕΛΙΟΥ ΑΣΤΡΩΝ ΤΕ ΧΟΡΕΙΑΙ,
Ο ΥΡΑΝΟΝ ΕΙΛΙΞΕΙ, ΜΗΝΗΣ ΔΕ ΤΕ ΦΕΓΓΟΣ ΟΛΕΙΤΑΙ.
Υ ΨΩΣΕΙ ΔΕ ΦΑΡΑΓΓΑΣ, ΟΛΕΙ Δ’ ΥΨΩΜΑΤΑ ΒΟΥΝΩΝ.

Υ ΨΟΣ Δ’ ΟΥΚ ΕΤΙ ΛΥΓΡΟΝ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΦΑΝΕΙΤΑΙ,
Ι ΣΑ Τ’ ΟΡΗ ΠΕΔΙΟΙΣ ΕΣΤΑΙ, ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο ΥΚ ΕΙΣ ΠΛΟΥΝ ΕΙΞΕΙ. ΓΗ ΓΑΡ ΦΡΥΧΘΕΙΣΑ ΚΕΡΑΥΝΩ.
Σ ΥΝ ΠΗΓΑΙΣ ΠΟΤΑΜΟΙ ΤΕ ΚΑΧΛΑΖΟΝΤΕΣ ΛΕΙΨΟΥΣΙΝ.

Σ ΑΛΠΙΓΞ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΦΩΝΗΝ ΠΟΛΥΘΡΗΝΟΝ ΑΦΗΣΕΙ,
Ω ΡΥΟΥΣΑ ΜΥΣΟΣ ΜΕΛΕΟΝ ΚΑΙ ΠΗΜΑΤΑ ΚΟΣΜΟΥ.
Τ ΑΡΤΑΡΟΕΝ ΔΕ ΧΑΟΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΤΕ ΓΑΙΑ ΧΑΝΟΥΣΑ.
Η ΞΟΥΣΙΝ Δ’ ΕΠΙ ΒΗΜΑ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΑΠΑΝΤΕΣ.
Ρ ΕΥΣΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΠΟΤΑΜΟΣ ΠΥΡΟΣ ΗΔΕ ΘΕΕΙΟΥ.

Σ ΗΜΑ ΔΕ ΤΟΙ ΤΟΤΕ ΠΑΣΙ ΒΡΟΤΟΙΣ ΑΡΙΔΕΙΚΕΤΟΝ ΟΙΟΝ
Τ Ο ΞΥΛΟ ΕΝ ΠΙΣΤΟΙΣ, ΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΝ ΕΣΤΑΙ.
Α ΝΔΡΩΝ ΕΥΣΕΒΕΩΝ ΖΩΗ, ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ ΤΕ ΚΟΣΜΟΥ,
Υ ΔΑΣΙ ΦΩΤΙΖΟΝ ΚΛΗΤΟΥΣ ΕΝ ΔΩΔΕΚΑ ΠΗΓΑΙΣ.
ΡΑΒΔΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΟΥΣΑ ΣΙΔΗΡΕΙΗ ΓΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ.
Ο ΥΤΟΣ Ο ΝΥΝ ΠΡΟΓΡΑΦΕΙΣ ΕΝ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΟΙΣ ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ
Σ ΩΤΗΡ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ΠΑΘΩΝ ΕΝΕΧ’ ΗΜΩΝ.

μεταφραση

Η Σίβυλλα λοιπόν η Ερυθραία, η οποία παραδέχεται ότι γεννήθηκε την έκτη γενεά μετά τον κατακλυσμό, ήταν ιέρεια του Απόλλωνος και φορώντας στέμμα παρόμοιας αξίας με τον θεό ο οποίος λατρεύεται από αυτήν, και τον τρίποδα φροντίζοντας γύρω από τον οποίο ήταν περιτυλιγμένος όφις και με την βοήθεια του θεού Απόλλωνος προεφήτευε εις αυτούς που την είχαν ανάγκη... Αυτή λοιπόν κάποτε αφού προχώρησε εις τα άδυτα της γενομένης σε ακατάλληλο καιρό θεοευσέβειας και αφού επληρώθη πράγματι από θεία έμπνευση, διά των επών της προεφήτευε τα μέλλοντα σχετικά με τον Θεό με σαφήνεια, σύμφωνα προς τις τοποθετήσεις των πρώτων γραμμάτων τα οποία αποτελούν την ακροστιχίδα, αποκαλύπτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ιστορία της καθόδου του Ιησού επί της γης:

«Θα ιδρώσει η γη, όταν έλθει η ώρα της Κρίσεως.
Θα έλθει από τον ουρανό, ο μέλλων βασιλεύς εις τους αιώνες
δια να κρίνει καθένα που φέρει σάρκα και όλον ανεξαιρέτως τον κόσμο.
Θα ιδούν τον Θεό άνθρωποι, πιστοί και άπιστοι,
Ύψιστο, μετά των αγίων, εις το τέλος του χρόνου
με σάρκα, κρίνοντας επί βήματος τις ψυχές των ανθρώπων.

Όταν κάποτε ο κόσμος όλος γίνει άγονος και γεμάτος αγκάθια.
Θα απορρίψουν οι άνθρωποι τα είδωλα και όλον γενικά τον πλούτο.
Θα κατακαύσει το πυρ την γη, τον ουρανό ακόμη και την θάλασσα.
Ανιχνεύοντας θα πυρπολήσει τις πύλες της φυλακής του Άδη.
Τα σώματα τότε όλων των ανθρώπων θα έλθουν εις το φως της ελευθερίας των αγίων·
τους παράνομους τότε το πυρ θα ελέγχει εις τους αιώνες.
Όσα κάποιος έπραξε κρυφά, τότε όλα θα τα μαρτυρήσει.
Διότι τα σκοτεινά στήθη, ο Θεός με διαφωτισμούς θα ανοίξει.

Θρήνος θα φθάσει από όλους και τριγμός οδόντων.
Θα εκλείψει το φως της ημέρας, η λάμψη του ηλίου και των αστέρων.
Τον ουρανό θα περιστρέψει με ταχύτητα και θα χαθεί το φεγγοβόλημα της σελήνης.
Θα υψώσει τα φαράγγια και θα καταστρέψει τα υψώματα των βουνών.

Το ύψος δεν θα φαίνεται πλέον λυπηρό εις τους ανθρώπους.
Τα βουνά με τις πεδιάδες θα ισοπεδωθούν και σε όλη την θάλασσα δεν θα υπάρχει δυνατότητα πλεύσης, διότι η γη θα κατακεραυνωθεί.
Ποταμοί που κοχλάζουν, μαζί με τις πηγές θα εκλείψουν.

Σάλπιγγα δε από τον ουρανό, φωνή με μεγάλο θρήνο θα αφήσει,
κραυγάζοντας το μίασμα των ελεεινών και τις συμφορές του κόσμου.
Τότε η ανοιγόμενη γη θα φανερώσει το χάος του Ταρτάρου,
και οι πάντες θα έλθουν ενώπιον του βήματος του Βασιλέα Θεού.
Θα ρεύσει από τον ουρανό πύρινος ποταμός και μάλιστα από θείο.

Σημάδι τότε θα υπάρχει για όλους τους ανθρώπους, τέτοιο που θα είναι εντόνως φανερό.
Το ξύλο για τους πιστούς, η σάλπιγγα η ποθητή θα είναι.
Η ζωή των ευσεβών ανδρών, εμπόδιο θα είναι για τον κόσμο,
φωτίζοντας τους ονομαστούς διά των υδάτων σε δώδεκα πηγές.
Θα εξουσιάσει η ποιμαντική σιδηρά ράβδος.
Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα,
είναι ο δικός μας Θεός,
Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας.




(Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε
τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 1
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

ΣΙΒΒΥΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ ,Η ΙΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

3
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ - Document Transcript
1. 13. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Οι χρησμοί των Σιβυλλών, όπως έχει αναφερθεί σε προηγούμενο κεφάλαιο, εφυλάσσοντο από δέκα ένοπλους άνδρες στον ναό του Διός στο Καπιτώλιο της Ρώμης. Μεταξύ αυτών των χρησμών, όπως μας πληροφορεί ο Μάρκος Αντίμαχος, μόνον οι χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας ήταν υπογεγραμμένοι με το όνομά της. Όλοι οι άλλοι χρησμοί ήταν ανυπόγραφοι και ημιτελείς. Μεταξύ των υπογεγραμμένων χρησμών της Ερυθραίας υπήρχε και ένας χρησμός που προανήγγειλε την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Ο πρώτος άνθρωπος που διέσωσε και διακήρυξε δημόσια αυτόν τον χρησμό, μετά Χριστόν, ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος! Το Πάσχα του 325 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος απηύθυνε έναν λόγο προς τους «Αγίους Συλλόγους» του Χριστιανισμού. Ο τίτλος αυτού του λόγου, όπως καταγράφηκε από τον Ευσέβιο που ήταν παρών στην σύνοδο, ήταν «Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω» (Οration to the Saints). Ο Robin Lane Fox, καθηγητής Κλασσικής και Αρχαίας Ιστορίας στο New College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο έργο του Pagans and Christians (σελ. 643), προτείνει ότι ο Κωνσταντίνος απηύθυνε τον λόγο του προς τους Αγίους Συλλόγους το Πάσχα του 325 μ.Χ., ημέρα Μεγάλη Παρασκευή. Σύμφωνα με τον επίσης καθηγητή Ιστορίας, H.W. Parke, αλλά και άλλους σύγχρονους κριτικούς, ο συγκεκριμένος λόγος του Κωνσταντίνου, όπως ακριβώς καταγράφηκε από τον Ευσέβιο, είναι αυθεντικός. Γράφει ο καθηγητής H.W. Parke: «This document has often been suspected as a later forgery, but recent opinion seems to agree on its authenticity», δηλαδή, «Αυτό το έγγραφο έχει συχνά υποπτευθεί ότι είναι μία μεταγενέστερη πλαστογραφία, όμως η νεότερη κριτική φαίνεται ότι συμφωνεί για την αυθεντικότητά του» (Sibyls and the Sibylline Prophecy in classical Antiquity, σελ. 164). Το αρχαιότερο χειρόγραφο που περιέχει τον λόγο του Κωνσταντίνου χρονολογείται στον 10ο μ.Χ. αιώνα και φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού (κώδιξ Vat gr. 149). Στον λόγο αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος εκφράζει την βαθιά του πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και επικαλείται διάφορες μαρτυρίες για να διακηρύξει την Θεότητά Του. Μεταξύ αυτών των μαρτυριών περιλαμβάνει και την προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Γράφει ο Κωνσταντίνος στον λόγο του: Η ΤΟΙΝΥΝ ΕΡΥΘΡΑΙΑ ΣΙΒΥΛΛΑ, Η Σίβυλλα λοιπόν η Ερυθραία, η οποία ΦΑΣΚΟΥΣΑ ΕΑΥΤΗΝ ΕΚΤΗ ΓΕΝΕΑ παραδέχεται ότι γεννήθηκε την έκτη γενεά ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΝ μετά τον κατακλυσμό, ήταν ιέρεια του
2. ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΙΕΡΕΙΑ ΗΝ ΤΟΥ Απόλλωνος και φορώντας στέμμα ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ, ΔΙΑΔΗΜΑ ΕΠΙ ΙΣΗΣ παρόμοιας αξίας με τον θεό ο οποίος ΤΩ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΩ ΥΠΟ ΑΥΤΗΣ λατρεύεται από αυτήν, και τον τρίποδα ΘΕΩ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΠΟΔΑ φροντίζοντας γύρω από τον οποίο ήταν ΠΕΡΙ ΟΝ Ο ΟΦΙΣ ΕΙΛΕΙΤΟ περιτυλιγμένος όφις και με την βοήθεια ΠΕΡΙΕΠΟΥΣΑ, ΑΠΟΦΟΙΒΑΖΟΥΣΑ ΤΕ του θεού Απόλλωνος προεφήτευε εις ΤΟΙΣ ΧΡΩΜΕΝΟΙΣ ΑΥΤΗ… ΑΥΤΗ αυτούς που την είχαν ανάγκη... Αυτή ΤΟΙΝΥΝ ΕΙΣΩ ΤΩΝ ΑΔΥΤΩΝ ΠΟΤΕ λοιπόν κάποτε αφού προχώρησε εις τα ΤΗΣ ΑΚΑΙΡΟΥ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ άδυτα της γενομένης σε ακατάλληλο ΠΡΟΑΧΘΕΙΣΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ καιρό θεοευσέβειας και αφού επληρώθη ΕΠΙΠΝΟΙΑΣ ΟΝΤΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗ πράγματι από θεία έμπνευση, διά των ΜΕΣΤΗ, ΔΙΑ ΕΠΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ επών της προεφήτευε τα μέλλοντα σχετικά ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΠΡΟΕΘΕΣΠΙΣΕΝ, με τον Θεό με σαφήνεια, σύμφωνα προς ΣΑΦΩΣ ΤΑΙΣ ΠΡΟΤΑΞΕΣΙ ΤΩΝ τις τοποθετήσεις των πρώτων γραμμάτων ΠΡΩΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΗΤΙΣ τα οποία αποτελούν την ακροστιχίδα, ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ ΛΕΓΕΤΑΙ, ΔΗΛΟΥΣΑ αποκαλύπτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ την ιστορία της καθόδου του Ιησού επί ΚΑΤΕΛΕΥΣΕΩΣ: της γης: ΙΔΡΩΣΕΙ ΓΑΡ ΧΘΩΝ ΚΡΙΣΕΩΣ «Θα ιδρώσει η γη, όταν έλθει η ώρα της ΣΗΜΕΙΟΝ ΟΤ’ ΕΣΤΑΙ. Κρίσεως. ΗΞΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Θα έλθει από τον ουρανό, ο μέλλων ΑΙΩΣΙΝ Ο ΜΕΛΛΩΝ, βασιλεύς εις τους αιώνες ΣΑΡΚΑΠΑΡΩΝ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΝΑΙ ΚΑΙ δια να κρίνει καθένα που φέρει σάρκα και ΚΟΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΑ. όλον ανεξαιρέτως τον κόσμο. ΟΨΟΝΤΑΙ ΔΕ ΘΕΟΝ ΜΕΡΟΠΕΣ Θα ιδούν τον Θεό άνθρωποι, πιστοί και ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ, άπιστοι, ΥΨΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΙ Ύψιστο, μετά των αγίων, εις το τέλος του ΤΕΡΜΑ ΧΡΟΝΟΙΟ χρόνου ΣΑΡΚΟΦΟΡΩΝ ΨΥΧΑΣ Δ’ ΑΝΔΡΩΝ με σάρκα, κρίνοντας επί βήματος τις ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΙ ΚΡΙΝΕΙ. ψυχές των ανθρώπων. ΧΕΡΣΟΣ ΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ Όταν κάποτε ο κόσμος όλος γίνει άγονος ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΑ ΓΕΝΗΤΑΙ. και γεμάτος αγκάθια. ΡΙΨΩΣΙΝ Τ’ ΕΙΔΩΛΑ ΒΡΟΤΟΙ ΚΑΙ Θα απορρίψουν οι άνθρωποι τα είδωλα ΠΛΟΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ. και όλον γενικά τον πλούτο. ΕΚΚΑΥΣΗ ΔΕ ΤΟ ΠΥΡ ΟΥΡΑΝΟΝ Θα κατακαύσει το πυρ την γη, τον ουρανό ΗΔΕ ΘΑΛΑΣΣΑΝ. ακόμη και την θάλασσα. ΙΧΝΕΥΟΥΝ ΡΗΞΗ ΤΕ ΠΥΛΑΣ Ανιχνεύοντας θα πυρπολήσει τις πύλες της ΕΙΡΚΤΗΣ ΑΙΔΑΟ. φυλακής του Άδη. ΣΑΡΞ ΤΟΤΕ ΠΑΣΑ ΝΕΚΡΩΝ ΕΣ Τα σώματα τότε όλων των ανθρώπων θα ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ ΦΑΟΣ ΗΞΕΙ. έλθουν εις το φως της ελευθερίας των ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΟΜΟΥΣ ΤΕ ΤΟ ΠΥΡ αγίων· ΑΙΩΣΙΝ ΕΛΕΓΞΕΙ. τους παράνομους τότε το πυρ θα ελέγχει ΟΠΠΟΣΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΑΣ ΕΛΑΘΕΝ, εις τους αιώνες. ΤΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΛΑΛΗΣΕΙ. Όσα κάποιος έπραξε κρυφά, τότε όλα θα ΣΤΗΘΕΑ ΓΑΡ ΖΟΦΟΕΝΤΑ ΘΕΟΣ τα μαρτυρήσει. ΦΩΣΤΗΡΣΙΝ ΑΝΟΙΞΕΙ. Διότι τα σκοτεινά στήθη, ο Θεός με διαφωτισμούς θα ανοίξει. ΘΡΗΝΟΣ Τ’ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΑΙ ΚΑΙ
3. ΒΡΥΓΜΟΣ ΟΔΟΝΤΩΝ. Θρήνος θα φθάσει από όλους και τριγμός ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΣΕΛΑΣ ΗΕΛΙΟΥ ΑΣΤΡΩΝ οδόντων. ΤΕ ΧΟΡΕΙΑΙ, Θα εκλείψει το φως της ημέρας, η λάμψη ΟΥΡΑΝΟΝ ΕΙΛΙΞΕΙ, ΜΗΝΗΣ ΔΕ ΤΕ του ηλίου και των αστέρων. ΦΕΓΓΟΣ ΟΛΕΙΤΑΙ. Τον ουρανό θα περιστρέψει με ταχύτητα ΥΨΩΣΕΙ ΔΕ ΦΑΡΑΓΓΑΣ, ΟΛΕΙ Δ’ και θα χαθεί το φεγγοβόλημα της ΥΨΩΜΑΤΑ ΒΟΥΝΩΝ. σελήνης. Θα υψώσει τα φαράγγια και θα ΥΨΟΣ Δ’ ΟΥΚ ΕΤΙ ΛΥΓΡΟΝ ΕΝ καταστρέψει τα υψώματα των βουνών. ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΦΑΝΕΙΤΑΙ, ΙΣΑ Τ’ ΟΡΗ ΠΕΔΙΟΙΣ ΕΣΤΑΙ, ΚΑΙ Το ύψος δεν θα φαίνεται πλέον λυπηρό ΠΑΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ εις τους ανθρώπους. ΟΥΚ ΕΙΣ ΠΛΟΥΝ ΕΙΞΕΙ. ΓΗ ΓΑΡ Τα βουνά με τις πεδιάδες θα ΦΡΥΧΘΕΙΣΑ ΚΕΡΑΥΝΩ. ισοπεδωθούν και σε όλη την θάλασσα δεν ΣΥΝ ΠΗΓΑΙΣ ΠΟΤΑΜΟΙ ΤΕ θα υπάρχει δυνατότητα πλεύσης, διότι η ΚΑΧΛΑΖΟΝΤΕΣ ΛΕΙΨΟΥΣΙΝ. γη θα κατακεραυνωθεί. Ποταμοί που κοχλάζουν, μαζί με τις ΣΑΛΠΙΓΞ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΦΩΝΗΝ πηγές θα εκλείψουν. ΠΟΛΥΘΡΗΝΟΝ ΑΦΗΣΕΙ, ΩΡΥΟΥΣΑ ΜΥΣΟΣ ΜΕΛΕΟΝ ΚΑΙ Σάλπιγγα δε από τον ουρανό, φωνή με ΠΗΜΑΤΑ ΚΟΣΜΟΥ. μεγάλο θρήνο θα αφήσει, ΤΑΡΤΑΡΟΕΝ ΔΕ ΧΑΟΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΤΕ κραυγάζοντας το μίασμα των ελεεινών ΓΑΙΑ ΧΑΝΟΥΣΑ. και τις συμφορές του κόσμου. ΗΞΟΥΣΙΝ Δ’ ΕΠΙ ΒΗΜΑ ΘΕΟΥ Τότε η ανοιγόμενη γη θα φανερώσει το ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΑΠΑΝΤΕΣ. χάος του Ταρτάρου, ΡΕΥΣΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΠΟΤΑΜΟΣ και οι πάντες θα έλθουν ενώπιον του ΠΥΡΟΣ ΗΔΕ ΘΕΕΙΟΥ. βήματος του Βασιλέα Θεού. Θα ρεύσει από τον ουρανό πύρινος ΣΗΜΑ ΔΕ ΤΟΙ ΤΟΤΕ ΠΑΣΙ ΒΡΟΤΟΙΣ ποταμός και μάλιστα από θείο. ΑΡΙΔΕΙΚΕΤΟΝ ΟΙΟΝ ΤΟ ΞΥΛΟ ΕΝ ΠΙΣΤΟΙΣ, ΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΟ Σημάδι τότε θα υπάρχει για όλους τους ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΝ ΕΣΤΑΙ. ανθρώπους, τέτοιο που θα είναι εντόνως ΑΝΔΡΩΝ ΕΥΣΕΒΕΩΝ ΖΩΗ, φανερό. ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ ΤΕ ΚΟΣΜΟΥ, Το ξύλο για τους πιστούς, η σάλπιγγα η ΥΔΑΣΙ ΦΩΤΙΖΟΝ ΚΛΗΤΟΥΣ ΕΝ ποθητή θα είναι. ΔΩΔΕΚΑ ΠΗΓΑΙΣ. Η ζωή των ευσεβών ανδρών, εμπόδιο θα ΡΑΒΔΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΟΥΣΑ ΣΙΔΗΡΕΙΗ είναι για τον κόσμο, ΓΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ. φωτίζοντας τους ονομαστούς διά των ΟΥΤΟΣ Ο ΝΥΝ ΠΡΟΓΡΑΦΕΙΣ ΕΝ υδάτων σε δώδεκα πηγές. ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΟΙΣ ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ Θα εξουσιάσει η ποιμαντική σιδηρά ΣΩΤΗΡ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ράβδος. ΠΑΘΩΝ ΕΝΕΧ’ ΗΜΩΝ. Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα, είναι ο δικός μας Θεός, Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας.
4. (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18)
5. H προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην αριστερή ακροστιχίδα σχηματίζονται οι λέξεις ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ. Οι εικόνες προέρχονται από την συλλογή «Σιβυλλιακοί Χρησμοί» που εκδόθηκε το 1599 στο Παρίσι από τον Joanni Opsopoei. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αφού καταγράφει ότι η Σίβυλλα η Ερυθραία γεννήθηκε την έκτη γενεά μετά τον κατακλυσμό του Νώε, αποδέχεται ότι η μάντις προφήτευε σε όσους την είχαν ανάγκη «με την βοήθεια του θεού Απόλλωνος». Δεν ήταν λοιπόν η Σίβυλλα αυτή η οποία προφήτευε, αλλά ο ίδιος ο Απόλλων! Επιπροσθέτως, ο Κωνσταντίνος θεωρεί ότι αφού η μάντις «επληρώθη από θεία έμπνευση», προφήτευσε την Έλευση του Ιησού Χριστού επί της γης. Αυτά είναι τα πρώτα εισαγωγικά σχόλια του Κωνσταντίνου, ο οποίος στη συνέχεια παραθέτει ολόκληρη την προφητεία της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. «Οι τοποθετήσεις των πρώτων γραμμάτων», όπως γράφει και ο ίδιος, σχηματίζουν την ακροστιχίδα «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ». Η παρουσία του Ε στη λέξη Χρειστός, συμβολίζει τον Ερχόμενον Υιόν του Θεού. Η προφητεία της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και της Τελικής Κρίσης των ανθρώπων, αποτελεί μία ξεκάθαρη ομολογία της προφήτισσας, και κατ’ επέκτασιν του Απόλλωνος, προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Και αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονα φανερό από τους τελευταίους τρεις στίχους του χρησμού σύμφωνα με τους οποίους, ο Απόλλων και η ιέρειά του Σίβυλλα ομολογούν για άλλη μία φορά ποιος είναι ο Θεός τους: «Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα, είναι ο δικός μας Θεός, Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας.»
6. Αν και η βαρυσήμαντη αυτή προφητεία διακηρύχθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο πριν από την έναρξη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, το Πάσχα του 325 μ.Χ., τους επόμενους αιώνες παραμερίστηκε και αποσιωπήθηκε. Διότι υπήρχε ο κίνδυνος να προκληθεί αναταραχή στις τάξεις της Εκκλησίας, αλλά και να ανατραπεί η πεποίθηση ότι η αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν μία θρησκεία δαιμονολατρείας. Ο χρησμός της Ερυθραίας, όπως και άλλοι χρησμοί από τα ελληνικά μαντεία, ανέτρεπαν την πεποίθηση αυτή και απεδείκνυαν ότι οι Σίβυλλες και οι Ολύμπιοι δεν ήταν δαίμονες, ούτε γεννήματα της φαντασίας των ανθρώπων, αλλά θείοι εργάτες και προάγγελοι του Χριστού. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αμέσως μετά την απαγγελία της προφητείας κατά την διάρκεια του λόγου του, θίγει ένα ακόμη φλέγον ζήτημα το οποίο είναι η αυθεντικότητα και η εγκυρότητα αυτής της προφητείας. Λέγει ο Κωνσταντίνος: Και αυτά στην παρθένο από τον Θεό τής παρουσιάσθηκαν να τα προφητεύσει. Εγώ την θεωρώ τουλάχιστον μακαρία, αυτήν την οποία επέλεξε ο Σωτήρ ως προφήτισσα εξαιτίας της πρόνοιάς του δι’ εμάς. Αλλά οι περισσότεροι από τους ανθρώπους δεν πιστεύουν και, αν και παραδέχονται ότι γεννήθηκε η Ερυθραία η Σίβυλλα η μάντις, υποπτεύονται ότι κάποιος από τους οπαδούς της δικής μας θρησκείας έμπειρος της ποιητικής μούσας έχει συνθέσει αυτά τα έπη και αυτά νοθεύτηκαν και λέγεται ότι είναι δημιουργήματα της Σίβυλλας, που περιέχουν ωφέλιμες απόψεις για την ζωή και περικόπτουν την υπερβολή των ηδονών, οδηγώντας στην συνετή και ευπρεπή ζωή. Με ολοφάνερη αλήθεια (η Σίβυλλα) με την επιμέλεια των δικών μας ανδρών εξιστόρησε τα χρόνια με ακριβέστερο τρόπο, ώστε ουδείς να υπονοεί ότι έχει γίνει το ποίημα μετά την κάθοδο του Χριστού και την κρίση του και να διαδίδεται ως ψεύδος ότι η Σίβυλλα διά των επών της προφητεύει από την αρχαιότητα.1 (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18) Σύμφωνα με τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός επέλεξε την Σίβυλλα την Ερυθραία για προφήτισσά Του! Και όλα όσα προφήτευσε της παρουσιάστηκαν από τον ίδιο τον Θεό. Όσον αφορά αυτούς που υποπτεύονται και αμφισβητούν την εγκυρότητα της προφητείας, την πατρότητά της, αλλά και την εποχή κατά την οποία εγράφη, ο Κωνσταντίνος με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αποκλείει το ενδεχόμενο πλαστογράφησής της. Πώς όμως είναι τόσο σίγουρος για αυτά που γράφει και από πού αντλεί αυτή του την βεβαιότητα; Την απάντηση μάς την δίνει ο ίδιος: ΩΜΟΛΟΓΗΤΑΙ ΓΑΡ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ΕΝΤΕΤΥΧΗΚΟΤΑ ΤΩ ΠΟΙΗΜΑΤΙ ΜΕΤΕΝΕΓΚΕΙΝ ΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΟΝ ΚΑΙ
7. ΕΝΤΑΞΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΙΣ ΕΑΥΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΣΙΝ. Διότι ομολογείται ότι ο Κικέρων, αφού βρήκε το ποίημα, το μετέφρασε στην λατινική διάλεκτο και το ενέταξε στα δικά του συγγράμματα. (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18) Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο, έναν αιώνα πριν από την Έλευση του Χριστού, ο ιστορικός Κικέρων είχε ήδη μεταφράσει την προφητεία της Ερυθραίας στην λατινική γλώσσα και την είχε εντάξει στα συγγράμματά του! Την ίδια πληροφορία καταγράφει και ο Επίσκοπος Ευσέβιος, ο οποίος υπήρξε διευθυντής του μεγαλύτερου εργαστηρίου αντιγραφής χειρογράφων της εποχής του και εμβριθής μελετητής της ελληνικής γραμματείας, οπότε γνωρίζει πολύ καλά τις πηγές που αναφέρει. Ο Ευσέβιος, αφού διέσωσε τον Λόγο του Κωνσταντίνου, τον εχώρισε σε ενότητες και έθεσε επικεφαλίδες. Η ενότητα που περιέχει την προφητεία της Ερυθραίας έχει την κάτωθι επικεφαλίδα: ιθ΄. ΟΤΙ Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΝΤΕΙΑ ΠΑΡ’ ΟΥΔΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΠΛΑΣΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΕΣΤΙΝ, ΗΣ ΤΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ ΚΙΚΕΡΩΝ Ο ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΡΩΜΑΪΣΤΙ ΜΕΤΕΦΡΑΣΕ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΒΕΡΓΙΛΙΟΣ ΜΕΜΝΗΤΑΙ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟΥ ΤΟΚΟΥ, ΔΙ’ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ ΦΟΒΩ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ ΥΜΝΗΣΑΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ. (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, εισαγωγή) Ο Ευσέβιος, όπως και ο Κωνσταντίνος, εξιστορεί και επεξηγεί ότι η προφητεία της Ερυθραίας δεν αποτελεί πλαστογράφηση κάποιου ανθρώπου μέσα από την Εκκλησία, διότι τα βιβλία της μεταφράστηκαν από τον Κικέρωνα στην λατινική γλώσσα πριν από την Έλευση του Χριστού. Στην ίδια Σίβυλλα αναφέρεται προ Χριστού και ο Βιργίλιος. Αυτά τα λατινικά συγγράμματα είναι πιθανόν να ανέγνωσαν ο Ευσέβιος και ο Μέγας Κωνσταντίνος, και γι’ αυτό ήταν τόσο σίγουροι για την εγκυρότητά τους. Τα λατινικά αυτά συγγράμματα σήμερα δεν διασώζονται. Διασώζεται όμως το κάτωθι απόσπασμα του Κικέρωνα από το έργο του De Divinatione: Εμείς πιστεύουμε στους χρησμούς της Σίβυλλας που εκείνη έδινε, όπως λέγεται, σε κατάσταση έκστασης. Όπως εθεωρείτο λίγο καιρό πριν για μία μη τεκμηριωμένη φήμη που είχε διαδοθεί στον κόσμο, την οποία ένας επεξηγητής αυτών των χρησμών προσφέρθηκε να καταθέσει στη Σύγκλητο λέγοντας ότι, αυτός που πραγματικά είναι ήδη βασιλιάς μας, αυτός θα έπρεπε να λάβει και τον τίτλο του βασιλιά, εάν θα θέλαμε να σωθούμε. Εάν αυτό είναι γραμμένο στα σιβυλλικά βιβλία, για ποιον άνθρωπο και σε ποιον χρόνο αναφέρεται; 2 (Κικέρων, De Divinatione, βιβλ. 2, κεφ. 54)
8. Ο Κικέρων αναφέρεται σε κάποιον χρησμό της Σίβυλλας που είχε διαδοθεί κατά την εποχή του. Ο χρησμός αυτός διακηρύττει ότι οι άνθρωποι θα σωθούν μόνον εάν αναγνωρίσουν ως βασιλέα τους, Αυτόν που πραγματικά είναι βασιλέας τους! Και επειδή ο χρησμός την εποχή εκείνη ήταν ανεξήγητος, ο Κικέρων αναρωτιέται ποιος μπορεί να είναι αυτός ο βασιλέας και ποια η εποχή του, αδυνατώντας βεβαίως να κατανοήσει ότι ο χρησμός αναφέρεται στον Βασιλέα των βασιλέων. Και συνεχίζει ο Κικέρων στα σχόλιά του: Το ότι αυτός ο χρησμός δεν είναι αποκύημα ενός φαντασιόπληκτου νου, το αποδεικνύει και η κατασκευή αυτών των στίχων (που είναι ένα κατασκεύασμα εκλεπτυσμένης και προσεγμένης τέχνης και όχι ένα εκστατικό παραλήρημα), είναι ένας τύπος σύνθεσης ο οποίος συνηθίζεται να αποκαλείται ακροστιχίδα, μέσα στην οποία διαβάζονται τα πρώτα γράμματα κάθε στίχου τοποθετημένα σε μία λογική έκφραση... Και στα βιβλία τα σιβυλλικά ολόκληρος ο χρησμός εμφανίζεται από τον πρώτο στίχο της κάθε φράσης τοποθετώντας με σειρά τα πρώτα γράμματα αυτής της φράσης. Αυτός είναι ο τρόπος που συνθέτει ένας συγγραφέας και όχι ένας φαντασιόπληκτος, αλλά κάποιος που εργάζεται με ιδιαίτερη ακρίβεια και όχι κάποιος ανόητος. Γι’ αυτό την κρατάμε φυλαγμένη την Σίβυλλα, όπως μας παραδόθηκε από τους προγόνους μας.3 (Κικέρων, De Divinatione, βιβλ. 2, κεφ. 54) Ο χρησμός της Σίβυλλας σχηματίζει σύμφωνα με τον Κικέρωνα μία ιδιαίτερα ευφυή και εκλεπτυσμένη ακροστιχίδα. Ο χρησμός, λοιπόν, ο οποίος αναφέρεται στον βασιλέα που θα σώσει τους ανθρώπους, δείχνει να έχει κοινά σημεία με τον χρησμό της Ερυθραίας, όχι μόνον λόγω της ακροστιχίδας, αλλά και διότι στον δεύτερο στίχο της προφητείας της Σίβυλλας της Ερυθραίας αναγράφεται η Έλευσις του Βασιλέα των αιώνων. Πότε όμως ο Μέγας Κωνσταντίνος ανέγνωσε για πρώτη φορά τις προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας και ποιος ήταν αυτός ο οποίος τον πληροφόρησε; Την απάντηση μας δίνει ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης μετά από την Άλωση του 1453. Η απάντηση του Πατριάρχη Γενναδίου προέρχεται από μία ανέκδοτη ομιλία του, ένα μέρος της οποίας έχει καταγραφεί από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη σε μία υποσημείωση του στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σύμφωνα με την ομιλία αυτή του Πατριάρχη Γενναδίου, ο Μέγας Κωνσταντίνος, αν και ασπαζόταν από μικρή ηλικία την πατρώα ελληνική θρησκεία, ωθήθηκε προς την χριστιανική πίστη όταν ανέγνωσε μία συλλογή των Σιβυλλικών χρησμών η οποία εφυλάσσετο στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Ρώμης. Οι χρησμοί αυτοί γνωστοποιήθηκαν στον Κωνσταντίνο από τον υιό του, Κρίσπο. Ο δε Κρίσπος, γνώρισε τους χρησμούς από τον δάσκαλό του Φιρμιανό Λακτάντιο, ο οποίος τους ανακάλυψε κατά το χρονικό διάστημα που εργαζόταν ως φύλακας στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Ρώμης.
9. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: ΔΙΟΤΙ Ο ΦΙΡΜΙΑΝΟΣ ΛΑΚΤΑΝΤΙΟΣ, ΣΟΦΩΤΑΤΟΣ, ΩΝ, ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΡΩΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ, ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΩΝ ΣΙΒΥΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΝΕΡΩΣ ΔΙΑΓΓΕΛΟΝΤΩΝ, ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ, ΦΩΤΙΣΘΕΙΣ, ΕΠΙΣΤΕΥΣΕ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΣΠΟΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΙΣΤΕΩΣ. Ο ΔΕ ΚΡΙΣΠΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΦΑΝΕΡΩΣΕ ΤΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ ΤΑΥΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ, ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΣΑΙ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ, ΩΣ ΛΕΓΕΙ ΤΟΥΤΟ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΙΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΔΙΑΛΕΞΙΝ ΜΕΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ ΤΙΝΟΣ, ΠΕΜΦΘΕΝΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΑΡΗΝΩΝ ΝΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΥΤΟΝ. (Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος ΙΔ΄, σελ. 286, σχόλια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, έκδ. μοναχού Βίκτωρος Ματθαίου) Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος μάς αποκαλύπτει ότι, η ανάγνωση των βιβλίων των Σιβυλλών ώθησε και τον Λακτάντιο και τον Μέγα Κωνσταντίνο να αναγνωρίσουν την Θεότητα του Ιησού Χριστού! Η ανωτέρω μαρτυρία του Πατριάρχη Γενναδίου καταγράφεται και σε ένα έργο του το οποίο φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων... Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ... ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ: 1. «ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΤΗ ΠΑΡΘΕΝΩ ΔΗΛΑΔΗ ΘΕΟΘΕΝ ΕΠΕΣΤΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΑΙ. ΜΑΚΑΡΙΑΝ ΔΕ ΑΥΤΗΝ ΕΓΩΓΕ ΚΡΙΝΩ. ΗΝ Ο ΣΩΤΗΡ ΕΞΕΛΕΞΑΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΝ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ ΠΕΡΙ ΗΜΩΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ. ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΙΣΤΟΥΣΙΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΝ ΓΕΓΕΝΗΣΘΑΙ ΣΙΒΥΛΛΑΝ ΜΑΝΤΙΝ, ΥΠΟΠΤΕΥΟΥΣΙ ΔΕ ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΗΣ ΟΥΚ ΑΜΟΙΡΟΝ ΤΑ ΕΠΗ ΤΑΥΤΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕΝΑΙ, ΝΟΘΕΥΕΣΘΑΙ ΤΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΘΕΣΠΙΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΓΕΣΘΑΙ, ΕΧΟΝΤΑ ΒΙΩΦΕΛΕΙΣ ΓΝΩΜΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗΝ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΤΟΥΣΑΣ. ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΝ ΣΩΦΡΟΝΑ ΤΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΟΝ ΒΙΟΝ ΟΔΗΓΟΥΣΑΣ. ΕΝ ΠΡΟΦΑΝΕΙ ΔΕ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΗΣ ΤΩΝ ΗΜΕΤΕΡΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΣΥΛΛΕΞΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΑΚΡΙΒΕΣΤΕΡΟΝ, ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΗΔΕΝΑ ΤΟΠΑΖΕΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΘΟΔΟΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΝ ΓΕΓΕΝΗΣΘΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΩΣ ΠΑΛΑΙ ΠΡΟΛΕΧΘΕΝΤΩΝ ΥΠΟ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΤΩΝ ΕΠΩΝ ΨΕΥΔΟΣ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΣΘΑΙ».
10. 2. «Noi crediamo ai carmi della Sibilla, che essa, si dice, pronuncio in stato di esaltazione. Si credeva poco tempo fa, per una diceria senza fondamento diffusasi tra la gente, che un interprete di tali carmi si apprestasse a dire in Senato che colui che di fatto era gia nostro re avrebbe dovuto anche ricevere il titolo regale, se volevamo esser salvi. Se questo e scritto nei libri sibillini, a quale uomo e a quale tempo si riferisce? » 3. «Che quel carme, poi, non sia il parto di uno spirito invasato, lo rivela sia la fattura dei versi stessi (che sono un prodotto di arte raffinata e accurata, e non di un eccitazione e di impulso), e quel tipo di composizione che si suol chiamare «acrostico», nella quale, leggendo di seguito le prime lettere di ciascun verso, si mette insieme un'espressione di senso compiuto....E nei libri sibillini, l'intero carme risulta dal primo verso di ciascuna frase, mettendo di seguito le prime lettere di quella frase. Questo e il modo di procedere di uno scrittore, non di un invasato; di uno che lavora con minuta accuratezza, non di un folle. Percio teniamo ben appartata e segregata la Sibilla, in modo che, come ci e stato tramandato dai nostri antenati...»
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝ

Re: ΣΙΒΒΥΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ ,Η ΙΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

6
phpBB [video]
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: ΣΙΒΒΥΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ ,Η ΙΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

7
phpBB [video]
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Σίβυλλα η Ερυθραία -Προφητείες περι Χριστού

8
Εικόνα
Εικόνα


ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ


Από τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα μέχρι και τους νεότερους χρόνους, υπήρξαν οκτώ Άγιοι του Χριστιανισμού οι οποίοι - σε γνήσια έργα τους και όχι σε ψευδεπίγραφα - αποδέχθηκαν τη θεόπνευστη φύση της Ελληνίδας Σίβυλλας, της Σίβυλλας της Ερυθραίας. Οι οκτώ αυτοί Άγιοι είναι: ο Απόστολος Παύλος, ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρινός, ο Άγιος Ιουστίνος, ο Άγιος Αυγουστίνος, o Μέγας Κωνσταντίνος, ο Άγιος Θεόφιλος Αντιοχείας, η Αγία Αικατερίνη και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Η θεόπνευστη φύση της ελληνίδας Σίβυλλας ήταν αποδεκτή επίσης και από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιο Σχολάριο. Ας εξετάσουμε λοιπόν τι ακριβώς αποφάνθηκαν οι μεγάλοι αυτοί Πατέρες του Χριστιανισμού.





ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ



O Απόστολος Παύλος υπήρξε ο πρώτος Άγιος του Χριστιανισμού ο οποίος, σε ένα δημόσιο κήρυγμά του μαζί με τον Απόστολο Πέτρο, εξύμνησε τη Σίβυλλα (την Ερυθραία). Ο συγκεκριμένος λόγος του Αποστόλου των Εθνών έχει διασωθεί από τον Άγιο Κλήμη τον Αλεξανδρινό στο σημαντικότερο έργο του: τους Στρωματείς.

Ο Κλήμης, τον οποίο μεταγενέστεροι συγγραφείς τον αποκαλούν αγιώτατο και μέγα, καταγράφει ότι ο Απόστολος των Εθνών παροτρύνει τους ανθρώπους να μελετήσουν τα συγγράμματα των Ελλήνων φιλοσόφων και να γνωρίσουν τη Σίβυλλα! Ο Αλεξανδρινός Πατέρας, ο οποίος αποδέχεται τον λόγο του Αποστόλου Παύλου αλλά και τη θεόπνευστη φύση της Σίβυλλας, γράφει τα εξής:

«Προς δε και ότι ο αυτός θεός αμφοίν ταιν διαθήκαιν χορηγός, ο και της ελληνικής φιλοσοφίας δοτήρ τοις Έλλησιν, δι’ ης ο παντοκράτωρ παρ’ Έλλησι δοξάζεται, παρέστησεν… επεί, ότι καθάπερ Ιουδαίους σώζεσθαι ηβούλετο ο θεός τους προφήτας διδούς, ούτως και Ελλήνων τους δοκιμωτάτους οικείους αυτών τη διαλέκτω προφήτας αναστήσας, ως οιοί τε ήσαν δέχεσθαι την παρά του θεού ευεργεσίαν, των χυδαίων ανθρώπων διέκρινεν, δηλώσει προς τω Πέτρου κηρύγματι ο απόστολος λέγων Παύλος: "Λάβετε και τας Ελληνικάς βίβλους. Επίγνωτε Σίβυλλαν, ως δηλοί ένα θεόν και τα μέλλοντα έσεσθαι".»

Δηλαδή:

«Επειδή παρευρέθη ο ίδιος ο Θεός ως χορηγός και των δύο διαθηκών, αυτός έδωσε την Ελληνική Φιλοσοφία στους Έλληνες, για την οποία ως Παντοκράτωρ δοξάζεται από τους Έλληνες... Επειδή ακριβώς ο Θεός θέλησε διά των προφητών να σωθούν οι Ιουδαίοι, έτσι και τους πλέον ονομαστούς από τους Έλληνες τους αξίωσε προφήτες στη χρήση του λόγου· για να μπορούν αυτοί να δέχονται την ευεργεσία του Θεού, τους διέκρινε από τους χυδαίους ανθρώπους, όπως θα φανερώσει ο Απόστολος Παύλος μιλώντας σε κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου: "Λάβετε και τις Ελληνικές βίβλους. Αναγνωρίστε την Σίβυλλα, η οποία αποκαλύπτει τον ένα Θεό και αυτά που θα γίνουν στο μέλλον".» (Κλήμης ο Αλεξανδρινός, Στρωματείς, βιβλ. 6, κεφ. 5, 4)


Εικόνα
Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου «Λάβετε και τας Ελληνικάς βίβλους. Επίγνωτε Σίβυλλαν», από το έργο «Στρωματείς» του Κλήμη του Αλεξανδρινού (Letutia , 1627).



«Λάβετε τις Ελληνικές βίβλους», λέγει ο Απόστολος Παύλος και βεβαίως αναφέρεται στα συγγράμματα των Ελλήνων φιλοσόφων. «Γνωρίστε τη Σίβυλλα η οποία αποκαλύπτει τον Ένα Θεό», λέγει ο Απόστολος Παύλος αναφερόμενος στη Σίβυλλα την Ερυθραία, τη διακεκριμένη Σίβυλλα του αρχαίου κόσμου, όμως, η προτροπή του αυτή αποσιωπήθηκε και ουδέποτε το κήρυγμά του αυτό συμπεριελήφθη στις Πράξεις των Αποστόλων εντός της Καινής Διαθήκης.

Οι προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας έπρεπε πάση θυσία να παραμείνουν εκτός Χριστιανισμού, έπρεπε να υποπέσουν στην αφάνεια ή να παραδοθούν στην πυρά. Για ένα και μόνον λόγο. Επειδή συνέδεαν το ελληνικό πνεύμα και την ελληνίδα προφήτισσα με τον Ιησού Χριστό.


Όπως εξιστορεί ο Άγιος Ιουστίνος, είχε οριστεί ακόμη και η θανατική ποινή για αυτούς που τολμούσαν να μελετούν τις προφητείες της περίφημης Σίβυλλας! Σε όσους δηλαδή τολμούσαν να κάνουν πράξη την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «Γνωρίστε τη Σίβυλλα». Ας αφήσουμε όμως τον Άγιο Ιουστίνο να μιλήσει για αυτόν τον ανελέητο διωγμό μέσα από το έργο του Απολογία Α΄.



ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ

Ο μάρτυρας Ιουστίνος γεννήθηκε το 110 μ.Χ. από Έλληνες γονείς στη Νεάπολη της Παλαιστίνης και ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και έφθασε στην αγιοσύνη. Από μικρός θαύμαζε τους Έλληνες φιλοσόφους και ήταν εμβριθής μελετητής της πυθαγορείου, της στωικής και της πλατωνικής φιλοσοφίας. Η εντρύφησή του αυτή με τη φιλοσοφία τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι, ο Σωκράτης, ο Ηράκλειτος και οι όμοιοι μ’ αυτούς φιλόσοφοι, ήταν στην ουσία οι προ Χριστού Χριστιανοί.

«Και οι διαβιώσαντες συμφώνως προς τον Λόγον είναι Χριστιανοί, ακόμη και αν εθεωρήθησαν άθεοι, όπως εις τους Έλληνες μεν ο Σωκράτης και ο Ηράκλειτος και οι όμοιοι με αυτούς». (Ιουστίνος, Απολογία Α΄, κεφ. 46, 3)



Ο φωτεινός αυτός Πατέρας και φιλόσοφος, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αλεξάνδρεια, μας αποκαλύπτει ότι φαύλοι δαίμονες, ως διαχειριστές της εξουσίας, έφθασαν στο σημείο να ορίσουν τη θανατική ποινή σε όσους τολμούσαν να μελετούν τις Σίβυλλες και τους άλλους προφήτες!

«Κατ' ενέργειαν φαύλων δαιμόνων θάνατος ωρίσθη κατά των τας Υστάσπου ή Σιβύλλης ή των προφητών βίβλους αναγιγνωσκόντων, όπως διά του φόβου αποστρέψωσιν εντυγχάνοντες τους ανθρώπους των καλών γνώσιν λαβείν, αυτοίς δε δουλεύοντας κατέχωσιν. Όπερ εις τέλος ουκ ίσχυσαν πράξαι. Αφόβως μεν γαρ ου μόνον εντυγχάνομεν αυταίς, αλλά και υμίν, ως οράτε, εις επίσκεψιν φέρομεν, επιστάμενοι πάσιν ευάρεστα φανήσεσθαι. Καν ολίγους δε πείσωμεν, τα μέγιστα κερδήσαντες εσόμεθα, ως γεωργοί γαρ αγαθοί παρά του δεσπόζοντος την αμοιβήν έξομεν».

Δηλαδή:

«Με ενέργεια φαύλων δαιμόνων, θάνατος ορίστηκε εναντίων αυτών που διάβαζαν βιβλία του Υστάσπη, ή της Σίβυλλας, ή των προφητών , ώστε να αποτρέψουν εξαιτίας του φόβου τούς ανθρώπους, σπουδάζοντας, να λάβουν γνώση των καλών, αλλά και για να τους επιβληθούν υπηρετώντας τους, πράγμα το οποίο στο τέλος δεν μπόρεσαν να καταφέρουν. Διότι εμείς όχι μόνον άφοβα τα διαβάζουμε, αλλά και εσάς παροτρύνουμε να τα μελετήσετε, επειδή γνωρίζουμε καλά ότι θα φανούν σε όλους σας ευάρεστα».(1) (Ιουστίνος, Απολογία Α΄, κεφ. 44, 12)



Δεν έπρεπε οι άνθρωποι «να λάβουν γνώση των καλών», μελετώντας τους χρησμούς της Σίβυλλας, ώστε να είναι τυφλοί υπήκοοι και άβουλοι υπηρέτες των εξουσιαστών τους. Όμως ο Άγιος Ιουστίνος πολέμησε γενναία και μαρτύρησε για να φανερώσει την αλήθεια. Ακολουθώντας τις διδαχές του Αποστόλου Παύλου, παρότρυνε και αυτός με τη σειρά του τους ανθρώπους να μελετούν άφοβα τις προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας, επειδή γνώριζε καλά ότι θα ήταν σε όλους ευάρεστες και επωφελείς.



ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

O Άγιος Αυγουστίνος γεννήθηκε το 354 μ.Χ. στην Ταγάστη της Αλγερίας και υπήρξε ο μεγάλος διδάσκαλος του Χριστιανισμού στη Δύση. Ήταν ο πρώτος που κατάφερε να συνενώσει την ελληνική πλατωνική παράδοση με τις χριστιανικές ιδέες και χάρη σ’ αυτόν ο Πλατωνισμός εισήλθε στον Χριστιανισμό. Ήταν ταυτόχρονα φιλόσοφος, θεολόγος και ποιητής, πάνω απ’ όλα όμως υπήρξε ένας αληθινός ποιμένας των ανθρώπων, με κύρια χαρακτηριστικά του βίου του τη φιλευσπλαχνία και την αγαθοεργία. Απαρνήθηκε ολοκληρωτικά τα επίγεια αγαθά, πούλησε όλα τα υπάρχοντά του και τα μοίρασε στους φτωχούς και εφάρμοζε στην πράξη τη διδασκαλία του Χριστού.

Στο λατινικό έργο του Η Πολιτεία του Θεού (De Civitate Dei), ο Άγιος αφιερώνει ένα κεφάλαιο στη Σίβυλλα την Ερυθραία, για την οποία αποδέχεται ότι διακήρυξε τον Ιησού Χριστό με τρόπο ολοφάνερο:

«Haec sane Erythraea Sibylla quaedam de Christo manifesta conscripsit».

Δηλαδή:

«Αυτή η σώφρων Σίβυλλα η Ερυθραία έγραψε περί του Χριστού με τρόπο ολοφάνερο». (Αυγουστίνος, De Civitate Dei, βιβλ. 18, κεφ. 23)



Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο ο Άγιος Αυγουστίνος καταγράφει την προφητεία της Σίβυλλας με την ακροστιχίδα ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, αποδεχόμενος την εγκυρότητά της, και μας πληροφορεί ότι ανέγνωσε την προφητεία σ’ ένα ελληνικό χειρόγραφο που του παρουσίασε ο Φλακιανός, ένας λόγιος ανθύπατος της εποχής του.

Γράφει ο ιερός Αυγουστίνος στα λατινικά:



«Nam uir clarissimus Flaccianus, qui etiam proconsul fuit, homo facillimae facundiae multaeque doctrinae, cum de Christo conloqueremur, Graecum nobis codicem protulit, carmina esse dicens Sibyllae Erythraeae, ubi ostendit quodam loco in capitibus uersuum ordinem litterarum ita se habentem, ut haec in eo uerba legerentur: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ, quod est Latine , Iesus Christus Dei filius saluator».

Δηλαδή:

«Ο Φλακιανός, ένας πολύ διάσημος άνδρας που επιπλέον ήταν και ανθύπατος, ένας άνδρας ιδιαιτέρως εύγλωττος και ευρυμαθής, κατά τη διάρκεια μιας συζήτησής μας περί του Χριστού, παρουσίασε ένα ελληνικό χειρόγραφο υποστηρίζοντας ότι ήταν οι προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας, στις οποίες μου έδειξε ένα βέβαιο απόσπασμα που είχε τα αρχικά γράμματα των προτάσεων με τέτοιο τρόπο διαταγμένα, ώστε μπορούσε να διαβάσει κανείς τα εξής: "ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ" το οποίο μεταφράζεται στα λατινικά σε «Iesus Christus Dei filius saluator». (Αυγουστίνος, De Civitate Dei, βιβλ. 18, κεφ. 23)


ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Ο Άγιος Θεόφιλος έζησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα και υπήρξε Επίσκοπος Αντιοχείας την περίοδο 169-183 μ.Χ. Σε ένα εδάφιο του έργου του Προς Αυτόλυκον, το οποίο απευθυνόταν στον εθνικό φίλο του, Αυτόλυκο, αναφέρεται στους προφήτες του Θεού, τους οποίους αποκαλεί πνευματοφόρους Πνεύματος Αγίου. Μεταξύ αυτών των προφητών περιλαμβάνει και την ελληνίδα Σίβυλλα:


«Οι δε του θεού άνθρωποι, πνευματοφόροι πνεύματος αγίου και προφήται γενόμενοι, υπ’ αυτού του θεού εμπνευσθέντες … και ουχ εις ή δύο αλλά πλείονες κατά χρόνους και καιρούς εγενήθησαν παρά Εβραίοις, αλλά και παρά Έλλησιν Σίβυλλα».

Δηλαδή:
«Οι άνθρωποι του Θεού, φέροντας το Άγιο Πνεύμα και αφού έγιναν προφήτες, που εμπνεύστηκαν από αυτόν τον Θεό και αφού έλαβαν σοφία έγιναν θεοδίδακτοι και όσιοι και δίκαιοι…και όχι ένας ή δύο αλλά περισσότεροι κατά τους χρόνους και τους καιρούς γεννήθηκαν στους Εβραίους, αλλά και στους Έλληνες η Σίβυλλα». (Θεόφιλος, Προς Αυτόλυκον, βιβλ. 2, κεφ. 9)

Στο ίδιο έργο, ο Επίσκοπος Θεόφιλος παραθέτει και μία γνήσια προφητεία της Σίβυλλας η οποία χρονολογείται στην προ Χριστού εποχή:

«Σίβυλλα δε, εν Έλλησιν και εν τοις λοιποίς έθνεσιν γενομένη προφήτις, εν αρχή της προφητείας αυτής ονειδίζει το των ανθρώπων γένος, λέγουσα. Άνθρωποι θνητοί και σάρκινοι, ουδέν εόντες, πώς ταχέως υψούσθε, βίου τέλος ουκ εσορώντες, ου τρέμετε ουδέ φοβείσθε θεόν, τον επίσκοπον υμών, ύψιστον γνώστην, πανεπόπτην, μάρτυρα πάντων, παντοτρόφον κτίστην, όστις γλυκύ πνεύμα εν άπασιν κάτθετο, χηγητήρα βροτών πάντων εποίησεν; Εις θεός, ος μόνος άρχει, υπερμεγέθης, αγένητος, παντοκράτωρ, αόρατος, ορών μόνος αυτός άπαντα, αυτός δ’ ου βλέπεται θνητής υπό σαρκός απάσης. Τις γαρ σαρξ δύναται τον επουράνιον και αληθή οφθαλμοίσιν ιδείν θεόν άμβροτον, ος πόλον οικεί;»

Δηλαδή:
«Η Σίβυλλα στους Έλληνες και στα λοιπά έθνη, αφού κατέστη προφήτισσα, στην αρχή της προφητείας της επιπλήττει το γένος των ανθρώπων λέγοντας: «Άνθρωποι θνητοί και σάρκινοι, που δεν είστε τίποτα, πώς υπερυψώνεστε απερίσκεπτα και δεν βλέπετε το τέλος της ζωής σας, ούτε τρέμετε ούτε φοβάστε τον Θεό, ο οποίος εποπτεύει εσάς, και είναι γνώστης ύψιστος που βλέπει τα πάντα και μαρτυρεί τα πάντα, ο κτίστης που τρέφει τα πάντα, ο οποίος έδωσε το υπέροχο πνεύμα σε όλους και δημιούργησε τον ηγέτη όλων των ανθρώπων; Ένας είναι ο Θεός, ο οποίος μόνος του εξουσιάζει, υπέρτατος, αγέννητος, παντοκράτωρ, αόρατος, που μόνον αυτός βλέπει τα πάντα, ενώ ο ίδιος δεν βλέπεται από κανέναν άνθρωπο. Διότι, ποιος άνθρωπος μπορεί να δει τον επουράνιο και αληθινό Θεό με τα μάτια του, τον αθάνατο ο οποίος κατοικεί στον ουράνιο θόλο;» (Θεόφιλος, Προς Αυτόλυκον, βιβλ. 2, κεφ. 36)



Δύο στίχους της ανωτέρω προφητείας τους έχουμε ήδη συναντήσει στο 2ο κεφάλαιο (σελ. 35) σε ένα απόσπασμα του Λακτάντιου από το έργο του Divinae Institutiones. Πρόκειται για τους στίχους «παντοτρόφον κτίστην, όστις γλυκύ πνεύμα εν άπασιν κατάθετο και ηγητόρα θεών πάντων εποίησεν», οι οποίοι αποδίδονται από τον Λακτάντιο στη Σίβυλλα την Ερυθραία.

Αυτή είναι μία πρόσθετη επιβεβαίωση ότι όταν οι Πατέρες της Εκκλησίας αναφέρονται ανώνυμα σε μία Σίβυλλα εννοούν πάντοτε τη Σίβυλλα την Ερυθραία, την Ελληνίδα προφήτισσα από τις Ερυθρές της Ιωνίας.

Η ανωτέρω προφητεία είναι μείζονος σημασίας, διότι όπως επισημαίνει ο καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας του Trinity College του Δουβλίνου, H. W. Parke, ο Άγιος Θεόφιλος άντλησε την προφητεία από το αυθεντικό αρχαίο κείμενο του 3ου Σιβυλλικού Λόγου (της συλλογής «Σιβυλλιακοί Χρησμοί»), το οποίο κατείχε στην ολοκληρωμένη του πρωτότυπη μορφή.1

Ο ίδιος καθηγητής υποστηρίζει ότι το πρωτότυπο αυτό κείμενο χρονολογείται μεταξύ 3ου και 2ου π.Χ. αιώνα. Ομοίως, ο καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Brian P. Copenhaver, υποστηρίζει και αυτός ότι η συγκεκριμένη προφητεία χρονολογείται στον 2ο π.Χ. αιώνα.



Παραπομπές:

1. «Theophilus modelled his own exposition on the Sibylline oracle known to him. This was evidently Book 3 in its original form… Theophilus seems only to know Book 3 in its complete form», δηλαδή , «Ο Θεόφιλος ανέπτυξε την δική του εξήγηση σχετικά με τον σιβυλλικό χρησμό που ήταν γνωστός σε αυτόν . Αυτός (ο χρησμός) ήταν προφανώς ο 3ος λόγος στην αυθεντική του μορφή… Ο Θεόφιλος φαίνεται να γνωρίζει μόνο τον 3ο λόγο στην ολοκληρωμένη του μορφή» ( H . W . Parke , Sibyls and the Sibylline Prophecy in classical Antiquity, σελ. 161).

2. «The third book of the “Sibylline Oracles” is one of the older parts of the collection, dating from the middle of the second century» (B.P. Copenhaver, Hermetica, σελ . xxix).



ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809), όπως ήδη αναφέρθηκε στο τρίτο κεφάλαιο, ήταν αυτός που κατέγραψε στο έργο του Αόρατος Πόλεμος τον χρησμό της Σίβυλλας της Κυμαίας διά του οποίου προαναγγέλθηκε η κάθοδος του Υιού του Θεού επί της γης, αλλά και ο λεξάριθμος του ονόματός Του (ΙΗΣΟΥΣ=888). Στο ίδιο έργο, ο Άγιος Νικόδημος αποδέχεται την προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού ως θεόπνευστη και γι’ αυτό καταγράφει τους πρώτους έξι στίχους της:

«Σίβυλλα η Ερυθραία περιλαμβάνει το όνομα, Ιησούς,

εν τη ακροστιχίδι των παρόντων περί κρίσεως στίχων:

ΙΔΡΩΣΕΙ ΓΑΡ ΧΘΩΝ ΚΡΙΣΕΩΣ ΣΗΜΕΙΟΝ ΟΤ’ ΕΣΤΑΙ.

ΗΞΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΙΩΣΙΝ Ο ΜΕΛΛΩΝ,

ΣΑΡΚΑΠΑΡΩΝ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΑ.

ΟΨΟΝΤΑΙ ΔΕ ΘΕΟΝ ΜΕΡΟΠΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ,

ΥΨΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΙ ΤΕΡΜΑ ΧΡΟΝΟΙΟ

ΣΑΡΚΟΦΟΡΩΝ ΨΥΧΑΣ Δ’ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΙ ΚΡΙΝΕΙ.
(Νικόδημος ο Αγιορείτης, Αόρατος Πόλεμος, σελ. 299, εκδ. Παναγόπουλος)





ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ


Η μεγαλομάρτυς Αικατερίνη γεννήθηκε το 294 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια. Ήταν κόρη του Έλληνα ηγεμόνα της πόλης, Κόστου, και ήταν διάσημη για τη σοφία της και την ανυπέρβλητη μόρφωσή της. Μελετούσε επί πολλά έτη τα έργα των Ελλήνων σοφών στην περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και είχε σπουδάσει στις ακμάζουσες σχολές της πόλης φιλοσοφία, ρητορική, ιατρική, μαθηματικά και αστρονομία. Η εξαιρετική μόρφωση της Αγίας Αικατερίνης, η αριστοκρατική καταγωγή της, η αρετή και η εκτυφλωτική ομορφιά της, την κατέστησαν την πιο περιζήτητη νύφη της εποχής της. Εκείνη όμως αρνιόταν επίμονα κάθε υποψήφια πρόταση, έως ότου κάποιος μοναχός τής γνώρισε τον αληθινό Νυμφίο των ψυχών, τον Ιησού Χριστό. Βαπτίστηκε χριστιανή και χάριν του Κυρίου της παρέμεινε παρθένος μέχρι το μαρτύριό της, με σκοπό να «νυμφευθεί» τον Νυμφίον. Στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα, η Αγία συναντήθηκε με τον αυτοκράτορα της Ρώμης Μαξέντιο, στον οποίο φανέρωσε την ελληνική της μόρφωση αλλά και την πίστη της στον Ιησού Χριστό. Ο αυτοκράτορας έκθαμβος από την ομορφιά αλλά και από τις γνώσεις της, διέταξε να συγκεντρωθούν οι σπουδαιότεροι ρήτορες από όλη την επικράτειά του με σκοπό να πείσουν την Αικατερίνη να απαρνηθεί τον Χριστό.

Η Αγία Αικατερίνη συνομιλεί με τους ρήτορες ενώπιον του Μαξεντίου. Τοιχογραφία από τον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας.

Όταν όμως η Αγία συναντήθηκε με τους ρήτορες, αντί να πεισθεί εκείνη από τα επιχειρήματά τους, επείσθησαν οι ρήτορες από τα λεγόμενά της, διότι εγνώριζε άριστα την αρχαία ελληνική γραμματεία αλλά και τους χρησμούς των ελληνικών μαντείων περί του Ιησού Χριστού. Μεταξύ αυτών των χρησμών, η Αγία Αικατερίνη γνωστοποίησε στους ρήτορες μία προφητεία της Σίβυλλας και μία προφητεία του Απόλλωνος. Ακολουθούν οι δύο αυτές προφητείες, όπως καταγράφονται στο Μαρτύριό της Αγίας (από την έκδοση Μαρτυρολόγιον της Μονής Σινά), αλλά και στο επόμενο χειρόγραφο από περγαμηνή, που χρονολογείται στον 11ο αιώνα και προέρχεται από τη Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους. Λέγει η Αγία σε έναν από τους ρήτορες:

«Ίνα δε σοι τα περί αυτού και από των υμετέρων πιστώσομαι. Ούτω γαρ αν είη πάντως ανύποπτος και η μαρτυρία της σοφωτάτης εν γυναιξίν άκουε Σιβύλλης. Την κατά σάρκα γέννησιν αυτού, και την περί ημάς πρόνοιαν, και την άφατον αυτού κηδεμονίαν σαφώς υποσημαινούσης. Ει βούλει, και αυτών επακούσωμεν των ρημάτων. "Οψέ ποτε τις επί πολυσχεδή ταύτην ελάσειε γην, και δίχα σφάλματος γενήσεται σαρξ. Ακαμάτοις δε θεότητος όροις. Ανιάτων παθών λύσει φθοράν, και τούτω φθόνος γενήσεται εξ απίστου λαού. Και προς ύψος κρεμασθήσεται ως θανάτου κατάδικος. Ταύτα δε πάντα πείσεται πράως". Όρα δε σοι και τον αψευδή μάντιν Απόλλωνα. Της συνήθους ασάφειας και της λοξότητος επιλελησμένον, και γυμνήν την αλήθειαν αναδιδόντα και μη βουλόμενον. "Εις με, φησί, βιάζεται ουράνιος. Ος εστί φως τριλαμπές. Ο δε παθών θεός εστί, και ου θεότης πάθεν αυτή. 'Αμφω γαρ βροτόσωμος και άμβροτος. Αυτός θεός ήδη και ανήρ, πάντα φέρων εκ θνητής. Σταυρόν, ύβριν, ταφήν, ος και από βλεφάρων ποτέ χευάτο δάκρυα θερμά. Ος πέντε χιλιάδας πυρών κόρεσε. Το γαρ θέλεν άβροτος αλκή. Χριστός θεός εμός εστίν. Ος εν ξύλω εξετανύσθη, ος θάνεν, ος εκ ταφής εις πόλον ώρτο". Ταύτα Απόλλων διέξεισιν ο θεός σου».

Δηλαδή:

«Για να σου αποδείξω τα σχετικά με αυτόν (τον Χριστό) με τη βοήθεια των δικών σου, διότι έτσι η απόδειξή μου θα είναι απολύτως έγκυρη, πρόσεξε τι αποκαλύπτει ξεκάθαρα, η πιο σοφή απ’ όλες τις γυναίκες, η Σίβυλλα, δια την κατά σάρκα γέννησή του, για την πρόνοιά του για εμάς και για την αμέτρητη φροντίδα του. Ας ακούσουμε τα ίδια της τα λόγια: “Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρεμένη γη και θα γεννηθεί με σάρκα αμόλυντη. Με ανεξάντλητα όρια ως Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπο από τη φθορά των ανιάτων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα.” Πρόσεξε και τον αληθινό μάντη Απόλλωνα, που έχει ξεχάσει τη συνηθισμένη του ασάφεια και τα αμφιλεγόμενα του και φανερώνει γυμνή την αλήθεια χωρίς την δική του βούληση. Λέγει αυτός: “Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ο οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε η θεότητά του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως θεός και άνθρωπος, όλα υποφέρων από τους θνητούς, δηλαδή τον σταυρό, την ύβρη, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά : αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με <πέντε> άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσε, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθε εις τον ουρανόν." Αυτά διηγείται ο Απόλλων ο θεός σου». (Μαρτυρολόγιον Σινά, Γ΄ Μαρτύριο, 11, σελ. 115)



Ο χρησμός του Απόλλωνος με την ομολογία "Χριστός θεός εμός εστίν, ος εν ξύλω εξετανύσθη, ος θάνεν, ος εκ ταφής εις πόλον ώρτο", δηλαδή, "Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσε, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθε εις τον ουρανόν", σε χειρόγραφο από περγαμηνή του 11ου αιώνα, που περιέχει το μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης. Άγιον Όρος, Μονή Δοχειαρίου, κώδικας 5, φ. 124β.

Αυτές είναι οι δύο βαρυσήμαντες προφητείες τις οποίες εξέφερε η Αγία Αικατερίνη με σκοπό να φανερώσει στους πενήντα ρήτορες τη θεότητα του Ιησού Χριστού. Στην προφητεία της Σίβυλλας προαναγγέλλεται η Γέννηση του Ιησού Χριστού και το Σταυρικό Του Μαρτύριο, ενώ στην προφητεία του Απόλλωνος, την οποία θα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο, συναντάμε την εκπληκτική ομολογία του στο πρόσωπο του Χριστού.

Η Αγία Αικατερίνη εξέφερε τις ανωτέρω προφητείες διότι, όπως αναφέρει η ίδια, κατ’ αυτόν τον τρόπο η «απόδειξη θα είναι απολύτως έγκυρη»! Θεωρεί τις προφητείες του Απόλλωνος και της Σίβυλλας απολύτως έγκυρες. Και γι’ αυτό, η Αγία της γνώσης, αποκαλεί τη Σίβυλλα «πιο σοφή μεταξύ όλων των γυναικών», τον δε Απόλλωνα «μάντη αληθινό»!

Όταν ο αυτοκράτορας Μαξέντιος πληροφορήθηκε ότι οι πενήντα ρήτορες αποδέχθηκαν τη θεότητα του Χριστού, διέταξε να ριχθούν στην πυρά. Η Αγία Αικατερίνη, αφού υπέστη φρικτά βασανιστήρια, διετάχθη να αποκεφαλισθεί. Σήμερα τιμάται ως η Αγία της γνώσης και η προστάτιδα των φιλοσόφων και των σπουδαστών.



Απο το βιβλίο του Χ.Σκαρλακίδη,Οι προάγγελοι του Ιησού Χριστού,Απόλων και Σίβυλλες
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Σίβυλλα η Ερυθραία -Προφητείες περι Χριστού

9
:good
Η γνώμη είναι σαν την κ*λ*τρυπίδα...Όλοι έχουν από μία! Κι οι εξουσιαστές...αυτοί που διαμορφώνουν τις απόψεις της μάζας...έχουν προωθήσει την ιδέα ότι "κάθε άποψη είναι σεβαστή"...Κι έπεισαν τον κάθε ηλίθιο στον πλανήτη, να ταμπουρωθεί πεισματικά και με φανατισμό...πίσω από την υποβολιμιαία..."προσωπική" του άποψη ! 
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”