Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών»

1
Ποια είναι η αλήθεια σχετικά με τις Σίβυλλες και τους «Σιβυλλικούς χρησμούς». Τα πάντα σε αυτό το θέμα
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

2
Κάποιοι, οι οποίοι ανήκουν σε «νέο-παγανιστικούς κύκλους», προσπαθούν να συνδέσουν την Θεία Αποκάλυψη περί της ενανθρώπισης και ελεύσεως του Χριστού και του έργου Του, του Χριστιανικού Ευαγγελίου δηλαδή, με τον αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως αυτός εκφράζεται στην μονοθεϊστική του χροιά. Συγχέουν σκόπιμα την θέση του «σπερματικού λόγου», που υποστήριξαν κάποιοι αρχαίοι Χριστιανοί συγγραφείς, ο οποίος αναφέρεται στην πανανθρώπινη προσδοκία ενός «Μεσσία» και στις επιμέρους αλήθειες που δόθηκαν σπερματικά στους φιλόσοφους και στους διανοούμενους, με την αυθεντική Θεία Αποκάλυψη που έδωσε ο Θεός στον λαό Ισραήλ αρχικά (στον Ιουδαϊσμό), και που συνεχίστηκε με την φανέρωση του ίδιου του Χριστού και την σύσταση της ιστορικής Εκκλησίας Του το 33 μ Χ, η οποία αποτελείται πλέον από όλα τα έθνη.




Αυτό γίνεται με απώτερο σκοπό να συνδέσουν τον αληθινό Θεό με το δωδεκάθεο, παρουσιάζοντας το δεύτερο ως αγγελικές οντότητες, «προαγγέλους» του Χριστού. Είναι μεν οντότητες, όχι αγγελικές, αλλά δαιμονικές.

Θα τα δούμε αυτά παρακάτω, όταν θα γίνει λόγος ειδικός για τους αγίους που επικαλούνται οι πρεσβευτές της θεωρίας των «Ολύμπιων».




Άραγε, που βρέθηκε στην διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως εκφράζεται από την Πατερική Θεολογία και Παράδοση, ότι ανάμεσα στα τάγματα των αγγέλων, υπάρχει και η τάξη των «Ολύμπιων»;



Η «προσδοκία των εθνών» (Γένεση 49: 9-10), δεν πηγάζει από Θεία Αποκάλυψη κάποιων δήθεν «Ολύμπιων προαγγέλων» στον εθνικό κόσμο, αλλά από πόθο και πανανθρώπινη ανάγκη, η οποία είναι κοινή στους ανθρώπους, της ελεύσεως κάποιου που θα οδηγούσε τους ανθρώπους στην αλήθεια, δηλαδή στον Εαυτό του. Άλλο πράγμα αυτό, και άλλο αυτό που επιχειρούν κάποιοι, να παραγκωνίσουν την Παλαιά Διαθήκη, και να παρουσιάσουν δήθεν «αποκαλύψεις» αρχαιοελληνικές ως ανώτερες του Προφητικού λόγου της Παλαιάς, και ισότιμες ακόμα και με την Προφητεία του βιβλίου της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Αυτό, δεν το επιχείρησαν οι χριστιανοί συγγραφείς, τους οποίους επικαλούνται προκειμένου να δώσουν κύρος στους πλανεμένους ισχυρισμούς τους.




Όσα θα ακολουθήσουν σε συνέχειες επτά άρθρων, είναι η άποψή μας, την οποία θα επιχειρήσουμε να την στηρίξουμε με αποδείξεις. Στο πρώτο, θα δούμε λίγα πράγματα σχετικά με την θέση του «σπερματικού λόγου» και κατά πόσο υιοθετήθηκε από την Εκκλησία. Στο δεύτερο, θα πούμε για τον στοχασμό και την θεογνωσία. Το τρίτο, το οποίο είναι και η «καρδιά» του θέματος που αναπτύσσουμε, θα έχει να κάνει με την θέση της επιστήμης απέναντι στους «Σιβυλλικούς χρησμούς», ασχέτως τι θα ήθελαν κάποιοι να ισχύει. Στο τέταρτο, θα προσπαθήσουμε να δείξουμε την θέση της Εκκλησίας απέναντι σε αυτούς τους χρησμούς, δηλαδή το κατά πόσο ή όχι υιοθέτησε τα στοιχεία αυτά στην Ιερά Παράδοσή της. Στα υπόλοιπα τρία άρθρα, θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση- αυτή που θεωρούμε ορθή, αναφορικά με τον άγιο Ιουστίνο τον Μάρτυρα, τον Κλήμη Αλεξανδρείας, τον Μ. Αθανάσιο, την αγία Αικατερίνη, και τον ιερό Δαμασκηνό, πάντα σε συνάρτηση με την θεωρία των «Ολύμπιων προαγγέλων».

http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... ost_5.html

Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών». Μέρος Δεύτερο.
http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... ost_6.html

Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών». Μέρος Τρίτο
http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... ost_8.html

Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών». Μέρος Τέταρτο.
http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... ost_9.html

Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών». Μέρος Πέμπτο
http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... st_10.html
Εικόνα

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

3
μη ξεχνάμε όμως και τους «νέο-φιλοΙουδαικούς κύκλους» οι οποίοι με το μανδύα του χρησιμοποιούν κάθε μέσω για να μηδενίσουν κάθε τι ελληνικό.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

4
LAPTONAS έγραψε:μη ξεχνάμε όμως και τους «νέο-φιλοΙουδαικούς κύκλους» οι οποίοι με το μανδύα του χρησιμοποιούν κάθε μέσω για να μηδενίσουν κάθε τι ελληνικό.
Άλλο πράγμα το ΄΄κάθε τί ελληνικό΄΄(που θα πρέπει να φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού) φίλτατε LAPTONA,
και άλλο πράγμα το δαιμονικό....
Εικόνα

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

5
Περί των "Σιβυλλικών χρησμών". Μέρος Έβδομο.










Σε αυτό το 7ο και τελευταίο κατά σειρά άρθρο, θα πούμε για την Αγία Αικατερίνη και τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, και θα ολοκληρώσουμε το θέμα με τους «Ψευδό- Σιβυλλικούς χρησμούς».





Αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη




Υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης. Είναι διαφορετικές, διότι δεν υπάρχουν στα -σύγχρονα με την αγία μαρτυρολόγια, πληροφορίες για αυτήν. Οι πληροφορίες συλλέγονται σε μεταγενέστερα μαρτυρολόγια, εκ των οποίων τέσσερα είναι τα γνωστά:




Του αγίου Συμεών του Μεταφραστή (10ος αι.), του Αθανασίου του ταχυγράφου (πιθανών 6ος – 7ος αι.), και δύο αγνώστων συγγραφέων (7ος αι.), κατά τον Viteau. Η αγία Αικατερίνη μαρτύρησε το 305 επί Μαξιμίνου.




Γράφει η καθηγήτρια Σ. Λάμπου: «Η Αγία Μεγαλομάρτυς και πάνσοφος Αικατερίνα ήταν θυγατέρα του βασιλίσκου Κόστου ή Κώστου. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορος Μαξιμίνου το 305 μ. X. Οι γραπτές πηγές που αναφέρονται στην αγία, απετέλεσαν αντικείμενο ερεύνης, δεδομένου ότι οι πληροφορίες για την Αγία δεν απαντούν στα αρχαία Μαρτυρολόγια».




Από τα μαρτυρολόγια αυτά, προκύπτει η θέση της αγίας για τους δήθεν «προαγγέλους του Χριστού». Συνεχίζει η καθηγήτρια·




«Όταν, όμως, αναφέρεται στους θεούς των σοφών, στην συνέχεια, οι λόγοι της γίνονται επιθετικοί και απαξιωτικοί: «τα δε των υμετέρων θεών καταγέλαστα όντα και πολλής γέμοντα της απάτης, ουκέτι ουδέ αξίου τινος έτυχε ψόγου».



Η απάντησή μας για την αγία Αικατερίνη, θα κινηθεί σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι η χρήση των «Σιβυλλικών χρησμών» από την αγία, και το δεύτερο είναι το αν είναι παραποιημένα τα λόγια της, όταν αποκαλεί τους «Ολύμπιους», «δαίμονες».




Για την χρήση των Σιβυλλικών Χρησμών.




Η αγία Αικατερίνη, επικαλέστηκε τους Σιβυλλικούς στίχους, προκειμένου να πείσει τους εθνικούς κατά την απολογία της. Στην τρίτη εκδοχή του μαρτυρίου της, φαίνεται να επικαλείται την Σίβυλλα και τον χρησμό της περί του Ιησού Χριστού. Επίσης, και τον χρησμό του Απόλλωνα, τον οποίο αποκαλεί «αληθινό μάντη που ξεχνώντας την συνηθισμένη ασάφειά του, αναφέρει την αλήθεια, χωρίς την θέλησή του». Όμως, η χρήση αυτών από την αγία μεγαλομάρτυρα Αικατερίνη, δικαιώνει την θέση υπέρ των «Σιβυλλικών χρησμών»;




Η αγία τους χρησιμοποιεί, σε μία εποχή που υπήρχε σύγχυση και που δεν υπήρχε η επιστημονική έρευνα, η οποία σήμερα έχει αποφανθεί ότι πρόκειται για χρησμούς κατασκευασμένους, τους οποίους εν αγνοία της, χρησιμοποίησε η αγία. Αυτό το δείξαμε στο τρίτο μέρος.




Το ότι απάντησε η αγία Αικατερίνη κατά αυτό τον τρόπο, αυτό δεν σημαίνει ότι τον ίδιο τρόπο τον υιοθετεί και η Εκκλησία. Αλάθητη είναι η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού και όχι το κάθε μέλος της μεμονωμένα, έστω και αν αναφερόμαστε σε άγιο ή σε αγία. Αυτό το δείξαμε στο τέταρτο μέρος.




«Το σπάνιο δεν μπορεί να γίνει νόμος στην Εκκλησία, ούτε ένα χελιδόνι φέρνει την άνοιξη, όπως και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος δέχεται και η αλήθεια, ούτε ένας λόγος είναι σε θέση να ανατρέψει την παράδοση όλης της Εκκλησίας από τα πέρατα της γης μέχρι τα πέρατα αυτής» (Έργα αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ΕΠΕ 3, σελ. 65).




Για τους Ολύμπιους.



Είναι σαφές, ότι η αγία, όπως αναγράφεται στα μαρτυρολόγια, αποκάλεσε τους Ολύμπιους ως δαίμονες, όπως η αγία Γραφή, και οι άγιοι Πατέρες.




«Είναι δαίμονες αυτοί τους οποίους εσύ ονομάζεις Θεούς και με δαιμονικά φαντάσματα που μας εξαπατούν και μας προσκαλούν εις ακολασίαν».



Είναι όμως εξίσου αντιληπτό και πλήρως κατανοητό, ότι αυτή η θέση της αγίας, δεν βολεύει όσους θέλουν να συνδέσουν τα ασύνδετα· τον Χριστό με τους «Ολύμπιους προαγγέλους». Για αυτό, καταφεύγουν σε μια απίστευτα αντιφατική –προς την κοινή λογική, δήλωση, ότι τα λόγια της όπως παρατίθενται στις διάφορες εκδοχές του μαρτυρίου της, είναι δήθεν «χαλκευμένα», ώστε να εμφανίζεται η αγία ότι είναι ενάντια τους Ολύμπιους. Εάν ήταν πράγματι χαλκευμένα τα συγκεκριμένα λόγια της, γιατί να μην «διέγραφαν» από τα μαρτυρολόγια και την αναφορά της στις Σίβυλλες, ώστε να μην «μπουν» σε περιπέτειες και να μην αναγκαστούν να χαλκεύσουν τα κείμενα; Δεν θα ήταν πιο απλό; Επίσης, πως κατορθώθηκε η «νοθεία», εφόσον σε όλες τις παραλλαγές του μαρτυρίου της, παντού τους ονομάζει «δαίμονες»; Σε ποιο μαρτυρολόγιο δεν τους αποκαλεί «δαίμονες»; Πού ντο; Μόνο και μόνο επειδή δεν τους βολεύουν τα λόγια της αγίας στο σημείο αυτό;




Η προσπάθειά τους γίνεται ολοένα και πιο κωμικοτραγική, όταν απευθύνουν ερωτήματα με τα οποία δήθεν αποδεικνύουν την παραπάνω τους δήλωση. Το κωμικό της υπόθεσης, είναι ότι μιλάνε για «παραποίηση» χωρίς να φέρνουν στοιχεία, όπως για παράδειγμα συγκεκριμένα χειρόγραφα στα οποία η Αγία να μην αναφέρει τους Ολύμπιους ως δαίμονες, ή σχόλια έγκυρων καθηγητών. Το τραγικό είναι ότι γίνονται πιστευτοί, δυστυχώς, από ανθρώπους που είναι ανενημέρωτοι και ευκολόπιστοι.




Οι δαίμονες, σαφώς δεν μπορούν να προφητεύσουν, ούτε μπορούν να πουν πράγματα μελλοντικά. Πως όμως φέρονται ότι «προφήτευσαν»;




Αφ ενός, οι χρησμοί είναι πλαστοί και μεταγενέστεροι, πράγμα που –επαναλαμβάνω, δεν ήξερε η αγία, αφ ετέρου, ο διάβολος ότι μελλοντικό ξέρει για τα περί του Χριστού, τα ξέρει μόνο από τις Αγίες Γραφές. Ο διάβολος ξέρει πολύ καλά τις Γραφές, ξέρει πολύ καλά τα λόγια των προφητών, του Μωυσή και άλλων διότι ήταν παρόν, κάτι που φαίνεται στους πειρασμούς του Κυρίου στην έρημο, όπου προσπάθησε να παρερμηνεύσει αγιογραφικά χωρία στον ίδιο τον Χριστό. Το πώς είναι δυνατό οι δαίμονες να αναγνωρίζουν τον Χριστό ως θεό, είναι εξίσου εύκολο να αποδειχτεί. Μέσα στα ευαγγέλια, έχουμε περιπτώσεις που οι δαιμονισμένοι προσκυνούσαν τον Χριστό και οι δαίμονες που μιλούσαν από μέσα τους, ομολογούσαν τον Χριστό για «Υιό του Θεού» (Ματθαίος, 8:28- 34, Μάρκος, 5:1- 13). Και φυσικά, η ομολογία των δαιμόνων, δεν είναι του αγίου Πνεύματος, αλλά δική τους, όπως δική τους ήταν και η ομολογία ότι ο απόστολος Παύλος είναι «άνθρωπος του θεού που διδάσκει την οδό της σωτηρίας». Ο απόστολος όμως επιτίμησε το πνεύμα το πονηρό και ελευθέρωσε την μικρή εκείνη κοπέλα που έδινε πολλά κέρδη στους κυρίους της μαντευομένη (Πράξεις 16 κεφάλαιο). Ο διάβολος, προκειμένου να παραπλανήσει, υποκρίνεται όχι μόνο την ευσέβεια, αλλά και φωτεινό άγγελο, και οι διάκονοί του, τους διακόνους της δικαιοσύνης (Β’ Κορινθίους, 11: 14-15).




Η Αγία Αικατερίνη ήταν πιστή στην Εκκλησία. Και η Εκκλησία ουδέποτε δίδαξε τέτοια πράγματα. Το ότι παρέπεμψε τους εθνικούς σε δικές τους πηγές, το έπραξε διότι δεν θα ήταν λογικό να τους παραπέμψει αλλού, μιας και οι εθνικοί γνώριζαν τα δικά τους.




Όπως τα ξέρουμε σήμερα τα πράγματα, οι δήθεν προφητείες του Απόλλωνα είναι κατασκευασμένες μεταγενέστερα.




Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λόγος «Εις του Χριστού την γέννηση».




Αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεν «ξέφυγε» από αυτούς τους ανθρώπους. Και αυτός ο άγιος διαστρεβλώθηκε κατά κωμικό τρόπο.




Σε ένα όχι και τόσο γνωστό έργο του, στο λόγο «Εις του Χριστού την γέννηση», σε μία «παράξενη» περικοπή, εκεί που μιλάει για το αστέρι που βοήθησε τους μάγους, ο άγιος λέει ότι οι μάγοι δεν γνώριζαν μόνο από την σχετική προφητεία του Βαλαάμ, η οποία περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Αγίας Γραφής που λέγεται «Αριθμοί», αλλά και από τρεις χρησμούς.




Πριν δούμε τους χρησμούς, πρέπει να εξηγήσουμε ότι οι Ισραηλίτες μετοικίστηκαν για 70 χρόνια στην Ανατολή, στην Βαβυλώνα, επί αυτοκρατορίας Ναβουχοδονόσορα. Κατά την μετοικεσία τους, είναι πολύ πιθανό ότι διαδόθηκαν κάποια πράγματα, τα οποία εν συνεχεία πήραν μορφή μύθου από τους Ανατολίτες.




Όπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ, που γράφτηκε κατά την εποχή εκείνη των 70 χρόνων, ο Ναβουχοδονόσορας αλλά και οι μετέπειτα, όπως ο Δαρείος της Μυδοπερσικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του Δανιήλ, των τριών παίδων, και όσων άλλων στάθηκαν στο θέλημα του Θεού, όχι μόνο δόξασαν τον αληθινό Θεό, αλλά τον διακήρυξαν σε όλη την αυτοκρατορία ως τον Αληθινό Θεό. Επίσης, ο Δανιήλ μελετούσε τα γραπτά του Ιερεμία, κάτι που δείχνει ότι κάτι άφησαν και εκεί οι Ισραηλίτες από η κληρονομιά τους. Σχετικές αναφορές στο Δανιήλ 2:46- 49, 3:28-30, 4:34-37, 6:25- 28, 9:2 κλπ.




Αν διαβάσει κανείς την αφήγηση του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, καταλαβαίνει ότι αυτά που αφηγείται είναι εκ της δωρικής μυθολογικής παράδοσης των ελληνιστικών χρόνων, την οποία γνώριζε ο άγιος στην Αραβοκρατούμενη τότε, Ανατολή, η οποία είχε να κάνει με τους μάγους- σοφούς που ταξίδεψαν για να βρουν τον Ιησού που είχε γεννηθεί.




Οι χρησμοί αυτοί ήταν του μαντείου των Δελφών, στο οποίο η ιέρεια Ευοπτία ανήγγειλε – αφού ήπιε το «μαντικό νερό» την έλευση του Μεσσία που θα απάλλασσε το ανθρώπινο γένος από τα πάθη του, του ιερού της Αθηνάς, που η ιέρεια Ξανθίππη «προφήτευσε» την γέννηση του θεανθρώπου που ανεμίχθει με την ανθρώπινη φύση (μια άκρως ΑΙΡΕΤΙΚΗ φράση) και θα σαρκωθεί με κύηση, και του ιερού του Απόλλωνα, όπου ιέρεια «προφήτευσε» το όνομα της Παρθένου με λεξάριθμο.




Οι μάγοι απεστάλησαν- κατά τον μύθο, με ένα άκρως παράδοξο τρόπο. Τα αγάλματα του ιερού της Ήρας στα περσικά ανάκτορα άρχισαν να χορεύουν για την γέννηση του Χριστού (!). Μάλιστα, συνομιλούσαν κιόλας μεταξύ τους τα αγάλματα, και ειδικά το άγαλμα της Ήρας χοροπηδούσε από χαρά (!). Επίσης, σχίστηκε η οροφή του Ναού και φάνηκε ένα άστρο πάνω από το άγαλμα της Πηγής (της Μαρίας δηλαδή). Και κατόπιν των συμβουλών των ιερέων που ερμήνευσαν ένα σωρό παράδοξα σημεία, ο βασιλιάς της Περσίας Κύρος (που στο μεταξύ στην πραγματικότητα έζησε πέντε αιώνες πριν τον Χριστό!), έστειλε τους μάγους στην Βηθλεέμ για να βρουν τον Χριστό που γεννήθηκε.




Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι ο άγιος εδώ αναφέρει τους Ανατολίτικους μύθους και ότι δεν κυριολεκτεί, τότε μάλλον δεν πάει κάτι καλά μέσα στο μυαλό του.




Το ότι ο άγιος κάνει αναφορά, δεν σημαίνει ότι τα δέχεται ως γεγονότα. Ο ιερός Δαμασκηνός, αναφέρει σε άλλα του έργα ,τους αρχαίους ειδωλολατρικούς ναούς ως «ναούς των δαιμόνων» (ΕΠΕ 3, σελ, 127), την ειδωλολατρία ως «δεισιδαιμονία» (ΕΠΕ 3, σελ. 31) – και όταν κανείς ισχυρίζεται ότι τα αγάλματα χορεύουν τι άλλο να εννοεί παρά ότι είναι ζωντανά και εμψυχωμένα. Την κατασκευή ειδωλολατρικών εικόνων από την φύση προκειμένου να λατρευτούν, ως «πλάνη» και «δαιμονικά πράγματα» (ΕΠΕ 3, σελ. 113). Τα ειδωλολατρικά ομοιώματα, τα ονομάζει «είδωλα ψευδωνύμων», και «λατρεία των δαιμόνων» (ΕΠΕ 3, σελ. 305).




Για τους Ολύμπιους αναφέρει: «Έθυον δαίμοσιν Έλληνες» (ΕΠΕ 3, 140). Επίσης, δεν έχουμε «μίξη» της ανθρωπίνης φύσης με την θεία. Έχουμε «πρόσληψη», ένωση τέλεια και αληθινή στην υπόσταση. Δεν έχουμε ανακάτεμα των φύσεων, αλλά ένωση που έγινε χωρίς σύγχυση, χωρίς τροπή, και χωρίς διαίρεση. Στο κεφάλαιο 61, στο έργο του «Έκθεση Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως», γράφει: «Ο Λόγος δηλαδή, επειδή έγινε σάρκα, δεν βγήκε έξω από τα όρια της θεϊκής του φύσεως και από την θεοπρεπή του δόξα· ούτε όμως η σάρκα, επειδή θεώθηκε, άλλαξε τη δική της φύση [..] οι φύσεις, δηλαδή, και μετά την ένωσή τους έμειναν ασύγχυτες».




Η διήγηση των συμβολισμών και του μύθου οπωσδήποτε έχουν βαθύτερο νόημα το οποίο δεν έχει διερευνηθεί. Οπωσδήποτε όμως, μύθος παραμένει, ειδικά αν αναλογιστούμε τα «αγάλματα που χορεύουν» και τα συγκρίνουμε με τις πραγματικές απόψεις του ιερού Πατέρα μας και κορυφαίου δογματολόγου της Εκκλησίας. Το πιθανότερο είναι απλά ο ιερός Δαμασκηνός να παραθέτει υπό μορφή μύθου τις παραδόσεις της αρχαίας Ανατολής. Άλλωστε, ο Κύρος έζησε σε παλαιότερη εποχή από τον Κύριο.




Σχετικά με το ερώτημα που ίσως εγείρεται, «από πού ήξεραν οι μάγοι ότι ο Χριστός έμελλε να γεννηθεί», ωραία εξήγηση δίνει ο ιερός Φώτιος, πατριάρχης Κων/πόλεως, απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε:




«[..] επειδή από εκεί καταγόταν ο πατριάρχης Αβραάμ, γιατί πρώτος ξεκινώντας από τη γη των Χαλδαίων κήρυξε την θεογνωσία, για αυτό και αυτοί πρώτοι από τους άλλους ξεκίνησαν να φτάσουν στην προσκύνηση του Σωτήρα, διακηρύσσοντας περίλαμπρα αυτή την οικονομία, ότι αυτός είναι εκείνος που και τότε και τώρα ενεργεί, τότε βέβαια τυπικά, ενώ τώρα με τα ίδια τα πράγματα και την αλήθεια, ούτε αυτό δεν είναι μακριά από την ορθή άποψη. Σκέψου όμως και εκείνο. Οι βασιλείς των Ασσυρίων πολλές φορές κυρίεψαν την Ιερουσαλήμ και άρπαξαν τα κειμήλια του ιερού ναού, μετατρέποντας και τον ίδιο τον ναό πολλές φορές υπολείμματα της φωτιάς, και όσα άλλα η ιστορία διηγείται για αυτά. Η βασιλεία πάλι των Ασσυρίων μετέπεσε στους Πέρσες [..]» (ΕΠΕ 3, σελ. 509).
Εικόνα

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

6
Κάποιοι, οι οποίοι ανήκουν σε «νέο-παγανιστικούς κύκλους», προσπαθούν να συνδέσουν την Θεία Αποκάλυψη περί της ενανθρώπισης και ελεύσεως του Χριστού και του έργου Του, του Χριστιανικού Ευαγγελίου δηλαδή, με τον αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως αυτός εκφράζεται στην μονοθεϊστική του χροιά. Συγχέουν σκόπιμα την θέση του «σπερματικού λόγου», που υποστήριξαν κάποιοι αρχαίοι Χριστιανοί συγγραφείς, ο οποίος αναφέρεται στην πανανθρώπινη προσδοκία ενός «Μεσσία» και στις επιμέρους αλήθειες που δόθηκαν σπερματικά στους φιλόσοφους και στους διανοούμενους, με την αυθεντική Θεία Αποκάλυψη που έδωσε ο Θεός στον λαό Ισραήλ αρχικά (στον Ιουδαϊσμό), και που συνεχίστηκε με την φανέρωση του ίδιου του Χριστού και την σύσταση της ιστορικής Εκκλησίας Του το 33 μ Χ, η οποία αποτελείται πλέον από όλα τα έθνη.

Αυτό γίνεται με απώτερο σκοπό να συνδέσουν τον αληθινό Θεό με το δωδεκάθεο, παρουσιάζοντας το δεύτερο ως αγγελικές οντότητες, «προαγγέλους» του Χριστού. Είναι μεν οντότητες, όχι αγγελικές, αλλά δαιμονικές.

Θα τα δούμε αυτά παρακάτω, όταν θα γίνει λόγος ειδικός για τους αγίους που επικαλούνται οι πρεσβευτές της θεωρίας των «Ολύμπιων».
Το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία για να προάγουν τον 12θεισμό αυτό δε σημαίνει ότι οι έλληνες δεν γνώριζαν μονοθεισμό ή ότι υστερούσαν σε σχέση με του Ιουδαίους σε θεία αποκάλυψη.

Αντιθέτως το να προάγουμε τα Ιουδαικά στοιχεία και να υποτιμάμε τα ελληνικά επειδή "δήθεν προάγουν" το 12θεισμό είναι και ανθελληνικό και αντιΟρθόδοξο.

Διάβασε τι λέει ο Μ.Αθανάσιος. http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 90&t=15314

Ξυπνάτε, ήμαστε α) Έλληνες β) Χριστιανοί γ) Ορθόδοξοι.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

7
LAPTONAS έγραψε: Διάβασε τι λέει ο Μ.Αθανάσιος. http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 90&t=15314
Δεν υπάρχει έργο του Μ.Αθανασίου..
Μην αναφέρεις ψεύδη και παραμυθιάζεσαι...

«Περί του Ναού και περί των διδασκαλείων και των θεάτρων των εν Αθήναις»




Ισχυρίζονται, κάποιοι
ότι ο Μ. Αθανάσιος, σε ένα έργο με τίτλο «Περί του Ναού και περί των διδασκαλείων και των θεάτρων των εν Αθήναις», διέσωσε τους χρησμούς κάποιου μάντη Απόλλωνα, τον οποίο θεωρεί άνθρωπο σοφό, ο οποίος έκτισε ναό, και στο βωμό έγραψε «τω αγνώστω θεώ». Τότε συγκεντρώθηκαν οι σοφοί για να τον ρωτήσουν και να ζητήσουν χρησμό. Και τότε, είπε χρησμούς για τον Χριστό, και για την Παρθένο Μαρία.




Δηλαδή, κατά τους ισχυρισμούς τους, ο Απόλλωνας προφήτευσε για τον Χριστό. Όμως, το συγκεκριμένο έργο δεν ανήκει στον Μ. Αθανάσιο, αλλά είναι νόθο. Δεν έγραψε τέτοια πράγματα ο άγιος.



Βάση ισχυρής βιβλιογραφίας, το έργο αυτό κατατάσσεται στα νόθα έργα, και είναι «Ψευδό Αθανασιανό». ( βλ. Β’ Τόμο της πατρολογίας του Στ. Παπαδόπουλου, σελ. 332). Και ο καθηγητής εξηγεί· «Μέγας αριθμός κειμένων, κάποτε συγχρόνων αλλά συνήθως μεταγενεστέρων του Αθανασίου, κυκλοφόρησαν με το όνομά του, για να εξασφαλίσουν επιτυχία και αναγνώριση του περιεχομένου τους» (Ίδιο έργο, σελ. 310).




Επίσης, ο συγγραφέας του νόθου αυτού έργου είναι ανακριβής σε αυτά που διηγείται, πράγμα που δείχνει ότι αυτό που αφηγείται στερείται ιστορικής αλήθειας και περισσότερο είναι μύθος. Αναφέρει τα ονόματα των σοφών ανδρών που ρώτησαν τον Απόλλωνα.

http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... st_11.html
Εικόνα

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

8
Τώρα μάλιστα, υπάρχει ένας αξιόλογος αντίλογος (ο ex protestant) .
GLADIATOR έγραψε: Δεν υπάρχει έργο του Μ.Αθανασίου..
Μην αναφέρεις ψεύδη και παραμυθιάζεσαι...

«Περί του Ναού και περί των διδασκαλείων και των θεάτρων των εν Αθήναις»
Το έργο υπάρχει και καταχωρημένο στην Πατρολογία εδώ http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... enarum.pdf

Ας δούμε όμως τι λέει και ο Άγ. Κύριλλος. πάνω στο ίδιο θέμα http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... lianum.pdf

Πορφύριος γάρ φησι , Πλάτ ωνος ἐκτιθέμενος δόξαν , ἄχρι τριῶν ὑπο σ τάσεων τὴν τοῦ θείου προελθεῖν οὐσία ν , εἶναι δὲ τὸν μὲν ἀνωτάτω θεὸν τἀγαθόν , μετ ' αὐτὸν δὲ καὶ δεύτερον τὸν δημι ουργόν , τρίτον δὲ καὶ τὴν τοῦ κόσμου ψυχ ή ν· ἄχρι γὰρ ψυχῆς τὴν θειότητα προελθεῖν . Ἰδο ὺ δὴ σαφῶ ς ἐν τούτοις ἄχρι τριῶν ὑπο σ τάσεων τὴν τοῦ θείου προελθεῖν οὐσία ν ἰσχυρίζεται· εἷς μὲν γάρ ἐστιν ὁ τῶν ὅλων Θεό ς , κατευρ ύνεται δὲ ὥσπερ ἡ περὶ αὐτοῦ γνῶσις εἰς ἁγίαν τε καὶ ὁμοούσιον Τριάδα , εἴς τε Πατέρα φημὶ καὶ Υἱ ὸν καὶ ἅγιον Πνε ῦ μα , ὃ καὶ ψυχὴν τοῦ κόσμου φησ ὶ ν ὁ Πλάτω ν · ζωοποιεῖ δὲ τὸ Πνεῦμα , καὶ πρόεισιν ἐκ ζῶντος Πατρὸς δι ' Υἱοῦ , καὶ ἐν αὐτῷ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν . Ἀληθεύει γὰρ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· Τὸ Πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν . Καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς Πορφύριος περὶ Πλάτωνος· ∆ιὸ ἐν ἀπορρήτοις περὶ τούτων αἰ νι ττόμενός φησι· Περὶ τὸν βασι λέα πά ν τ α ἐστί , κα ὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα , καὶ ἐκεῖνο αἴτιον πάντων καλῶν , δεύτερον δὲ περὶ τὰ δεύτερα , καὶ τρίτον περὶ τὰ τρίτα . Ὡς γὰρ πάντων μὲν περὶ τοὺς τρεῖς ὄντων θεούς , ἀλλ ' ἤδη πρώτως μὲν περὶ τὸν πάντων βα σιλέα , δευτ έρως δὲ περὶ τὸν ἀπ ' ἐκείνου θεόν , καὶ τρίτως περὶ τὸν ἀπὸ τούτου . 1.48 ∆εδήλωκε δὲ ἐμφαίνων καὶ τὴ ν ἐξ ἀλλήλων ὑπόστα σ ι ν , ἀρχομέ νην ἀπὸ το ῦ βασιλέως , καὶ τὴν ὑπόβασιν καὶ ὕφεσιν τῶν μετὰ τὸν πρῶτον , διὰ τοῦ πρώτως καὶ δευτέρως κα ὶ τρίτως εἰπεῖν , καὶ ὅτι ἐξ ἑνὸς τὰ πάντα καὶ δι ' αὐτοῦ σῴ ζεται . Τεθεώρηκε μὲν οὖν οὐχ ὑγιῶς εἰσάπαν , ἀλλὰ τοῖς τὰ Ἀρείου πεφρονηκόσιν ἐν ἴσῳ , διαιρεῖ καὶ ὑφίστη σιν , ὑποκαθημένας τε ἀλλήλαις τὰς ὑπο σ τάσεις εἰσφέρει , καὶ τρεῖς οἴεται θεοὺς εἶναι διῃρημένως τὴν ἁγίαν καὶ ὁμοούσιον Τρ ι ά δ α . Πλὴν οὐκ ἠγνόηκεν ὁλοτρόπως τὸ ἀληθές , οἶμ α ι δὲ ὅτι κἂν ὑγιῶς ἔφη τε καὶ πεφρόνηκεν , ἐξ ήν εγ κ ε δὲ καὶ εἰς τοὺς ἄλλ ο υ ς ἅπαντας τῆς περὶ Θεοῦ δό ξ η ς τὸ ἀρ τ ί ως ἔχον , εἰ μὴ τάχα που τὴν Ἀνύτ ου καὶ Μελήτου γραφὴν ἐδεδίει καὶ τὸ Σ ωκράτους κών ε ι ο ν . Λέγει δὲ καὶ Ἑρμῆς ἐν λόγῳ τρίτῳ τῶν Πρὸς Ἀσκληπιόν· Οὐ γὰρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτ ο υς τοιαῦτα μυ στή ρ ια παρέχεσθαι· ἀλλὰ τῷ νοῒ ἀκούσατε . Ἓν μόνον ἦν φῶς νοερὸ ν πρὸ φωτὸς νοε ροῦ καὶ ἔστιν ἀεί , νοῦς νοὸ ς φωτεινός· κα ὶ οὐδὲ ν ἕτε ρον ἦν ἢ ἡ τούτου ἑνότης· ἀεὶ ἐν ἑα υ τ ῷ ὤν , ἀεὶ τῷ ἑαυτοῦ νοῒ καὶ φωτὶ κα ὶ πνεύματι πάντα περιέχει . Καὶ μεθ ' ἕτερά φησι· Ἐκτὸς τούτου , οὐ θεός , οὐκ ἄγγελος , οὐ δαίμων , οὐκ οὐσία τις ἄλλη· πάντων γάρ ἐστι Κύριος καὶ Πατὴρ καὶ Θεὸς καὶ πηγὴ καὶ ζωὴ καὶ δύναμις καὶ φῶς καὶ νο ῦς καὶ πνεῦμα , καὶ πάντα ἐν αὐτῷ καὶ ὑπ ' αὐτόν ἐστι . 1.49 Νοῦν μὲν γὰρ ἐκ νοῦ , καθάπερ ἐγᾦμαι , φησὶ τὸν Υἱόν , κα ὶ ὡς φῶς ἐκ φωτός· μέμνηται δὲ καὶ τοῦ Πνεύματος , ὡς πάντα περιέχοντος· οὔ τε δὲ ἄγγελον , οὔτε δαίμ ονα , οὔτε μὴν ἑτέραν τινὰ φύσι ν ἢ οὐσίαν ἔξω κεῖσθαί φησι τῆς θείας ὑπεροχῆς ἤγο υ ν ἐξουσίας , ἀλλ ' ὑπ ' αὐτῇ τὰ πάντα καὶ δι ' αὐτὴν εἶ ν α ι διορίζε ται . Καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ τρίτῳ τῶν Πρὸς Ἀσκληπιόν , ὡς ἐρομένου τινὸς περὶ τοῦ θείο υ Πνεύματος , φησὶν οὕτω ς· Εἰ μὴ πρόνοιά τις ἦν τοῦ πάντων Κυρί ου ὥστε με τὸν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι , οὐδὲ ὑμᾶς νῦν ἔρως τοιοῦτος κατε ῖχεν ἵνα περ ὶ τούτου ζητήσητε· νῦν δὲ τὰ λοιπὰ τοῦ λόγου ἀκούετε· Τούτου τοῦ Πνεύματος οὗ πολλάκις προεῖπον πάντα χρῄζει· τὰ πά ν τ α βαστάζ ον , κατ ' ἀξίαν τὰ πάντα ζωοποιεῖ κα ὶ τρέφει , κα ὶ ἀπὸ τῆς ἁγίας πηγῆς ἐξήρτηται , ἐπίκουρον πνεύμασι καὶ ζωῆς ἅπασιν ἀε ὶ ὑπάρχον γόνιμον , ἓν ὄν . Οἶδεν οὖν αὐ τ ὸ καὶ ὑπάρχον ἰδιοσυστάτως , καὶ τὰ πάντα ζωοποιοῦν καὶ τρέφον , καὶ ὡς ἐξ ἁγίας πη γῆς ἠρτημέ νον τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός . Πρόεισι γὰ ρ ἐξ αὐτοῦ κατὰ φύσιν , καὶ δι ' Υἱοῦ χορηγεῖται τῇ κτίσε ι . 1.50 Πολυπραγμονήσαντες τοί νυν ὡς ἔνι τὰ παρ ' ἐκείν ο ις βιβλία , δια φ ανεστάτην πεποιήμεθα τὴν ἑκάστου δόξαν , ὡς ἂν εἰδεῖεν οἱ ἐντευξόμενοι . ὅτι πεπλάνηνται μὲν ἰδ ιο γν ωμ ον ήσ αν τες τῶν παρ ' Ἕλλ η σι σοφῶν οὐκ ὀλίγοι , καὶ ἀλλήλαις ἀντανισταμέ ν ας δόξας ἐσ χή κ α σ ι ν , εἰσὶ δὲ οἱ τῶν μωσαϊκῶν οὐ κ ἀμοιρή σ α ντες λόγων , διὰ τὸ μέχρις Αἰγύπτου φιλ ο μαθείας χάριν παρελθεῖν· οὗτοι ἄμεινόν πως ἢ οἱ λοιποὶ πεφρονήκασιν , ἐ γγὺς μὲν γεγονότες τὴς ἀληθείας , οὐ μὴν ἀθόλωτον παντελῶς ἐσχηκότες τῆ ς διανοίας τὸν ὀφθαλμόν · οὓς ἄν , οἶμαι , τὶς καὶ παραβλῶπας εἰπὼν οὐκ ἂν τοῦ εἰκότος ἁμάρτοι λογ ι σμοῦ . Ὅτι το ί ν υν καὶ πρεσβύτε ρα τὰ Χριστιανῶν καὶ ἀληθείας ἔμπλεα , καὶ τοῖς τῶν λογάδων ἐξειλεγμένοις εὖ ἔχειν ὑπειλημμένα , καὶ ἀσυγκρίτως ἐν ἀμείνοσι τῆς Ἑλ λήνω ν τερθρείας , ἀ π οχρῶν , οἶμ α ι , διέδειξε λόγος . [ Τέλος το ῦ πρ ώ τ ο υ τόμου τῶ ν τοῦ θεοσ όφ ου Κυρίλλ ου ἀντιρρητικ ῶ ν ]

Αναφέρει την ανθρώπινη επικοινωνία ανάμεσα στον Ερμή και στον Ασκληπιό (καμία σχέση με τους Ολύμπιους - εδώ είναι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος της Αιγύπτου). Λέει επίσης ότι ο Πλάτων σύμφωνα με τον Πορφύριο (νεοπλατωνικός φιλόσοφος όχι πλατωνικός) στα έργα του Πλάτωνος υπάρχει η τριαδικότητα αλλά εκφράζει (ο Άγιος Κύριλλος) τις αντιρρήσεις του ως προς το ακριβές δόγμα. Βλέπουμε εδώ ότι ο Άγιος Κύριλλος δεν αναφέρει τίποτα για ψευδό και νόθο κείμενο του Μέγα Αθανάσιου, αλλά χρησιμοποιεί ακριβώς τις ίδιες πηγές : δηλαδή ο Άγιος Κύριλλος επιβεβαιώνει αυτό που λέει ο Μέγας Αθανάσιος, ότι σύμφωνα με τους ερμητιστές, ο Ερμής και Ασκληπιός είχαν κάνει αυτή τη κουβέντα.

Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν. Επειδή (μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος άλλος Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την φύση τον θεού.

Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν,
αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ.»


Αλλά ας αφήσουμε αυτό και ας πιάσουμε το άλλο :
ο Απόλλωνας προφήτευσε για τον Χριστό. Όμως, το συγκεκριμένο έργο δεν ανήκει στον Μ. Αθανάσιο, αλλά είναι νόθο. Δεν έγραψε τέτοια πράγματα ο άγιος.

Βάση ισχυρής βιβλιογραφίας, το έργο αυτό κατατάσσεται στα νόθα έργα, και είναι «Ψευδό Αθανασιανό». ( βλ. Β’ Τόμο της πατρολογίας του Στ. Παπαδόπουλου, σελ. 332). Και ο καθηγητής εξηγεί· «Μέγας αριθμός κειμένων, κάποτε συγχρόνων αλλά συνήθως μεταγενεστέρων του Αθανασίου, κυκλοφόρησαν με το όνομά του, για να εξασφαλίσουν επιτυχία και αναγνώριση του περιεχομένου τους» (Ίδιο έργο, σελ. 310).
Ποιας ισχυρής βιβλιογραφίας ; Περιμένω να την τοποθετήσεις. Εγώ θα το δεχτώ ότι μπορεί να μην το έγραψε ο Άγιος αν δω την βιβλιογραφία. Πάμε παρακάτω:

Αναφέρει επίσης ο exprotestant και ιστορική ανακρίβεια λέγοντας :
Επίσης, ο συγγραφέας του νόθου αυτού έργου είναι ανακριβής σε αυτά που διηγείται, πράγμα που δείχνει ότι αυτό που αφηγείται στερείται ιστορικής αλήθειας και περισσότερο είναι μύθος. Αναφέρει τα ονόματα των σοφών ανδρών που ρώτησαν τον Απόλλωνα. Σύμφωνα με το κείμενο, ήταν ο Τίτων, ο Βίας, ο Σόλων, ο Χείλων, ο Θουκιδίδης, ο Μένανδρος, και ο Πλάτων. Όμως, αυτοί οι σοφοί δεν έζησαν όλοι την ίδια εποχή. Συγκεκριμένα, Βίας ο Πριηνεύς 625- 540 π Χ, ο Σόλων 639- 559 π Χ, ο Χείλων ο Λακεδαιμόνιος 600- 520 π Χ, ο Θουκιδίδης 460- 398 π Χ, ο Μένανδρος 342- 292 π Χ, Πλάτων 427- 347 π Χ.

Είναι ενδιαφέρον, να δούμε τι φρονεί πραγματικά ο Μ. Αθανάσιος α) στο κατά πόσο υπήρχε φανέρωση στον αρχαίο εθνικό κόσμο για τον αληθινό Θεό, και β) στο θέμα των Ολύμπιων.
Η ανακρίβεια που επικαλείται o exprotestant είναι σχετική, και η αποδοχή του ότι υπάρχει πλαίσιο μύθου δεν υποδεικνύει έλλειψη αλήθειας αλλά έλλειψη κυριολεκτικού περιεχομένου . Στο κείμενο του Αγ.Κύριλλου ο Ερμής λέει · Οὐ γὰρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτ ο υς τοιαῦτα μυ στή ρ ια παρέχεσθαι· ἀλλὰ τῷ νοῒ ἀκούσατε . Δηλαδή "δεν είναι εφικτό στους αμύητους να καταλάβουν". Ιστορικά φυσικά και δεν συνέπεσαν αυτά τα πρόσωπα μαζί, πουθενά δεν υποστηρίζει κανείς ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο! Η μύηση γινόταν κατά διαδοχή : δηλαδή περνούσε από τον αρχαιότερο στον νεότερο και τα λόγια ήταν πάντα τα ίδια. Πως είναι δυνατόν λοιπόν αμύητος κάποιος να καταλάβει τι λέει το κείμενο; και ως αμύητος δεν εννοούμε μετέχων σε τίποτα τελετές και τέτοιες ανοησίες. Εννοείται εδώ να μπορεί να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα στο μύθο και στην αλήθεια.

Το επιχείρημα ότι αυτοί οι Έλληνες πρόγονοι μας έζησαν σε διαφορετικές χρονολογίες πάει περίπατο. Είναι σαν να λέμε ότι ο Ιησούς δεν αποκαλύφθηκε στον Παύλο, στον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και στον Αριστίδη τον Αθηναίο επειδή έζησαν διαφορετικά χρόνια ....

καταρρίπτεται λοιπόν αυτό το επιχείρημα. Τι μένει ; να διαβάσει κανείς Σοφοκλή, Πλάτωνα και γενικώς φιλοσοφία και να δει ο ίδιος τι έλεγαν, αν ήταν 12θειστές ή μονοθειστές και ακριβώς τι πίστευαν προ Χριστού (γιατί μετά υπάρχει πλέον ξεκάθαρο δόγμα).

Ξέρεις Gladiator λυπάμαι, γιατί βλέπω ότι παίζεται ένα μπαλάκι μεταξύ μεταξύ 12θειστών/νεοπαγανιστών και Ιουδαιο"χριστιανών" οι οποίοι μεταξύ τους προσπαθούν να εμφανίσουν κάθε τι (γνήσιο)ελληνικό ως Σατανικό. Οι μεν υιοθετώντας ακραία παγανιστικά σύμβολα οι δε ακραία Φαρισαϊκά, με μόνο σκοπό να αναπαράγουν χάος και σύγχυση σκαλίζοντας τη διαμάχη που υπήρχε μεταξύ 2-4ου αιώνα μ.Χ.

Η ουσία όμως είναι ότι αυτές οι πεποιθήσεις υπήρχαν εκείνη την εποχή, ότι δηλαδή ο μονοθεϊσμός ήταν τάση στην Αρχαία Ελλάδα, και διάχυτα στοιχεία υπάρχουν σε όλη την π.Χ. και μ.Χ. βιβλιογραφία. Όσο αναφορά τις Σιβυλλικές προφητείες, για να έρθουμε απολύτως στο θέμα μας, είναι πολύ θολό το τοπίο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς τι παίχτηκε 2 χιλιετηρίδες τώρα ώστε να ήμαστε απολύτως σίγουροι ότι υπήρχε προφητεία που έλεγε για το Χριστό.

Αν πάμε στον Αισχύλο έχει μερικά πολύ καλά σημεία που μιλούν για παρθένο, γέννηση υιού του θεού, και ανατροπή της ουράνιας βασιλιάς. Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. :132
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Περί των λεγομένων «Σιβυλλικών χρησμών».

9
LAPTONAS έγραψε:Βάση ισχυρής βιβλιογραφίας, το έργο αυτό κατατάσσεται στα νόθα έργα, και είναι «Ψευδό Αθανασιανό». ( βλ. Β’ Τόμο της πατρολογίας του Στ. Παπαδόπουλου, σελ. 332). Και ο καθηγητής εξηγεί· «Μέγας αριθμός κειμένων, κάποτε συγχρόνων αλλά συνήθως μεταγενεστέρων του Αθανασίου, κυκλοφόρησαν με το όνομά του, για να εξασφαλίσουν επιτυχία και αναγνώριση του περιεχομένου τους» (Ίδιο έργο, σελ. 310).
Ποιας ισχυρής βιβλιογραφίας ; Περιμένω να την τοποθετήσεις. Εγώ θα το δεχτώ ότι μπορεί να μην το έγραψε ο Άγιος αν δω την βιβλιογραφία. Πάμε παρακάτω:

Αναφέρει επίσης ο exprotestant και ιστορική ανακρίβεια λέγοντας :
Επίσης, ο συγγραφέας του νόθου αυτού έργου είναι ανακριβής σε αυτά που διηγείται, πράγμα που δείχνει ότι αυτό που αφηγείται στερείται ιστορικής αλήθειας και περισσότερο είναι μύθος. Αναφέρει τα ονόματα των σοφών ανδρών που ρώτησαν τον Απόλλωνα. Σύμφωνα με το κείμενο, ήταν ο Τίτων, ο Βίας, ο Σόλων, ο Χείλων, ο Θουκιδίδης, ο Μένανδρος, και ο Πλάτων. Όμως, αυτοί οι σοφοί δεν έζησαν όλοι την ίδια εποχή. Συγκεκριμένα, Βίας ο Πριηνεύς 625- 540 π Χ, ο Σόλων 639- 559 π Χ, ο Χείλων ο Λακεδαιμόνιος 600- 520 π Χ, ο Θουκιδίδης 460- 398 π Χ, ο Μένανδρος 342- 292 π Χ, Πλάτων 427- 347 π Χ.

Είναι ενδιαφέρον, να δούμε τι φρονεί πραγματικά ο Μ. Αθανάσιος α) στο κατά πόσο υπήρχε φανέρωση στον αρχαίο εθνικό κόσμο για τον αληθινό Θεό, και β) στο θέμα των Ολύμπιων.
Η ανακρίβεια που επικαλείται o exprotestant είναι σχετική, και η αποδοχή του ότι υπάρχει πλαίσιο μύθου δεν υποδεικνύει έλλειψη αλήθειας αλλά έλλειψη κυριολεκτικού περιεχομένου . Στο κείμενο του Αγ.Κύριλλου ο Ερμής λέει · Οὐ γὰρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτ ο υς τοιαῦτα μυ στή ρ ια παρέχεσθαι· ἀλλὰ τῷ νοῒ ἀκούσατε . Δηλαδή "δεν είναι εφικτό στους αμύητους να καταλάβουν". Ιστορικά φυσικά και δεν συνέπεσαν αυτά τα πρόσωπα μαζί, πουθενά δεν υποστηρίζει κανείς ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο! Η μύηση γινόταν κατά διαδοχή : δηλαδή περνούσε από τον αρχαιότερο στον νεότερο και τα λόγια ήταν πάντα τα ίδια. Πως είναι δυνατόν λοιπόν αμύητος κάποιος να καταλάβει τι λέει το κείμενο; και ως αμύητος δεν εννοούμε μετέχων σε τίποτα τελετές και τέτοιες ανοησίες. Εννοείται εδώ να μπορεί να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα στο μύθο και στην αλήθεια.

Το επιχείρημα ότι αυτοί οι Έλληνες πρόγονοι μας έζησαν σε διαφορετικές χρονολογίες πάει περίπατο. Είναι σαν να λέμε ότι ο Ιησούς δεν αποκαλύφθηκε στον Παύλο, στον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και στον Αριστίδη τον Αθηναίο επειδή έζησαν διαφορετικά χρόνια ....

καταρρίπτεται λοιπόν αυτό το επιχείρημα. Τι μένει ; να διαβάσει κανείς Σοφοκλή, Πλάτωνα και γενικώς φιλοσοφία και να δει ο ίδιος τι έλεγαν, αν ήταν 12θειστές ή μονοθειστές και ακριβώς τι πίστευαν προ Χριστού (γιατί μετά υπάρχει πλέον ξεκάθαρο δόγμα).

Ξέρεις Gladiator λυπάμαι, γιατί βλέπω ότι παίζεται ένα μπαλάκι μεταξύ μεταξύ 12θειστών/νεοπαγανιστών και Ιουδαιο"χριστιανών" οι οποίοι μεταξύ τους προσπαθούν να εμφανίσουν κάθε τι (γνήσιο)ελληνικό ως Σατανικό. Οι μεν υιοθετώντας ακραία παγανιστικά σύμβολα οι δε ακραία Φαρισαϊκά, με μόνο σκοπό να αναπαράγουν χάος και σύγχυση σκαλίζοντας τη διαμάχη που υπήρχε μεταξύ 2-4ου αιώνα μ.Χ.

Η ουσία όμως είναι ότι αυτές οι πεποιθήσεις υπήρχαν εκείνη την εποχή, ότι δηλαδή ο μονοθεϊσμός ήταν τάση στην Αρχαία Ελλάδα, και διάχυτα στοιχεία υπάρχουν σε όλη την π.Χ. και μ.Χ. βιβλιογραφία. Όσο αναφορά τις Σιβυλλικές προφητείες, για να έρθουμε απολύτως στο θέμα μας, είναι πολύ θολό το τοπίο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς τι παίχτηκε 2 χιλιετηρίδες τώρα ώστε να ήμαστε απολύτως σίγουροι ότι υπήρχε προφητεία που έλεγε για το Χριστό.

Αν πάμε στον Αισχύλο έχει μερικά πολύ καλά σημεία που μιλούν για παρθένο, γέννηση υιού του θεού, και ανατροπή της ουράνιας βασιλιάς. Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. :132[/quote]

ΠΗΓΗ
Μέγας Αθανάσιος, Β’ Τόμος πατρολογίας Στυλιανού Παπαδόπουλου.


όταν μιλάμε για ανακρίβεια
εννούμε ανακρίβεια..
σχετική δεν υπάρχει.
Αν θέλεις διάβασε λεπτομερέστερα εδώ
http://exprotestant.blogspot.gr/2013/12 ... st_11.html

δαίμονες και Χριστός δεν συμβαδίζουν
οι Ολύμπιοι(δαίμονες)δηλαδή όπως τους
αποκαλούν οι Πατέρες μας,
Μ.Αθάνάσιος,Χρυσόστομος και Ιωάννης Δαμασκηνός
δεν συμβαδίζουν.
Αυτά λέγει η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι κανόνες της
και αυτά ακολουθούμε ημείς..
Αν είσαι Ορθόδοξος κάνε υπακοή στην εκκλησία και άσε τους δαίμονες με τους δαίμονες....

Για τον αρχαίο εθνικό κόσμο.



«[..] εικότως ο Παύλος, αιτιώμενος τους Έλληνας, ότι την αρμονίαν και την τάξιν της κτίσεως θεωρούντες ου διανοούνται περί του εν αυτή Δημιουργικού Λόγου [..]» (ΕΠΕ 2, σελ. 60).




Όχι μόνο περί της ενανθρώπησης του Θεού Λόγου δια της Παρθένου δεν ήξεραν, αλλά ούτε καν την ύπαρξή του. Ο Μ. Αθανάσιος, δεν αναγνωρίζει καμία γνώση, έστω και «σπερματικά», περί του δημιουργού Θεού Λόγου στον εθνικό κόσμο.



«[..] Ελλήνων γαρ ιδία ταύτα, ώστε γενητήν εισάγειν Τριάδα και τοις γενητοίς αυτήν συνεξισάζειν. Των γαρ γενητών εστίν ελλείψεις και προσθήκας δέχεσθαι, Χριστιανών δε η πίστις άτρεπτον και τελείαν και αεί ωσαύτως έχουσαν την μακαρίαν οίδε Τριάδα, και ούτε πλέον τι τη Τριάδι προστίθησιν [..]» (ΕΠΕ 2, σελ. 80).

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”

cron