«Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί»

1
«Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί»
αλλά, Δωδεκαήμερο εορτών: ″Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος″




Αθανάσιος Ζέρης, δάσκαλος


«Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας...
Ουαί υμίν... ότι έξωθεν μεν φαίνεσθε, τοις ανθρώποις δίκαιοι έσωθεν δε μεστοί εστέ υποκρίσεως και ανομίας» (Ματθ. Κγ’ 25,28).

Έτσι μεταξύ των άλλων,″ουαί υμίν″, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός καυτηρίασε και μαστίγωσε με τον πλέον αυστηρό τρόπο και τόνο την υποκρισία και την ανομία, την αχαριστία και την αγνωμοσύνη, το ψέμα και την αδικία, την κλοπή και την διαστροφή των ανθρώπων.


Αιώνες τώρα τα λόγια Του πέφτουν στο κενό και ″ουαί υμίν″, δηλ. αλλοίμονο σε όλους μας, αν και σήμερα περπατούσε στη γη, στην δική μας κοινωνία, στην κοινωνία της αθεΐας, της νέας ειδωλολατρίας, της ηθικής παρακμής, της σήψης και της διαφθοράς, που παρατηρείται σε όλους τους τομείς και χαρακτήριζε τους ανθρώπους της, δεν θα χωρούσαν τόμοι βιβλίων για να καταγράψουν τα νέα Του,″ουαί υμίν″.


Η ιστορία έχει καταγράψει τα αποτελέσματα της ανυπακοής και της αποστασίας του ανθρώπου, από τον Δημιουργό Του, με μελανά γράμματα, όπως παράλληλα και τα αποτελέσματα της υπακοής και της πίστης, με χρυσές σελίδες. Περιμένει ο Θεός το πλήρωμα της αμαρτίας και της ανομίας και τότε επεμβαίνει δυναμικά.


Χαλεποί οι καιροί τότε και τιμωρήθηκαν παραδειγματικά.″Έσχατοι χαλεποί καιροί″ και οι σημερινοί. Ας ευχηθούμε η μακροθυμία Του να παραταθεί, γιατί το κακό παρά έχει γίνει, όπως πολύ ξεκάθαρα και ωμά το περιγράφει ο Προφητικός λόγος του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, σε επιστολή του προς τον Τιμόθεο. Γράφει χαρακτηριστικά! «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί».«Δηλ. κατά τις τελευταίες ημέρες, θα παρουσιαστούν καιροί δύσκολοι, περιστάσεις επικίνδυνοι και, συνεχίζει ο Απόστολος,διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζονικοί, υπερήφανοι, φιλοκατήγοροι και υβρισταί, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, χωρίς ιερό και όσιο, γυμνοί και από την στοιχειώδη στοργή προς τους οικείους, αδιάλλακτοι και ασυμβίβαστοι. Διαβολείς και συκοφάντες, άγριοι και σκληροί, χωρίς καμμία αγάπη προς το αγαθό, προδότες, παράφοροι και αυθάδες, φουσκωμένοι και σκοτισμένοι από οίησιν, θα αγαπούν περισσότερο τις ηδονές παρά τον Θεό. Άνθρωποι που θα έχουν το εξωτερικό σχήμα και την εμφάνιση της ευσεβείας, θα έχουν όμως αρνηθεί την δύναμή της. Άνθρωποι που έχουν χαλασμένο και διεστραμμένο τον νουν, απρόκοποι και αποτυχημένοι εις την πίστη. Άνθρωποι δε κακοί και μοχθηροί, πλάνοι και απατεώνες θα προκόψουν εις το χειρότερο πλανώντες τους άλλους, πλανώμενοι και οι ίδιοι».«Φεύγε(τε) μακριά από αυτούς». (Βꞌ Τιμ. Γꞌ1-5, 8,13, σε ερμηνευτική απόδοση).


Αλήθεια, αυτή δεν είναι φίλοι αναγνώστες, η εικόνα και η πραγματικότητα της ζωής των λαών, όλων των εθνών σήμερα; Αυτή δεν είναι δυστυχώς και η εικόνα της δικής μας πατρίδας;


″Ουαί υμίν″, ξανά και ξανά ″Ουαί υμίν″, διότι, αν και το αψευδές στόμα του Κυρίου μας Ιησού βεβαίωσε ότι οι Έλληνες είναι σε θέση να κατανοήσουν και η Ελληνική γλώσσα να μεταδώσει σε όλα τα Έθνη το χαρμόσυνο άγγελμα του Ευαγγελίου, το κρυμμένο από καταβολής κόσμου, λέγοντας το ″ιδού ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο Υιός του Ανθρώπου. Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογενεί φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον,
λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην″ (Ευσεβ. Παμφίλοςεπ. Καισαρείας 265 μ.Χ. χειρόγραφο).Παραταύτα, η Ελλάδα σήμερα αγωνίζεται να καταρρίψει κάθε αρνητικό ρεκόρ παγκοσμίως σε αρχές, αξίες και ιδανικά, που για αιώνες ″φύλλατταν Θερμοπύλες″ και, έκανε τους ξένους να το ομολογούν με θαυμασμό και να την υμνούν.


Ενδεικτικά παραθέτουμε μερικά για να θυμούνται οι ″μεγάλοι″ και να μαθαίνουν οι νέοι. «Σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη καθοδηγούνται από το όραμα της Ελλάδος για να επικρατήσουν οι έννοιες της Πολιτείας, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας»(Μπ. Γκάλι, τ. Γεν. Γραμμ. Ο.Η.Ε.). « Τα πλούσια χαρίσματα του Ελληνικού λαού και του Πολιτισμού του, βοήθησαν να γίνει η Αμερική ισχυρή» (Μπίλ. Κλίντον τ. Πρόεδρος Η.Π.Α.). «Υπερασπιστείτε την Ελλάδα γιατί σ’ αυτήν χρωστάμε τα φώτα μας, τις επιστήμες, τις τέχνες και όλες τις αρετές μας. Και μην φοβηθείτε ότι θα κλονιστεί η ισορροπία της Ευρώπης». (Φρ. Βολταίρος Γάλλος φιλόσοφος). ″Οι Έλληνες είναι οι δάσκαλοί μας″ (Γκαίτε, Γερμανός ποιητής). ″Οι Έλληνες είναι το δεξί χέρι του Θεού″ (Ρωσική έκφραση). «Αν οι θεοί συνομιλούν, τη γλώσσα των Ελλήνων χρησιμοποιούν» (Μ. Κικέρων, Ρωμαίος Ποιητής)και, πολλές άλλες μαρτυρίες και ομολογίες που ″οι νεότεροι σωτήρες της″, που την κυβέρνησαν και την κυβερνούν, πολιτικά και δυστυχώς και Εκκλησιαστικά, πρόσβαλαν, ατίμωσαν, ποδοπάτησαν και ξευτέλισαν, παραμερίζοντας κάθε ιερό, ηθικό και ιστορικό φραγμό και έρεισμα, της Ελληνορθόδοξης ζωής και παράδοσης, υπακούοντας τυφλά ή με λόγια του τσάμπα μάγκα, στις μεθοδευμένες σκοτεινές (γνωστές) δυνάμεις, τις οποίες βαπτίζουν φιλελευθερισμό, προοδευτισμό, δημοκρατία, ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία και πρόοδο, με αποτέλεσμα να μας οδηγούν μέρα με τη μέρα στην καταστροφή και τον όλεθρο.


Υποδούλωση παντού. Υποδούλωση χωρίς επιστροφή με την τακτική που ακολουθούμε. Υποδούλωση με εθνική πορεία εξαφανισμού. Υποδούλωση πνευματική και οικονομική. Με μια λέξη εξαθλίωση.


Αν και το καμπανάκι της τραγωδίας μας έχει κτυπήσει, εμείς περιμένουμε ακόμα την σωτηρία από αυτούς που μας οδήγησαν στον γκρεμό και δεν λένε να μετανοήσουν, να αντισταθούν ή να αλλάξουν πορεία πλεύσης.


Ίσως να ζούμε ″τα σημεία των καιρών″. Ίσως να ζούμε τους ″αίσχατους χαλεπούς καιρούς″ που μας περιγράφει ο Απόστολος των Εθνών, αφού ζούμε και συνεχίζουμε βουτηγμένοι μέσα στην ανομία, την αμαρτία, την υποκρισία, την αχαριστία, το ψέμα, την ασυδοσία, την συκοφαντία και την ανηθικότητα.


Ζούμε όμως σίγουρα,την οικονομική κρίση που δεν έχει τελειωμό και η οποία είναι αποτέλεσμα της πνευματική μας σήψης και παρακμής, περιμένοντας το μεγάλο ″μπαμ″,τάχα για να αλλάξουν τα πράγματα ή την επαλήθευση των προφητειών για λύτρωση. ″Ουαί υμίν″.

Έτσι οδηγηθήκαμε σε μια κοινωνία λαών με τις πιο μεγάλες και παράλογες αντιθέσεις. Του ύψους ή του βάθους. Του όλου ή του τίποτα. Άκουσον! Άκουσον!! Οι τρεις πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου, έχουν περισσότερα από όσα έχουν 48 φτωχότερες χώρες του κόσμου μαζί και, οι δέκα πέντε (15) πιο πλούσιοι άνθρωποι έχουν περισσότερα από όσα όλη η Αφρική από την Σαχάρα και κάτω. Ενώ αν υπήρχαν μόνο 10 ευρώ το χρόνο διαθέσιμα για καθένα από τα παιδιά που πεθαίνουν από τη φτώχεια, θα ζούσαν όλα, αν σκεφτεί κανείς ,ότι κάθε λεπτό της ώρας πεθαίνουν τουλάχιστον 30 παιδιά.


Δυστυχώς, ή″ουαί υμίν″, η καλοπέραση, η αφθονία, η κλοπή των υλικών αγαθών και η λησμονιά των αξιών, των αρετών, των ηθών και εθίμων, έβγαλε την μάσκα της ντροπής και του φιλότιμου και την θέση της πήρε ″η γαϊδουρίνη, η τομαρίνη και η αχαριστίνη″, όπως έλεγε και ο φοβερός και αξέχαστος κωμικός μας Θανάσης Βέγγος.


Η κούραση από την εργασία, τον ιδρώτα και το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων έγιναν, δυστυχώς, πλούτη στα χέρια των ολίγων και των πολιτικών που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν.

Γι’ αυτό σε παγκόσμια κλίμακα παρατηρούμε μίση, έχθρες, φιλονικίες, συγκρούσεις, αναστατώσεις, πολεμικές επιχειρήσεις, εξοντώσεις και σφαγιασμούς κυρίως χριστιανών, πράξεις βίας, βιασμών και απανθρωπιάς, ληστείες, διαρρήξεις, κλοπές και κάθε μορφή βίας, ανομίας και παρανομίας.

Μια ζωή αφύσικη, έκφυλη, άνομη. Μια χαμοζωή, αζήλευτη και για τα ζώα ακόμη.

Σόδομα και Γόμορρα οι κοινωνίες μας και τότε και τώρα. Ίδιοι άνθρωποι, αμετανόητοι, σκληροί, υποκριτές, άθεοι, έκφυλοι. Μάλιστα δε σήμερα, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και του οικουμενισμού, με νομική επισφράγιση της ανομίας, της αμαρτίας και της ανηθικότητας.

Τότε ήρθε η καταστροφή. Η ολική καταστροφή. Σήμερα, τι μας περιμένει είναι άγνωστο. Ο Θεός ας μας λυπηθεί. Πάντως ο λόγος του Αποστόλου Παύλου είναι καταδικαστικός και ξεκάθαρος, λέγοντας: «Μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενικοίται, ούτε πλεονέκται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, ούτε υβρισταί, ούτε άρπαγες, ούτε υποκριταί και αχάριστοι, είναι αρεστοί στο Θεό». (Α Κορ. 9-10)

Σε σύγχυση οι άνθρωποι και τότε και σήμερα. Σχήμα παράδοξο, οξύμωρο, αλλά είναι πραγματικότητα. Προσδοκία των εθνών τότε, για σωτηρία. Προσδοκία των ανθρώπων και σήμερα για σωτηρία, για ελπίδα και στήριγμα. Εκείνοι αναζητούσαν τον Σωτήρα που δεν είχε έρθει. Εμείς αναζητούμε τον Σωτήρα που χάσαμε.
Διανύουμε τις άγιες ημέρες του Δωδεκαημέρου δηλ. Τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανείων. ″Ιδού νυν Καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρες σωτηρίας″.

Επιβάλλεται, οι Άγιες αυτές ημέρες να γίνουν για όλους μας αφορμή σκέψης και προβληματισμού για μια νέα, ειλικρινή αναθεώρηση της ζωής μας και της πορείας μας. Ας γυρίσουμε επιτέλους σελίδα. Ας γίνουμε εμείς τα παραδείγματα αντίστασης στον κατήφορο της εξαθλίωσης που δεν φαίνεται να έχει τελειωμό.

Ας αναζητήσουμε όλοι μας τον καλό μας εαυτό. Ίσως είμαστε το μόνο Έθνος, και είμαστε, όπου για να σταθούμε όρθιοι ξανά και να πάμε μπροστά, πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες μας. Στις Ελληνορθόδοξες καταβολές μας. Δέντρο που ο κορμός του χάνει την επαφή του με τις ρίζες, μένει χωρίς χυμούς και καρπούς, μαραίνεται, ξεραίνεται και στο πυρ βάλλεται. Γιατί, όποιος λησμονεί τις ρίζες του είναι σαν να ξεχνάει τον πατέρα του, τη μάνα του, την ανθρωπιά του και πηγαίνει όπου τον πάνε οι άλλοι. Εάν δε ,″τα παρελθόντα ξαναφέρεις στη μνήμη σου, μπορείς καλύτερα και για τα μέλλοντα να σκεφτείς″, μας υπενθυμίζει ο αρχαίος Ισοκράτης.


Είναι κρίμα να χαθεί μια χώρα που για χιλιάδες χρόνια έχει θαμμένα στα χώματά της εκατομμύρια ιερά οστά Αγίων και Ηρώων, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

″Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος″. Ας σταματήσουμε επιτέλους την περιπλάνησή μας σε αυτά που μας έφεραν τα αδιέξοδα και μας οδήγησαν στην απόγνωση και την μοναξιά. Ας τρέξουμε στην πηγή του Φωτός και της Ζωής, που είναι ο ίδιος ο Κύριός μας. Το άγιο σπήλαιο μας περιμένει. Ας κάνουμε Φάτνη την καρδιά μας για να γεννηθεί μέσα της ο Θεάνθρωπος. Τότε και μόνο τότε, θα αναγεννηθούμε και θα αλλάξουμε πορεία πλεύσης στη ζωή μας, για το καλό το δικό μας, της Ορθοδοξίας μας και της Ελλάδας μας.

″Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος″. «Τις γιορτές για να τις ζήσουμε πρέπει να έχουμε τον νου μας και την καρδιά μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες», μας προτρέπει και ο σύγχρονος Άγιός μας Παΐσιος.


Εύχομαι ολόψυχα καλές και ευλογημένες γιορτές με Χριστό μέσα μας, το δε Νέο έτος 2017 να είναι Δημιουργικό και Σωτήριο.



Θέρμο, Δεκέμβριος. 2016
Αθανάσιος Ζέρης
Δάσκαλος κ΄ Πρόεδρος Επιτροπής
″ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ″
Ι. ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΜΑΝΔΡΑΣ – ΘΕΡΜΟΥ


http://aktines.blogspot.gr/2016/12/blog ... .html#more
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί»

2
Εὑρισκόμενοι στὸ τέλος καὶ αὐτοῦ τοῦ χρόνου καὶ βλέποντας τὴν ἀποστασία νὰ βασιλεύει γύρω μας τολμοῦμε νὰ ἀναρωτηθοῦμε, ἂν ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι χρόνος σωτηρίας ἢ χρόνος ἀπωλείας!

Ἀπὸ χρόνια ἀπομακρυνόμαστε διαρκῶς ἀπὸ τὸ θέλημα καὶ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ πράττοντες τὸ δικό μας θέλημα καὶ ἡ ἀποστασία μας βαθαίνει ὅσο πέρναει ὁ καιρός, ἀφοῦ ὁ δρόμος ποὺ ἔχουμε πάρει εἶναι κατηφορικός, εἶναι ὁ εὔκολος δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια. Ἡ ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸ προχωρεῖ πρὸς τὸ ἀποκορύφωμά της καὶ δὲν στηρίζεται μόνο στὴ θεωρητική, ἀλλὰ καὶ στὴν πρακτικὴ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τῆς ψυχῆς, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου καὶ τῆς αἰωνιότητος.

Ἡ ἀγάπη πάγωσε στὶς καρδιές μας. Δὲν βλέπουμε τὸ διπλανό μας μὲ συμπόνοια, μὲ σπλαχνικὸ μάτι. Τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ δική μας καλοζωΐα, τὰ δικά μας συμφέροντα. Γιὰ ἐμᾶς γράφηκε τὸ παλιὸ τραγούδι ποὺ λέει «Ὅποιος τρώει καὶ πίνει καὶ καλοπερνᾶ, δὲν τὸν νοιάζει, μάνα μου, ὁ ἄλλος ἂν πεινᾶ». Χωρὶς ἀγάπη καὶ χωρὶς μεταθανάτιες ἀνησυχίες ἡ ζωή μας δὲν διαφέρει σὲ τίποτα ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν ζώων, αὐτῶν ποὺ ζοῦν γιὰ νὰ τρῶνε, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, καὶ μάλιστα οἱ πιστοὶ στὸν Χριστό μας, πρέπει νὰ τρῶμε μόνο γιὰ νὰ ζοῦμε. Ἔχουμε ἀποστατήσει, δυστυχῶς, καί, ἔτσι, μὲ μεγάλη ἄνεση προχωροῦμε στὴν ἀσέβεια καὶ στὴ διαφθορά, στὴν ἀρχαιοελληνικὴ ρήση «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀπονθήσκομεν».

Τὸ κακὸ στὶς ἡμέρες μας πλήθυνε καὶ διαπράττεται εὐκολότερα καὶ ἀνετώτερα μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ ἐξέλιξη. Ζοῦμε σὲ ἐποχή, σὰν αὐτὴ ποὺ ὁμολογεῖ πρῶτα ὁ Ψαλμωδὸς Δαβὶδ (Ψαλμ. ΝΒ΄ 4) καὶ ἔπειτα ἐπαναλαμβάνει ὁ θεῖος Παῦλος: «Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ῥωμ. γ΄ 12). Ὅλοι γύρω μας παρεκτράπησαν ἀπὸ τὸ σωστὸ δρόμο, τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ ἐξαχρειώθηκαν. Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ νὰ ἐνεργεῖ τὸ ἀγαθό, νὰ ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μας, σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου Του. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας καί, ἀλλοίμονο, ὅταν θὰ ξεχειλίσει τὸ ποτήρι τῆς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ!

Δὲν ἔφθασε, ὅμως, στὶς ἡμέρες μας μόνο ἡ ἀποστασία μας. Εἶναι καὶ ἡ διαστροφή! Τὸ ἄσπρο τὸ λέμε μαῦρο, τὸ κακὸ καλό, τὸ ἄσχημο ὄμορφο. Ἡ κακία προβάλλεται ὡς ἀρετὴ καὶ ἡ ἀρετὴ ὡς ἁμαρτία. Καὶ ὅταν ἀμνηστεύουμε τὴν ἁμαρτία δὲν ὁδηγούμαστε σὲ μετάνοια καὶ φυσικὰ σὲ ἐξομολόγηση, σὲ συντριβὴ καρδιᾶς. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐσχάτη πλάνη, ἡ χειρότερη ἁμαρτία, ἡ ἀμετανοησία καὶ ἡ ἀμνήστευση τῶν θανασίμων ἁμαρτιῶν μας. Βλασφημοῦμε δηλαδὴ μὲ τὴ ζωή μας τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ ἀρνούμαστε κάθε θεϊκὴ βοήθεια αὐτονομούμενοι καὶ νομίζοντας ὅτι ἐξουσιάζουμε τὰ πάντα καὶ ἰδίως τὸν ἑαυτό μας. Ὁ Θεὸς μᾶς εἶναι περιττός. Καὶ χωρὶς Αὐτὸν φθάσαμε σὲ ἰσοπέδωση θρησκειῶν, φυλῶν, κρατῶν, γλωσσῶν, ἐθίμων καὶ παραδόσεων. Φθάσαμε στὴν παγκοσμιοποίηση καὶ ἀπολαμβάνουμε τοὺς καρπούς της, τὴν κρίση, τὸ ἔγκλημα, τὴν ἀνεργία, τὴ φτώχεια.

Τὸ χειρότερο, ὅμως, εἶναι ὅτι βαδίζουμε ὅλοι σὰν ὑπνωτισμένοι καὶ ἐνῶ γνωρίζαμε τὸ στραβὸ δρόμο ποὺ πήραμε δὲν ἀντιδρούσαμε, ὅπως καὶ ἀκόμη καὶ τώρα δὲν ἀντιδροῦμε καθόλου ἢ ἀντιδροῦμε ἐλάχιστα. Νομίζουμε πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς ὅτι ζοῦμε χριστιανικὴ ζωή, ἀλλὰ γελιόμαστε καὶ κοροϊδεύουμε καὶ τὸν Θεό μας. Πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία, συνήθως πρὸς τὸ τέλος τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ὄχι γιὰ νὰ δοξάσουμε τὸν Θεό μας, γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του πρὸς ἐμᾶς καὶ νὰ προσευχηθοῦμε θερμὰ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανοῦμε στὰ μάτια τῶν συνανθρώπων μας ὅτι θρησκεύουμε, ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Πόσο ἐπιφανειακοὶ ἄνθρωποι εἴμαστε! Ὁ Θεός μας, ὅμως, ὁ ὁποῖος «οὐ μυκτηρίζεται» (Γαλ. στ΄ 7), μᾶς λέει μὲ τὸ στόμα τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα «ὁ λαός μου ταῖς χείλεσι μὲ τιμᾷ· ἡ καρδία αὐτοῦ πόῤῥῳ ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ» (Ἡσ. κθ΄ 13).

Ὅλοι μας μας, ἐκτὸς ἀπὸ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, κυλιόμαστε καθημερινὰ στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἁμαρτία μᾶς ἔχει γίνει συνήθεια δὲν νοιώθουμε ὅτι κάνουμε κάτι κακό, ἀλλὰ τὴν ἀπολαμβάνουμε σὰν κάτι τὸ φυσιολογικό. Αὐτὸ εἶναι τὸ χειρότερο, ἀφοῦ φθάνουμε στὴ διαστροφή. Ζοῦμε σὲ μιὰ κοσμογονικὴ ἐποχή, ὅπου κυριαρχεῖ τὸ παγκόσμιο πνεῦμα τῆς ἀποστασίας, τοῦ πλεονασμοῦ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ ψεύδους, τῆς καταπτώσεως τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, τῆς τροφοδοσίας μας μὲ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ μᾶς προσφέρουν γιὰ φαγητὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως, οἱ τηλεοράσεις, τὰ περιοδικά, τὸ διαδίκτυο. Ζοῦμε τὴν ἀποχαλίνωση τῶν πάντων στὴν ἐποχὴ τῆς «πληθύνσεως τῆς γνώσεως» (Δαν. ιβ΄ 1,2,4).

Ἡ γνώση τῶν ἀνθρώπων αὐξάνεται συνεχῶς, ἡ ἐπιστήμη προοδεύει. Ἀλλὰ τί μὲ αὐτό; Ἔγραφε κάποιες δεκαετίες πρίν ποὺ ἡ ἀποστασία δὲν εἶχε ὁλοκληρωθεῖ, ὅπως σήμερα, ὁ ἀγωνιστὴς Μητροπολίτης Φλωρίνης, π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ὅτι «ὁ κόσμος σήμερα καυχᾶται γιὰ τὰ ἐπιτεύγματά του. Ἐπληθύνθη ἡ γνῶσις καὶ ἡ ἐπιστήμη. Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ζοῦμε στὶς πιὸ εὐτυχεῖς ἡμέρες. Καὶ ὅμως ὁ κόσμος σήμερα εἶναι δυστυχέστερος. Γιατί; Ἔχει τηλέφωνα, ἀεροπλάνα, πυραύλους, τὰ πάντα· τί τοῦ λείπει; Δὲν ὑπάρχει ἀγάπη. Ἔλειψε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάζεται γιὰ τὸν ἄλλο. Μέσα στὶς καρδιὲς ὁ διάβολος ἔχυσε τὸ φαρμάκι του. Φαρμάκωσε φτωχούς, πλουσίους, ἄντρες, γυναῖκες, παιδιά, κλῆρο, λαό· φαρμάκωσε τὰ ἔθνη, φαρμάκωσε τὰ πάντα. Πικρὸ φαρμάκι πίνει ὁ κόσμος. Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ ἄλλα; Πάνω ἀπ᾿ τὰ κεφάλια, ἀπὸ μιὰ τρίχα ἀλόγου, ὁ διάβολος κρέμασε τώρα τὸ σπαθί του. Ἔπεσε; Ἀλλοίμονο. Αὐτὸ συμβαίνει σήμερα. Κι ὅπως τὰ παλιὰ τὰ χρόνια ἔβαλε τὸν Κάϊν νὰ μισήσῃ καὶ νὰ σκοτώσῃ τὸν ἀδερφό του, ἔτσι καὶ τώρα ἔρριξε τὸ φαρμάκι του καὶ ὁ κόσμος μισεῖται θανασίμως. Ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα, ὢ συμφορά! Μιὰ προφητεία λέει, ὅτι θ᾿ ἀραιώσῃ ὁ κόσμος τόσο, ποὺ θὰ περπατᾷς 100 χιλιόμετρα καὶ ἄνθρωπο δὲν θὰ βλέπῃς».

Ἡ ἀποστασία μας σήμερα βρίσκεται στὸ ἀποκορύφωμά της. Μαζὶ μὲ αὐτὴν βλέπουμε καὶ σημεῖα στὸν οὐρανό. Σημεῖα ἐσχατολογικά, ἀκαταστασίες, σεισμούς, πολέμους, καταστροφές, ἐγκλήματα, ποὺ δείχνουν ὅτι «ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας» (Κολ. γ΄ 6). Τὰ βλέπουμε, ὅμως, καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας ἢ τὰ παραβλέπουμε; Συνειδητοποιοῦμε τοὺς τρόπους καταργήσεως τῆς θρησκείας μας μὲ τὰ μέτρα ἀποχριστιανοποιήσεως, ἀπαρθοδοξοποιήσεως, ἀφελληνισμοῦ; Βλέπουμε τὸν πολιτικὸ γάμο, τὴν πολιτικὴ κηδεία, τὰ ἀβάπτιστα παιδιὰ μὲ ὀνοματοδοσία στὰ ληξιαρχεῖα, τὴν καύση τῶν νεκρῶν μας; Βλέπουμε τὴν κατάργηση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὴ σημαία μας, τὴν ἀποκαθήλωση τῶν εἰκόνων μας ἀπὸ τὰ σχολεῖα καὶ τὰ δημόσια καταστήματα; Βλέπουμε τὴ μεώση τῶν γεννήσεων, τὴν αὔξηση τῶν διαζυγίων, τὴν ἐλευθερία στὶς ἐκτρώσεις, τὸν κιναιδισμὸ ποὺ ὀνομάζουν «προσωπικὴ ἰδιαιτερότητα» καί, ἀλλοίμονο, ἂν τολμήσει κάποιος νὰ θίξει τοὺς δυστυχεῖς αὐτοὺς διαστροφεῖς; Βλέπουν τὴ λατρεία τοῦ διαβόλου ἢ τὴν προβολὴ τῆς πανθρησκείας καὶ τῆς οἰκουμενικότητος;

Ἀδελφοί μου, πολὺ θλίβομαι ποὺ ἐλάχιστοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν τρομακτικὴ αὐτὴ ἀποστασία καὶ τὸν παγκόσμιο κατήφορο τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ ὁδηγεῖ στὸ χάος. Οἱ ἡμέρες μας μοιάζουν μὲ τὶς ἡμέρες τοῦ Νῶε, γιὰ τὶς ὁποῖες ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε τὸν κατακλυσμὸ τῆ γῆς. Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ὅλοι ἀδιαφοροῦσαν γιὰ ὅτι γινόταν γύρω τους. Μήπως καὶ σήμερα δὲν ἀδιαφοροῦμε; Ἀσχολούμαστε μόνο μὲ τὰ ὑλικὰ πράγματα καὶ τὰ γλέντια καὶ ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι χρόνος ἀπωλείας.

Στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, ὅπου βυθιζόμαστε, δὲν μποροῦσε νὰ κινήσουμε τὰ χέρια μας, γιὰ νὰ κολυμβήσουμε καὶ νὰ βγοῦμε ἀπὸ αὐτόν. Ἔχουμε κολλήσει. Βλέπουμε, ὅμως, ἕνα Χέρι ἀπὸ ψηλὰ νὰ θέλει νὰ μᾶς τραβήξει. Μᾶς τὸ τείνει, ἀλλὰ δὲν τὸ παίρνουμε. Προτιμοῦμε νὰ πνιγοῦμε. Εἶναι τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ τῆς σωτηρίας μας, Αὐτοῦ ποὺ θελει νὰ μᾶς σώσει, ἂν καὶ ἐμεῖς τὸ θελήσουμε καὶ τοῦ δώσουμε τὸ βρωμερὸ χέρι μας, ποὺ δὲν τὸ σιχαίνεται. Ὁ χρόνος κυλάει. Ἄλλος ἕνας χρόνος τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας τελειώνει. Ἂν τώρα δὲν τείνουμε τὸ χέρι μας στὸ χέρι τοῦ Θεοῦ μας, γιὰ νὰ μᾶς σώσει, θὰ βυθισθοῦμε μέσα στὸ τέλμα καὶ θὰ πγιγοῦμε σίγουρα στὰ βρώμικα νερὰ τῆς αἰώνιας ἀπωλείας. Παρακαλῶ, μὴν ἀρνηθοῦμε νὰ δώσουμε τὸ χέρι μας στὸν Χριστό μας, τὸν Σωτήρα μας. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Ῥωμ. ιγ΄ 12).

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/12/%e1 ... z4UM6o131h
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Σημεία των Καιρών”

cron