emman έγραψε:
Εννοώ ποιοι έχουν αναφερθεί για τον εκ πενίας Ιωαννη για να ξέρω να προφυλάγομαι...
Κώστα όταν λέω κάποια πράγματα που αντικροόυν αυτα που μας παραθέτει ο φίλος GLADIATOR και δεν βλέπω να παίρνει θέση παρα μόνο να ανεβάζει και να ανεβάζει τα ίδια και τα ίδια με παραπλήσια λόγια .. .... και όταν του παραθέτω κάποια λόγια Αγίων και της αποκάλυψης,όπως επίσης και κάποια ερωτήματα και δεν παίρνω κάποια απαντηση για να γίνει συζήτηση θα αναγκαστώ να πω και εγώ αυτά που πιστευω.
Εσύ παράθεσες αγαπημένε μου φίλε λόγια αγίων,
ενώ
η αναξιότης μου τι παράθεσε?
Τούτο δεν είναι του Αγίου Μεθοδίου?
Και κρατήσει επί την Επτάλοφον το ξανθόν γένος έξ ή πέντε και φυτευθύσονται εν αυτή λάχανα, και φάγονται εξ αυτών πολλοί εις εκδίκησιν των αγίων. Κρατήσουσι δε επί την Ανατολήν προνοηταί τρείς… και μετά τούτους εγερθήσεται αυτόνομος και μετά τούτον έτερος λύκος αγριώδης…και ταραχθήσονται και τα καθήμενα έθνη, άτινα εισίν επί τα βόρεια μέρη, κινήσουσι μετά μεγάλης βίας και δριμύτητος θυμού, και χωρισθήσονται εις τέσσαρας αρχάς, και η μεν πρώτη χειμάσει εις Έφεσον, η δε δευτέρα εις Μελάγια, η τρίτη εν Ακροκάμπω ήγουν εις την Πέργαμον και η τέταρτη εις Βιθυνίαν…τότε ταραχθήσονται τα έθνη καθήμενα επί νότου γωνίας, και εγερθήσεται ο Μέγας Φίλιππος μετά γλωσσών δέκα οκτώ και συναχθήσονται εν τη Επταλόφω και συγκροτήσουσι πόλεμον, οίος ου γέγονε πώποτε. Και δρομούσιν εις τας εμβολάς και τας ρύμας της Επταλόφου και ο φόνος των ανθρώπων ως ποταμός κινήσει, και θολωθήσεται η θάλλασσα εκ του αίματος έως τα βάθη της Αβύσσου.
Τότε βους βοήσει και ξηρόλοφος θρηνήσει και τότε σταθώσιν οι ίπποι και φωνή εξ ουρανού κράξει, στώμεν, στώμεν, ειρήνη υμίν αρκεί η εκδίκησις επί τους απειθείς και ανηκόους και απέλθετε επί τα δεξιά τα μέρη της Επταλόφου και εκεί ευρήσετε άνθρωπον επι δύο κίονας ιστάμενον εν κατηφεία πολλή ( έσται λαμπρός το είδος, δίκαιος, ελεήμων, φορών πενιχρά, τη όψει αυστηρός και τη γνώμη πραύς) έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου ήλον και φωνή υπό του αγγέλου κηρυχθήσεται, στήσατε αυτόν βασιλέα, και δώσουσι αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν λέγοντες αυτώ ανδρίζου Ιωάννη και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου και επάρας την ρομφαίαν παρά του αγγέλου πατάξει τους Ισμαηλίτας, Αιθίοπας και πάσαν γενεάν άπιστον.
Αγίου Μεθοδίου επισκόπου Πατάρων (Λυκίας) Θ΄αιώνας
Τούτο δεν είναι του γέροντος Ιωσήφ?
΄΄ουτως ο χρηστος του Θεου,ερχεται ως αλλος Μωυσης αποκαταστησει και την αληθεια χαριτι Ιησου Χριστου Εσταυρωμενου,και συναξει τους πιστους και φιλους του ζωντος Θεου,θα ειναι αυστηρος εις την οψη και δικαιος.Ουτως εν διστομος ρομφαια εξαφανισει τον υιο της απωλειας,καλουμενον Αντιχριστος΄
(Ιωσήφ βατοπεδινός)
Τούτο δεν είναι του λέοντα του σοφού?
ΕΞΗΛΘΕ ΔΕ Η ΦΗΜΗ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΕΝ ΠΑΝΤΙ ΤΟΠΩ ΚΑΙ ΕΞΗΛΘΟΝ ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΚΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΥΠΑΤΟΙ ΚΑΙ ΣΑΤΡΑΠΑΙ ΚΑΙ ΤΟΠΑΡΧΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΡΧΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΟΝΤΕΣ ΟΤΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΕΝ ΡΩΜΗ ΕΣΤΙΝ ΗΧΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΘΕΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΙΣΟΥΣΙΝ ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ ΔΕ ΚΑΙ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ ΕΛΑΒΟΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΟ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΤΑΘΥΜΙΟΝ,ΕΡΩΤΩΣΙ ΔΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ,ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΠΩΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ?Ο ΔΕ ΑΠΟΚΡΙΘΕΙΣ ΛΕΓΕΙ ,Ο ΠΤΩΧΟΣ Ο ΠΤΩΧΟΛΕΩΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΙΩ,ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΗΜΗΝ ΔΡΑΠΕΤΗΣ...ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ΠΕΝΗΣ Ο ΕΛΕΩΝ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΝΗΤΑΣ ΤΟ ΔΕ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΙΩΤΑ ΚΑΙ Ω ΣΥΝ ΤΗ ΜΑΚΡΑ,Ο ΛΕΓΕΤΑΙ ΙΩ.ΟΘΕΝ ΕΞΗΛΘΟΝ ΕΙΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ ΟΛΙΓΑΣ ΤΙΝΑΣ ΗΜΕΡΑΣ
(Λεων σοφός)
Τούτο δεν είναι του Αγίου Ταρασίου?
Το γαρ δίκερον: α: (Αντίχριστος) ηττηθέν κατά κράτος υπό του: π: (Παλαιολόγου) άκερον μενεί.....
Καί τότε έξυπνήσει ό Αγιος Βασιλεύς, ό έν αρχή μέν του ονόματος αυτού τό Ι, έν δέ τω τέλει τό ς, έχων, α σημαίνουσι σωτηρίαν.(Ιωαννης)
Και σώσει τα πρόβατα αυτού κηρύττων αυτοίς το α: και το ω: άπερ εν τω ονόματι αυτού έχει.
Και στήσει την βασιλείαν αυτού εν νυχθήμερον και εν τέταρτον της ώρας.
Χρησμός Αγίου Ταρασίου.
Τούτο δεν είναι του γέροντος Μανασσή?
Γέροντος Μαννασή του Κελλιώτου
«Εστίν ουν τόπος καλώς κρυπτόμενος υπό του Θεού εχων χρώμα πορφυρούν (Κόκκινη Μηλια) ένθα φιλόχριστον τινά στράτευμα καταλάβη αυτόν. Πριν ουν τελεσθή υπό Θεού το σημείον τούτον, δράκων τις όμοιος παρα του Εωσφόρου, θέλη αποκαλύψη την κεφαλήν του υπό υδάτων Βοσπόρου και προξενήση αδελφοι ταραχήν μεγάλη. Τότε τις θελη κλαύση; Τις θέλη θρηνήση υπό του λιμού; Στρατεύματα ισχυρά καθηλώνουν τας οδούς ώστε ανθρωπος χριαστιανός μη δυνηθή να προσπελάση αυτούς. Χρονος εστι μετανοίας διότι κατά τον Μέγα Πόλεμον ο δράκων θέλη οδηγήση ανθρώπους εις ακολασίαν και αποστασίαν μεγάλην. Κρούονται τυμπανα πολέμου μεγάλου και ουδεις θέλη πιστευη τας προφητειας. Η του Βοσπόρου θάλαττα πλήρης υπάρχουσα αίματος χριστιανικού και οθωμανικού. Τότε εισέλθουν νικηφόρα στρατεύματα εις τον τόπον τον κρυπτόμενον και καταλάβουν την Βασιλίδα των Πόλεων. Ευλογημένος ο που έχει ζωήν και ιδεί τα τελούμενα. Μετά δε ταύτα το βδέλυγμα της ερημεσώσεως εστως εν τόπω αγίω θέλη κηρύξη πόλεμον εναντιούμενον εις το χριστιανικόν βασίλειον. Κλαυθός μέγας γενήσεται αλλʼ ο Θεός σώζη τον βασιλέα και την Πόλην. Ουαι τω ανθρώπω εκείνω που απηθήση στας εντολάς του βασιλέως και δεν θέλη έβγη εις πόλεμον εναντίον του θηρίου. Μετά δε την αποκατάστασιν Έλληνες κηρύττουν το Ορθόδοξον Ευαγγέλιον εις την γην. Μετά δε ταύτα το τελος»
Τούτο δεν είναι του Αγίου Δανιήλ που φυλλάσονται τα λειψανά του
στην Κέρκυρα?
ΜΕΓΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΗ.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΟΡΑΜΑ ΥΠΟ ΟΣΙΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΕΞ ΑΓΑΡΗΝΩΝ...
Στίς 18 Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 1764 πήγα στην αγορά, αγόρασα δύο κεριά κι επέστρεψα στην κατοικία μου. Αγωνίστηκα την νύκτα εκείνη προσευχόμενος εκτενέστερα, μέχρι την ενάτη ώρα της νυκτός μετά δακρύων, οπότε από την κούραση αποκοιμήθηκα.
Βλέπω λοιπόν τότε κατ' εύδοκίαν Θεού έναν αστραπό-μορφο νέο, πού με ρώτησε:
- Τί έχεις Δανιήλ καί λυπάσαι; Θα έπρεπε μάλιστα νά χαίρεσαι.
- Ποιος είσαι σύ, πού μου λες νά χαίρομαι; τόν ρώτησα κι έγώ μέ τήν σειρά μου.
- Δέν μέ γνωρίζεις, ώ φίλε, ποιος είμαι; μέ ξαναρώτησε ό νέος.
- Όχι, δέν σε γνωρίζω.
- Δέν είμαι ό Αναστάσιος, πού ο πατέρας σου μέ έστειλε διά τοϋ μαρτυρίου στην βασιλεία των ουρανών, έστω και χωρίς νά θέλει;
- Καί πώς, άνθρωπε του Θεού, καταδέχθηκες νά έρθεις σε μένα τόν ταλαίπωρο καί αμαρτωλό; Ρώτησα εγώ τόν μάρτυρα γεμάτος χαρά.
- Πίστεψε με, μου απάντησε, ότι από τήν ώρα πού αναχώρησες άπό τό πατρικό σου σπίτι, δέν παρέλειψα ούτε αμέλησα νά εύχομαι στον Θεό γιά σένα. Χαίρε λοιπόν καί ευφραίνου, γιατί σήμερα θ' αξιωθείς νά δεις μεγάλα μυστήρια.
Με πήρε τότε από τό δεξί χέρι λέγοντας:
- Έλα μαζί μου...
Περπατήσαμε πολύ δρόμο, ώσπου φτάσαμε σ' ενα μουσουλμανικό τέμενος.
- Βλέπεις αυτό τό τζαμί; Αυτός ήταν κάποτε ό ναός των Αγίων Πάντων, μου είπε. Όταν πλησιάσαμε πιό κοντά, βγήκε ένας άνθρωπος από τήν θύρα του ναού καί μας είπε:
- Ελάτε γρήγορα, γιατί σας περιμένουν.
Μπαίνοντας μέσα είδαμε πλήθος ανθρώπων, νέους καί γέρους, κι εγώ ρώτησα τόν Αναστάσιο:
- Ποιοί είναι αυτοί;
- Οι Άγιοι Πάντες, μου αποκρίθηκε.
Ένας από τους αγίους μέ ρώτησε:
- Ήρθες, Δανιήλ;
- Ήρθα ό αμαρτωλός, του απάντησα
…………………………………………………..
"Υψωσαν λοιπόν τόν Τίμιο Σταυρό κι αμέσως έπεσαν οί τρούλλοι του ανίερου τζαμιού μαζί με τόν βέβηλο Χότζα. Έμείς δέν μπήκαμε στό ακάθαρτο τζαμί, αλλά προχωρώντας προς τό κέντρο της Πόλεως φθάσαμε στον Ναό της του Θεού Σοφίας. Ξαφνικά ανοίγει μιά πύλη καί βγαίνουν δυό διάκονοι, πού φορούσαν τίς διακονικές τους στολές καί κρατούσαν θυμιατά χρυσωμένα καί στολισμένα μέ πολύτιμους λίθους. Ρώτησα τόν μάρτυρα Αναστάσιο καί μου είπε πώς αυτός, πού έστεκε στά δεξιά ήταν ό πρωτομάρτυς Στέφα-νος καί στ' αριστερά ό αρχιδιάκονος Λαυρέντιος. Κι ενώ αυτοί θύμιαζαν τόν Τίμιο Σταυρό κι όλους τους Αγίους κι εμάς τελευταία, εισήλθαμε στον ναό καί πλησιάσαμε προς τό άγιο Βήμα. Έκεί στό δεξιό μέρος ήταν μιά πύλη κλειστή, πού άνοιξε ξαφνικά.
Μόλις μπήκε μέσα ό Τίμιος Σταυρός μέ όλους τους αγίους, αντικρύσαμε ενα θαύμα εξαίσιο: Πίσω από τήν κλειστή πύλη υπήρχε ένας περικαλλέστατος ναός, άξιοθαυμαστός, με ολόχρυσες εικόνες, καντήλια, μανουάλια κι αλλά Ιερά σκεύη, όλα χρυσά, πού λαμποκοπούσαν. Στό σημείο πού έπρεπε νά είναι ή εικόνα της Θεοτόκου, δεν υπήρχε εικόνα, αλλά θρόνος βασιλικός, όπου καθόταν ή ίδια ή άειπάρθενος Παντάνασσα, στην οποία είναι αφιερωμένη ή Βασιλεύουσα, ενώ γύρω της παράστεκε πλήθος αγγέλων και αρχαγγέλων. Στ' αριστερά τοϋ θρόνου, λίγο παρακάτω, ήταν ένας άλλος θρόνος, όπου καθόταν κάποιος γηραλέος (δεν ξέρω άν κοιμόταν ή αν ήταν ξύπνιος)· στην κεφαλή του είχε διάδημα και στά χέρια του κρατούσε ευαγγέλιο κλειστό, πού ήταν καταστόλιστο. Κυκλικά μέσα στον ναό υπήρχαν κι άλλοι θρόνοι. Ρώτησα τόν Αναστάσιο:
- Τί θρόνοι είναι αυτοί;
- Σ' αυτούς τους θρόνους, πού βλέπεις, μου αποκρίθηκε, κάθονταν οί αρχιερείς, πού συγκρότησαν τίς επτά οικουμενικές Συνόδους. Είναι ετοιμασμένοι γιά νά καθίσουν πάλι καί νά καταπολεμήσουν όλες τίς αιρέσεις καί
τά σχίσματα καί νά διαφυλάξουν την ενότητα της Εκκλησίας, γιά νά είναι στό έξης ανενόχλητη.
Όταν στήθηκε ό Τίμιος Σταυρός στό μέσον του ναού, ό Μαρκιανός πήρε άπό τά χέρια μας τ' αναμμένα κεριά καί τά έβαλε στον Τίμιο Σταυρό.
Έξαφνα ανοίγει ή Ωραία Πύλη του ίερού Βήματος κι εξήλθαν κάποιοι λευκοφόροι νέοι, πού μετέφεραν ενα ύπέρλαμπρο θρόνο καί τόν τοποθέτησαν στην θέση του άρχιερέως. Την ίδια στιγμή βλέπουμε μέ δέος νά εξέρχεται ό Δεσπότης Χριστός συνοδευόμενος άπό πλήθος αγγέλων, φορώντας μιά ύπερθαύμαστη αρχιερατική στολή κι έχοντας στην κεφαλή στέφανο αστραφτερό. Πλησίασε κι ανέβηκε στον ετοιμασμένο αρχιερατικό θρόνο. Αμέσως ό άγιος Ιάκωβος ό Αδελφόθεος του έβαλε μετάνοια καί πήρε καιρό γιά ν' αρχίσει την ιερή μυσταγωγία.
Στήν Μικρή Είσοδο ό Μέγας Αρχιερεύς Ίησούς Χριστός εισόδευσε στό άγιο Βήμα μαζί μέ όλους τους παριστάμενους. "Οταν ήρθε η ώρα τοΰ Αποστόλου, τόν άνέ-γνωσε ό άγιος Λαυρέντιος· ή περικοπή έλεγε: «Αδελφοί, οι άγιοι Πάντες διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας...». Τό ιερό Ευαγγέλιο άνέγνωσε άπό τόν άμβωνα ό πρωτομάρτυς Στέφανος· ή περικοπή έλεγε: «Εγώ ειμί ή Άμπελος, υμείς τά κλήματα...». Κατά τήν Μεγάλη Είσοδο των Τιμίων Δώρων ό Δεσπότης Χριστός στάθηκε στην Ωραία Πύλη καί τά ευλο-γούσε, καθώς επίσης καί κατά τήν τοποθέτηση τους έπί της άγιας Τραπέζης.
"Οταν ολοκληρώθηκε τό Κοινωνικό ο άγιος Στέφανος εξήλθε του ιερού Βήματος κι εκφώνησε τό «Μετά φόβον Θεού, πίστεως καί αγάπης προσέλθετε». Τότε ό Κύριος έλαβε τό άγιο Ποτήριο στά χέρια του καί στάθηκε πάλι στην Ωραία Πύλη. Καί αφού κοινώνησαν όλοι οι Άγιοι, αμέσως οι δύο πατριάρχες τής Κωνσταντινουπόλεως, άγιος Μητροφάνης καί άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, πήγαν καί ξύπνησαν τόν γηραλέο εκείνο, πού κοιμόταν στον θρόνο· καί ό μέν Μητροφάνης πήρε από τήν κεφαλή του τό διάδημα, ό δέ Χρυσόστομος άπό τά χέρια του τό ιερό Ευαγγέλιο. Τόν σήκωσαν, τόν οδήγησαν στην Θεοτόκο καί ασπάστηκε ευλαβικά τά άγια κράσπεδα τών ιματίων της. "Επειτα πλησίασαν στην Ωραία Πύλη, όπου έστεκε ό Κύριος. Ό γηραλέος προσκύνησε μέ κατάνυξη καί ό Κύριος του μετέδωσε τά άχραντα μυστήρια άπό τό άγιο Ποτήριο. Ακολούθως πήρε τό Ευαγγέλιο άπό τά χέρια του Χρυσοστόμου καί τό παρέδωσε στά χέρια του· επίσης καί τήν κορώνα άπό τά χέρια του Μητροφάνη καί του τήν τοποθέτησε στην κεφαλή.
[ Γιά τό μυστηριώδες αυτό πρόσωπο του εστεμμένου γηραλέου τό χειρόγραφο μεταξύ άλλων αναφέρει τά έξης: «Σημείωσε ότι αυτός ό γηραιός ήταν ό μέλλων νά βασιλεύσει, περί τον οποίου ό Άγιος Ταράσιος λέει: Θά εγερθεί ό βασιλεύς, πού στην αρχή του ονόματός του έχει τό Ι καί στό τέλος τό ς δηλαδή Ιωάννης».]
Η Αναξιοτητά μου ποιά λόγια παρέθεσε?
Μη αγίων?
Για σύνελθε αγαπητέ μου.
Η Αγάπη του Χριστού ας πλημμυρίσει την καρδιά σου.