Έχουμε πρόβλημα; Ας τυπώσουμε χρήμα να το λύσουμε!



Α) η αξία του χρήματος

Σκοπός του χρήματος είναι να παρέχει μια «μονάδα» αξίας την οποία οι συναλλασσόμενοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν έτσι ώστε να ανταλλάσσουν διαφορετικά αγαθά και να ικανοποιούν διαφορετικές ανάγκες.
Το χρήμα λοιπόν ως συνολική αξία θα πρέπει να ισούται κατ’ ελάχιστο με το σύνολο των αγαθών και υπηρεσιών τα οποία προϋπάρχουν, έχουν αποθηκευτεί, παράγονται σε παροντικό χρόνο και θα παραχθούν (συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης… όχι μονάχα παράγωγα αλλά και προϊόντα όπου ένα νομικό-φυσικό πρόσωπο ή χώρα έχει λάβει την υποχρέωση να πατάξει σε εύλογο χρονικό διάστημα)
Αυτό πρακτικά είναι το θεώρημα του χρήματος στην μοντέρνα έκδοση του (δεν πιστεύω ότι υπάρχει σχετική βιβλιογραφία… αλλά αν υπάρχει παρακαλώ γράψτε μου σχετικά.

Β) το πρόβλημα στον ζυγό του τρόμου

Στο παραπάνω ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΟ θεώρημα υπάρχουν φυσικά προβλήματα που «χαλάνε» την συγκεκριμένη ισορροπία.

Το βασικότερο φυσικά είναι …ο ίδιος ο άνθρωπος που ΠΑΝΤΑ επιδιώκει στο σύνολο της διαδικασίας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών να αυξήσει τα ίδια οφέλη… έτσι παρά το φαινόμενο της υπερπαραγωγής έχουμε ταυτόχρονα το φαινόμενο που πληθωρισμού και τις συνεχόμενης αύξησης της τιμής των αγαθών. Άρα το χρήμα το οποίο υπάρχει τελικά δεν είναι αρκετό για να στηρίξει την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών καθεαυτή.


Το δεύτερο αλλά ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η συγκέντρωση πλούτου. Όταν το χρήμα συγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια έχουμε μείωση της κυκλοφορίας του με ΦΥΣΙΚΟ τρόπο, δηλαδή τρόπο πέραν των ρυθμιστικών αρχών που είναι οι κεντρικές τράπεζες και οι εκάστοτε πολιτικές των κυβερνήσεων σε θέματα τιμαριθμοποίησης. Αποτέλεσμα είναι ΞΑΝΑ να έχουμε λιγότερο διαθέσιμο χρήμα στην «ανοιχτή αγορά» για την ικανοποίηση των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών.

Το τρίτο πρόβλημα αφορά την πραγματική απώλεια πλούτου. Οι ζημίες και οι λάθος επενδύσεις χρήματος. Θα μου πείτε βέβαια ότι το χρήμα ακόμα και έτσι πάει απλά…σε άλλες τσέπες, αλλά στην πραγματικότητα η λάθος διαχείριση του πλούτου δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.
Παράδειγμα σε αυτή την διαδικασία ΛΑΘΩΝ είναι όταν ένα εργοστάσιο κάνει επενδύσεις σημαντικής αύξησης των παραγόμενων προϊόντων χωρίς πρωταρχικά να έχει εξασφαλίσει τις πωλήσεις που θα δικαιολογήσουν τις επενδύσεις. Έτσι πχ μια κλωστοϋφαντουργεία πουλάει στην Ελληνική αγορά 5 τόνους ύφασμα, κάνει τεράστιες επενδύσεις και διπλασιάζει την παραγωγική της ικανότητα αλλά δεν μπορεί να αυξήσει τις πωλήσεις της. Αποτέλεσμα είναι να βρεθεί σε χειρότερη θέση από την αρχική της κατάσταση, μειώνοντας κιόλας τις θέσεις εργασίας ενώ σε πολλές περιπτώσεις η επιχείρηση …βαράει κανόνι.
Φυσικά σε αυτό το είδος λαθών έχουμε να κάνουμε και με χρηματοοικονομικά λάθη που αδυνατίζουν τον παραγωγικό πλούτο και ενισχύουν των αποταμιευτικό πλούτο.

Τα παραπάνω προβλήματα (δυστυχώς) έρχεται να λύσει το κομμάτι του δανεισμού. Ο δανεισμός με την αρχική του μορφή ουσιαστικά προσπαθεί να ενώσει το χάσμα μεταξύ αποταμιευτικού και παραγωγικού πλούτου, κάτι πολύ σωστό, όμως 1ον οι λανθασμένες επενδυτικές επιλογές του παραγωγικού πλούτου και 2ον η είσοδος σε υπερβολική μορφή του δανεισμού στην καταναλωτική συμπεριφορά των φυσικών (και όχι μόνο προσώπων) παρέχει έναν «αργό θάνατο» στο σύστημα.

Τέλος σε πολλές περιπτώσεις έχουμε την υπερβολική αύξηση τιμών σε σημαντικά στοιχεία της ζωής μας όπως για παράδειγμα η γη και η ακίνητη περιουσία. Σε αυτό το κομμάτι η δέσμευση χρήματος – πλούτου και το «πάγωμα» του από την παραγωγική διαδικασία αφαιρεί πρακτικά κυκλοφοριακή ισχύ στον πλούτο. Άρα είναι ένα θέμα η αξία – το κόστος αν θέλετε της στέγης, ακόμα και σήμερα σε πολλές χώρες όπου οι αξίες έχουν πέσει αρκετά (φυσικά στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι οξύτατο)

Γ)Λύση

Είναι λύση η εκτύπωση νέου χρήματος. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες ΝΑΙ!
Σήμερα, τα παραπάνω προβλήματα κυριολεκτικά έχουν «πλήξει» το διαθέσιμο χρήμα με αποτέλεσμα αυτό να μην μπορεί να στηρίξει την παγκόσμια παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών… με άλλα λόγια το ισοζύγιο πραγματικού παγκόσμιου ΑΕΠ κινδυνεύει γιατί στον παρανομαστή …δεν υπάρχουν τα χρήματα ή ο πλούτος αν θέλετε, για να στηρίξουν την παραγωγικότητα ως απαιτούμενη αξία πώλησης του.
Δύο πράγματα λοιπόν μπορούν να γίνουν:
Α) κατάρρευση των τιμών ως αποπληθωρισμό… με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εργασία και γενικά την οικονομική ΚΑΙ γεωπολιτική κατάσταση στον πλανήτη
Β) δημιουργία και διανομή νέου πλούτου με σκοπό την στήριξη της παγκόσμιας υπερπαραγωγής αγαθών και υπηρεσιών από τα φυσικά & νομικά πρόσωπα όπως επίσης και από τα κράτη.

Φυσικά ένα από τα δύο μοναχό του ΔΕΝ μπορεί να εφαρμοστεί. Πάντα συμβαίνει κάτι ΜΕΤΑΞΥ τους και φυσικά, μιας και από μόνα τους, τα μέτρα αναδιανομής πλούτου από τις κυβερνήσεις (εισοδηματική πολιτική – παίρνω φόρους από τους πλούσιους – βοηθάω φτωχούς κλπ) δεν αρκεί, θα έχουμε ΚΑΙ την έκδοση νέου χρήματος το οποίο θα διοχετευτεί τόσο μέσω των εμπορικών τραπεζών όσο ΚΥΡΙΟΣ μέσω προγραμμάτων στήριξης της επιχειρηματικότητας, φορο-ελαφρύνσεων και κοινωνικών προγραμμάτων στήριξης των χαμηλών εισοδημάτων.

Δ)Κατάληξη

Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι η συγκεκριμένη κρίση ΔΕΝ έχει τελειώσει, όμως η λύση της είναι στα χέρια των ισχυρών του πλανήτη και είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη κρίση όχι μονάχα δεν θα φέρει το τέλος του συστήματος αλλά θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πολύ σοβαρά προβλήματα που μας περιμένουν όπως για παράδειγμα η αναμενόμενη ενεργειακή κρίση, μια κρίση που κατά πάσα πιθανότητα θα …μας έρθει νωρίτερα από το αναμενόμενο (κατ’ εμένα, 20-25 χρόνια μετά) και που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα χρειαστεί να αλλάξουμε πολλά στον τρόπου ζωής μας.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε. Το συγκεκριμένο θέμα είναι πραγματικά τεράστιο και θα μπορούσε να αναλυθεί στις σελίδες μιας δεκάτομης εγκυκλοπαίδειας. Ελπίζω να πρόσφερα κάτι και εγώ ως «ανακούφιση» μέσα σε έναν παγκόσμιο κυκεώνα καταστροφολογίας, κάτι που δυστυχώς μας… αρέσει πολύ.

Προφανώς ΠΡΟΒΑΤΑ και δεν αφορά το παραπάνω άρθρο ειδικά την Ελλάδα, είναι όμως ένα σοβαρό θέμα όπου ήδη η ΕΚΤ βλέπει (για πρώτη φορά με την μορφή την οποία περιγράφεται ) πολύ σοβαρά, μιας και υπάρχει γενικό θέμα με την “έξοδο” πλούτου προς τις χώρες της Ασίας και ειδικά της Κίνας και των Ινδιών. Κάπως πρέπει να στηριχθεί η ευρωπαϊκή κατανάλωση και φυσικά αυτού του είδους τα μέτρα…

Χ ΟΠΩΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ


-http://frapezitis.wordpress.com/