Του Δημήτρη Ζάντζα
Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί από οικονομολόγους και αναλυτές διάφορες εκτιμήσεις για το αν και πότε θα καταφέρει η οικονομία της Κίνας να ξεπεράσει σε μέγεθος την οικονομία των ΗΠΑ. Και, μάλλον αναμενόμενο, οι αποκλίσεις μεταξύ αυτών των εκτιμήσεων είναι τέτοιες που δύσκολα επιτρέπουν σε κάποιον να καταλήξει σε ένα σαφές συμπέρασμα.
Αυτό όμως για το οποίο υπάρχουν όχι απλώς εκτιμήσεις, αλλά μετρήσιμα δεδομένα και αριθμοί, είναι η «αποφασιστικότητα» που επιδεικνύει η Κίνα κατά την ξέφρενη πορεία ανάπτυξης των τελευταίων ετών, ώστε να αναδειχθεί στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Στο βαθμό που αυτή η «αποφασιστικότητα» αυτή μπορεί να μετρηθεί μέσα από την κατανάλωση φυσικών πόρων, προϋπόθεση απολύτως απαραίτητη και κρίσιμη για τη διατήρηση ή επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας, τότε οι αριθμοί που δημοσιεύονται στο τεύχος Αυγούστου του “China Analyst”της συμβουλευτικής The Beiging Axis προκαλούν... ίλιγγο.
Σε αριθμούς...
Μόνο το 2009, η Κίνα κατανάλωσε 1.508 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα και 1.537 δισεκατομμύρια τόνους σιδηρομεταλλεύματος, δαπανώντας για το σκοπό αυτό 3 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Για να γίνουν αντιληπτά αυτά τα μεγέθη, αρκεί να αναφερθεί κανείς το εξής: Αν οι ποσότητες αυτές έπρεπε να μεταφερθούν στο σύνολό τους μέσω πλοίων Handymax, χωρητικότητας 58.000 τόνων σε ξηρό φορτίο το καθένα, τότε θα έπρεπε να πραγματοποιούνται 72 εκφορτώσεις άνθρακα και 71 εκφορτώσεις σιδηρομεταλλεύματος καθημερινά επί έναν ολόκληρο χρόνο!
Επιπλέον, τα αποθέματα της Κίνας σε βωξίτη, χαλκό, σιδηρομετάλλευμα, μόλυβδο, μαγγάνιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, θείο, φυσικό αέριο και πετρέλαιο ήταν πάντα περιορισμένα και χαμηλότερης ποιότητας.
Κατά τη δεκαετία από το 2000 και μετά, οι ανάγκες της Κίνας σε φυσικούς πόρους διογκώθηκαν ακόμη περισσότερο, σε μέγεθος και εύρος. Και καθώς η οικονομία της άρχισε γρήγορα να ξεπερνά σε μέγεθος τις αντίστοιχες της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας, η κατανάλωση ενέργειας στην Κίνα αυξήθηκε τέσσερις φορές περισσότερο απ’ όσο αναμενόταν, για να φτάσει να αντιστοιχεί στο 16% της παγκόσμιας ζήτησης το 2006. Επίσης, αν και η οικονομία της αναπτυσσόταν με ετήσιο ρυθμό 10% την περίοδο 2000-2008, η ετήσια ζήτηση για βιομηχανικές πρώτες ύλες, όπως ο χάλυβας (16%), το αλουμίνιο (20%), ο χαλκός (13%) και το νικέλιο (23%) αυξανόταν αισθητά ταχύτερα.
-http://www.capital.gr/News.asp?id=1044911
