Οι ΗΠΑ ενημέρωσαν την Ελλάδα, ότι πιθανότατα θα κάνουν χρήση των αεροναυτικών διευκολύνσεων της βάσης τους στην Σούδα κατά την διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, σε ότι αφορά την «ανθρωπιστική κρίση στην Συρία». Η ενημέρωση έγινε σε υπηρεσιακό επίπεδο και… αναμένεται να κατατεθεί το επίσημο, τυπικό αίτημα προς την Αθήνα σε μία σαφή ένδειξη ότι οδεύουμε προς έναρξη επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο «απλά» όπως ήταν στην περίπτωση της Λιβύης, αφού δεν υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που να δίνει άλλοθι στην ελληνική πλευρά να εγκρίνει την χρήση της βάσης. Και αυτό είναι το τυπικό κώλυμα της υπόθεσης. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα θα έλθει μετωπικά αντιμέτωπη με τα ρωσικά συμφέρονα. χωρίς μαλιστα να έχει να κερδίσει κάτι το ουσιαστικό από αυτή την κόντρα, μάλοον το αντίθετο.

Δηλαδή θα βρεθεί στην μέση σε μία αναμέτρηση για την οποία όλος ο πλανήτης κρατά ήδη την ανάσα του.

Αν η Μόσχα, αποφασίσει «να τραβήξει το σχοινί» που όπως φαίνεται αυτό θα συμβεί, τότε είναι πιθανόν η Αθήνα να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να δίνει έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά μαχητικά να χρησιμοποιούν την βάση της Σούδας για να κτυπούν στόχους ρωσικού συμφέροντος στην Συρία!

Πρόκειται για μία επανάληψη του σκηνικού του 2003 όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να επιτεθούν στο Ιράκ, χωρίς την ύπαρξη προγενέστερης απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οπότε είχε τεθεί επιτακτικά θέμα νομιμοποίησης της χρήσης της βάσης της Σούδας. Τότε η κυβέρνηση Σημίτη είχε εγκρίνει την χρήση της βάσης, αλλά τότε δεν υπήρχε ενεργός εμπλοκή της Ρωσίας. Ποιος να διαμαρτυρηθεί το 2003; Ο Σαντάμ Χουσεΐν;

Τώρα τα πράγματα θα είναι πολύ πιο περιπεπλεγμένα από στρατηγικής άποψης: Θα δωθεί έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά μέσα, αεροσκάφη και πλοία να χρησιμοποιήσουν την ελληνική βάση στο πλευρό της … Τουρκίας και σε βάρος των συμφερόντων της ομόδοξης Ρωσίας; Αλλά και σε βάρος της ύπαρξης, περίπου 2,5 εκατ. Ελληνοθρόδοξων και καθολικών Χριστιανών, τους οποίους είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι «θα περάσουν με μαχαίρι» οι φανατικοί ισλαμιστές που χρησιμοποιούνται από τους δυτικούς για να εκδιώξουν το καθεστώς και να ελέγξουν την Συρία;

Πάντως ήδη την εβδομάδα των εκλογών (13 Ιουνίου) άρχισαν να καταπλέουν στην Σούδα «τα πρώτα βιολιά» του αμερικανικού Σόλου, όπως το Los Angeles-class επιθετικό υποβρύχιο USS Annapolis (SSN 760) στο πλαίσιο ανάπτυξής του στον 6ο Στόλο.

Εξαιρετικά δύσκολη η απόφαση, αλλά φαίνεται ότι έχει ήδη ληφθεί: Η βάση της Σούδας θα παραχωρηθεί για επιχειρησιακή χρήση αμέσως μόλις ζητηθεί αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές της κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών. Και ο Θεός βοηθός (λέμε εμείς)…

(Από το defencenet.gr)

Ρωσία: Μύθος η στρατηγική σημασία του λιμένα Ταρτούς στη Συρία;

Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ του βρετανικού δορυφορικού τηλεοπτικού δικτύου BBC έρχεται να προκαλέσει τη συμβατική σοφία αναφορικά με τη στρατηγική σημασία του λιμένα Ταρτούς, της αρχαίας ελληνικής πόλης της Ταρσού, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η κοινή πεποίθηση είναι ότι ο συγκεκριμένος λιμένας που ενοικιάσθηκε από τη Ρωσία το 1971 έναντι διαγραφής συριακού χρέους ύψους πολλών δισεκατομμυρίων, έχει στρατηγική σημασία για τη Ρωσία, αφού εκεί θα μπορούν να ελλιμενίζονται και να ανεφοδιάζονται τα πλοία του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ο οποίος στον τομέα ευθύνης του συμπεριλαμβάνει και την περιοχή της Μεσογείου, αφού διαθέτει πρόσβαση στα ελεγχόμενα από τους Τούρκους Στενά του Βοσπόρου.

Εκτός από τα πολεμικά πλοία, λόγω των βαθέων υδάτων της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής, οι Ρώσοι μπορούν να σταθμεύουν εκεί ακόμη και πυρηνικά υποβρύχια. Κατά συνέπεια, σε αυτή τη χρησιμότητα του λιμένα στηρίζεται και η πεποίθηση ότι η Ρωσία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τη Συρία.

Τι αναφέρει όμως το ενδιαφέρον ρεπορτάζ του BBC; Ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και πως ο λόγος που η Ρωσία δείχνει τόσο μεγάλη επιμονή δεν είναι τίποτε άλλο παρά για λόγους δημόσιας εικόνας η οποία συνδέεται με μια χώρα που θέλει να λογίζεται μεγάλη δύναμη με πλανητικό ρόλο. Εν ολίγοις, ταιριάζει με όσα επιδιώκει να πετύχει ο Πούτιν στη Ρωσία για την… ανάκτηση του δέους που αισθάνονταν οι αντίπαλοι της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Το ρεπορτάζ επικαλείται μάλιστα και τους ειδικούς του ερευνητικού ιδρύματος με τον τίτλο «κέντρο για την ανάλυση στρατηγικών και τεχνολογιών με την επωνυμία CAST (Centre for Analysis of Strategies and Technologies). Το ερευνητικό ίδρυμα φέρεται να διαθέτει που φέρεται να διαθέτει εξαιρετικές επαφές στους διαδρόμους εξουσίας του Κρεμλίνου. Οι αναλυτές του κέντρου επιμένουν ότι η μοναδική χρησιμότητα της βάσης, πέραν μερικών μικρών επιδιορθώσεων, είναι για την τροφοδοσία των πλοίων με νερό και τρόφιμα.

Για το CAST, η βάση στο Ταρτούς έχει συμβολική σημασία για τους Ρώσους, αφού περνάει το μήνυμα ότι παρά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η χώρα διαθέτει μια βάση όπου μπορεί να στείλει τα πλοία της.

Σε αυτό το σημείο εισέρχεται η προσωπική «πινελιά» του ρεπόρτερ: Μέσω διαδικτύου πλησιάζει μέσω δορυφόρου τη βάση και βλέπει την εικόνα ενός «τακτοποιημένου» λιμένα χωρίς όμως υπέρμετρες δυνατότητες. Για να αναφερθεί τελικά σε μελέτες του CAST όπου υποστηρίζεται το επιχείρημα ότι για τη Ρωσία, στην πραγματικότητα δεν διακυβεύεται κάποιο ζωτικό της συμφέρον και ότι η υποστήριξη του καθεστώτος Άσαντ βασίζεται περισσότερο στο συναίσθημα και όχι στη λογική…

Είναι μια ενδιαφέρουσα οπτική, απλά, όσο δεν μπορούμε να εντοπίσουμε στοιχεία που να επαληθεύουν ή να διαψεύσουν την υπόθεση του σεναρίου, η υπόθεση είναι ανοικτή στο δημόσιο διάλογο και τις επιμέρους απόψεις. Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε, ότι μπορεί η εν λόγω άποψη να έχει ενδεχομένως κάποιο νόημα, ωστόσο, οι σχέσεις με το Κρεμλίνο θα μπορούσαν να έχουν υπαγορεύσει την εν λόγω θέση και την προώθησή της στο εξωτερικό, αφού θα μπορούσε να εξυπηρετεί το ρωσικό εθνικό συμφέρον…


Πηγή:http://www.defence-point.gr/news/?p=51649

Τα πράγματα αναμένεται να χειροτερεύσουν μόλις ανοίξει το μέτωπο με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.

Το Συριακό είναι μόνον η αρχή.

Οι εωσφοριστές της Δύσης θέλουν να εκδικηθούν την Ρωσία και την Κίνα για το φιάσκο της κουβανικής κρίσης του 1962.